Het is bijna een eeuw geleden dat Zweden voor het laatst Olympisch teamgoud won, en toen ze het gisterenanavond deden, deden ze dat met stijl en gratie. Een prachtige prestatie de hele week van Henrik von Eckermann met King Edward, Malin Baryard-Johnson en Indiana en Peder Fredricson met All In leidde tot hoge verwachtingen dat dit de avond kon zijn waarop ze voor het eerst in 97 jaar de ultieme eer weer naar hun land zouden brengen. Maar het zou niet gemakkelijk worden.
Von Eckermann kwam woensdagavond net tekort in de individuele finale toen hij vierde werd, "dus daarom is het vanavond nog specialer!", zei hij. "Het was een frustrerende vierde plaats, maar ik ben zo blij dat ik mezelf bij elkaar heb geraapt en tegen mezelf heb gezegd om wat ik niet kan veranderen achter me te laten en me hierop te concentreren. Niemand kan zeggen dat we het niet verdiend hebben!"
En hij voegde eraan toe dat er zowel medailles voor de paarden als voor de ruiters moesten zijn. King Edward verdiende zeker een medaille nadat hij de hele week had gesprongen zonder ooit een balk te laten vallen.
Fredricson's laatste ronde was kampioenswaardig, en Ward, die zelf ook al veel prijzen heeft gewonnen, erkende dat. "Hij is een van de beste, en zijn record met dat paard is spectaculair. Wat een rijkunst en wat een planning, en al die mensen om hem heen. Maar hij heeft ook met andere paarden aan de top van de sport gestaan, wat getuigt van zijn rijkunst, het is niet slechts één paard", zei hij.
Fredricson, die typisch bescheiden is, was bedachtzaam toen hem gevraagd werd wat de glorieuze overwinning van vanavond voor hem betekende.
"Het is ongelooflijk bevredigend om dit goud te krijgen. En mijn paard verdient het ook voor de manier waarop hij sprong, ik ben zo blij voor hem en zijn eigenaar en groom en het hele team en mijn teamgenoten. Dit is een geweldig gevoel!", zei hij.
Bron: FEI
Foto: Libby Law