Birthe Goossens schreef afgelopen weekend het einklassement van de Gouden Laars van het 1m30 bij de U25 ruiters op haar naam. Ze rekende op Hope vd Bakkershoeve (v. Thunder vd Zuuthoeve) om naar de overwinning in het eindklassement te rijden. Wij spraken haar na afloop.
Ik had mijn paarden net voor de corona-uitbraak net twee weken op rust gezet. Ze hebben in totaal vier weken rust gehad. Ik heb in die weken niet veel getraind maar ben wel af en toe in het bos gaan wandelen. Die buitenritten konden 20 minuten maar ook 1,5 uur duren. Ik ben pas de laatste weken thuis weer beginnen trainen en ben het seizoen ook maar op 1m00 en 1m10 gestart.
Had je verwacht dat je zou winnen?
Toen de planning van de Gouden Laars erop kwam te staan, heb ik met papa overlegd dat ik in de selecties vooral ging proberen om vooraan te eindigen. Dit zonder mijn paard 'plat te rijden' en ervoor te zorgen dat ze op het einde van het seizoen nog fris voor de dag kwam. We wouden vooral wat punten sprokkelen zodat we in de finale goed van start konden gaan. Uiteindelijk mocht ik de finale vanuit de derde plaats starten. Ik moet eerlijk zegge dat ik veel zenuwen had. Papa heeft mij geholpen om die zenuwen onder controle te krijgen. Hij heeft expres niet gezegd dat Kaat (Pluymers) op de eerste plaats stond en dat ik dus in de finale sowieso voor haar moest eindigen. Hierdoor heeft papa ervoor gezorgd dat ik mijn zenuwen onder controle kreeg. Hij zei wel: "Birthe, probeer te winnen", en dat heb ik ook gedaan (lacht). Toen ik over de eindstreep kwam, was ik in eerste instantie dan ook vooral blij dat ik nul was. Ik was erg trots op mijn paard, Hope, en ik zag aan mijn vader dat hij ook erg trots op mij was. Toen pas hoorde ik dat ik op een voorlopige eerste plaats stond. Ik was toen al zeker van een podiumplaats en dat maakte mij op dat moment al erg gelukkig. Marlies Van Raemdonck, kreeg één balkje waardoor we opschoven naar de tweede plaats. Op dat moment kon ik enkel nog afwachten wat Anouk de Proft zou doen. Toen zij ook één balk uit de lepels tikte, was mijn titel als kampioenen verzekerd.
Wat ging er door je hoofd toen je besefte dat je gewonnen had?
Wat er vooral door mijn hoofd ging was dat we dit echt wel verdiend hadden! We hebben hier erg hard voor gewerkt na de corona en ook tijdens de selecties! Hope en ik zijn ook een goed team. Ik wil ook graag even van de kans gebruik maken om mijn vader te bedanken die altijd voor mij klaarstaat. Ook zonder mijn dressuur-lesgeefster Greet Korsten had ik hier niet gestaan. Twee weken voor de finale was Hope een beetje 'off'. In overleg met Greet heb ik toen besloten om haar enkele dagen rust te gunnen waardoor ze uitgerust voor de dag kon komen. Ik was gewoon fier op iedereen ook mijn supporters zoals mijn mama, mijn broers, mijn vriend en alle anderen die er altijd voor mij zijn.
Kan je ons wat meer vertellen over je paard?
Hope ziet er een simpel paard uit maar dat is ze zeker niet. Ze kan heel koppig zijn en haar eigen wil door drijven maar dat heb ik ook wel ooit dus dat is gewoon wat korter houden en zorgen dat ze niet over de lijn gaat. Hope is een merrie die zeker geschikt is voor het hogeren werk. Hoe hoger en zwaarder het wordt hoe beter ze haar best doet en hoe beter ze begint te springen!
Wat vind je in het algemeen van de Gouden Laars wedstrijden?
Ik vind dat de organisatie niet beter kan! Ik denk dat verschillende organisaties hier nog wat van kunnen leren! Een paard dat selectie dagen moet springen(1x per week) en 1x een finale moet springen is perfect! Ze hebben respect voor paard en mens! Tijdens sommige kampioenschappen moeten ze op twee dagen vijf parcours lopen en dat vind ik niet kunnen. Kortom: de Gouden Laars is super!
Wat zijn je plannen voor het indoor-seizoen?
Mijn plan is vooral om hogere parcours te springen om langzaam naar 1m40 niveau te groeien. Tijdens de winter wil ik bijvoorbeeld aan de Animo Cup deelnemen. Ik maak niet te veel plannen op voorhand: je weet nooit wat er kan gebeuren!
Wie is je grootste voorbeeld?
Mijn grootste voorbeeld is Christian Ahlmann. Hij is een goede ruiter die al zijn paarden met het grootste gemak lijkt te rijden.
Foto: Houou Tomita