Skip to content

Copyright

Interview met Dirk Demeersman; het leven van een bondscoach

Het was een bewogen jaar voor de Belgische springduivels. Hoogtepunten wisselende snel met dieptepunten, en dan was er nog het aftreden van Dirk Demeersman als bondscoach.  In 2015 won het Belgische team de FEI Nations Cup finale in Barcelona, desondanks miste het team zijn Olympische selectie. De 52-jarige Demeersman startte zijn taak als teamchef in 2014, vorige maand besliste hij er een eind aan te breien. Na een tweejarig contract en zijn voorganger (Kurt Gravemeier) die het ook op twee jaar hield, stelt zich de vraag in hoeverre een lange carrière als bondscoach is weggelegd in het kleine Belgen land. Tijd om te luisteren naar de meester; In een eerste vraag aan Demeersman verklaarde hij al dat hij zich niet altijd kan vinden in de attitude van sommige ruiters (lees hier). Demeersman mist voornamelijk het teamgevoel bij de generatie ruiters die België vertegenwoordigen op het hoogste niveau. "Vandaag is er een over aanbod aan wedstrijden en prijzengelden. België heeft steeds een vijf à zes ruiters die geen selectie nodig hebben omdat ze hoog genoeg in de ranking staan," verklaart Demeersman. "Echter vergeten vele ruiters dat een landenprijs even belangrijk is. " "Ik heb geen persoonlijke problemen met de ruiters, maar soms is de atmosfeer gewoon te ver zoek." Terugblikkend op zijn hoogtepunt, de Nations Cup finale in Barcelona in 2015, is Demeersman duidelijk; "Het team stond er, top paarden en ruiters. Judy-Ann Melchior en Gregory Wathelet waren de basis van ons team, beiden hebben steeds een constant resultaat. En we hadden nog één troef achter de hand, Jos Lansink. Hoewel zijn resultaat wat onverwacht was, is het belangrijk een ervaren ruiter zoals Jos in je team te hebben. Iemand die alles professioneel benadert." Terugblikkend op de Olympische Spelen had Dirk de moeilijke beslissing slechts twee ruiters te mogen sturen. "Het begon al in mineur toen Gregory zijn paard verkocht was. Gregory en Conrand de Hus hadden initiëel het ticket gewonnen. Voor Nicola Philippaerts en Zilverstar Z was het een ramp. Het FEI heeft sterk overdreven in zijn beslissing Nicola te elimineren. Ik bewonder hem wel, zelf na die tegenslag hield Nicola het hoofd hoog en probeerde er nog alles uit te halen," verklaart Demeersman. "Voor Jerome was dit alles nieuw. Hij had nog nooit een kampioenschap gereden. Geen Europees of Wereldkampioenschap. Voor zijn eerste kampioenschap bracht hij het er nog redelijk van af." De gouden tip van Demeersman voor de volgende bondscoach is duidelijk: "Er komt heel wat talent aandraven in de volgende jaren. Neem je tijd en krijg de groepssfeer er in."    

Het was een bewogen jaar voor de Belgische springduivels. Hoogtepunten wisselende snel met dieptepunten, en dan was er nog het aftreden van Dirk Demeersman als bondscoach.  In 2015 won het Belgische team de FEI Nations Cup finale in Barcelona, desondanks miste het team zijn Olympische selectie. De 52-jarige Demeersman startte zijn taak als teamchef in 2014, vorige maand besliste hij er een eind aan te breien. Na een tweejarig contract en zijn voorganger (Kurt Gravemeier) die het ook op twee jaar hield, stelt zich de vraag in hoeverre een lange carrière als bondscoach is weggelegd in het kleine Belgen land. Tijd om te luisteren naar de meester; In een eerste vraag aan Demeersman verklaarde hij al dat hij zich niet altijd kan vinden in de attitude van sommige ruiters (lees hier). Demeersman mist voornamelijk het teamgevoel bij de generatie ruiters die België vertegenwoordigen op het hoogste niveau. "Vandaag is er een over aanbod aan wedstrijden en prijzengelden. België heeft steeds een vijf à zes ruiters die geen selectie nodig hebben omdat ze hoog genoeg in de ranking staan," verklaart Demeersman. "Echter vergeten vele ruiters dat een landenprijs even belangrijk is. " "Ik heb geen persoonlijke problemen met de ruiters, maar soms is de atmosfeer gewoon te ver zoek." Terugblikkend op zijn hoogtepunt, de Nations Cup finale in Barcelona in 2015, is Demeersman duidelijk; "Het team stond er, top paarden en ruiters. Judy-Ann Melchior en Gregory Wathelet waren de basis van ons team, beiden hebben steeds een constant resultaat. En we hadden nog één troef achter de hand, Jos Lansink. Hoewel zijn resultaat wat onverwacht was, is het belangrijk een ervaren ruiter zoals Jos in je team te hebben. Iemand die alles professioneel benadert." Terugblikkend op de Olympische Spelen had Dirk de moeilijke beslissing slechts twee ruiters te mogen sturen. "Het begon al in mineur toen Gregory zijn paard verkocht was. Gregory en Conrand de Hus hadden initiëel het ticket gewonnen. Voor Nicola Philippaerts en Zilverstar Z was het een ramp. Het FEI heeft sterk overdreven in zijn beslissing Nicola te elimineren. Ik bewonder hem wel, zelf na die tegenslag hield Nicola het hoofd hoog en probeerde er nog alles uit te halen," verklaart Demeersman. "Voor Jerome was dit alles nieuw. Hij had nog nooit een kampioenschap gereden. Geen Europees of Wereldkampioenschap. Voor zijn eerste kampioenschap bracht hij het er nog redelijk van af." De gouden tip van Demeersman voor de volgende bondscoach is duidelijk: "Er komt heel wat talent aandraven in de volgende jaren. Neem je tijd en krijg de groepssfeer er in."    

Vorige Zusjes Spits domineren de pony LRV indoor in Leest Volgende Tom Franckx stelt 'Siegerhengst' Bonds voor op Oldenburger Althengstparade