Vanmorgen kwam het GHPC met het nieuws dat de zwarte parel Glock's Undercover officieel van zijn pensioen zal gaan genieten. We zagen de Ferro zoon al een poosje niet meer in de ring verschijnen en er is dan ook voor gekozen om hem een rustig pensioen te geven. Het tweetal kwam voor het laatst in actie in april 2016. Edward Gal schreef de volgende brief aan zijn toppaard: "Je bent op 28 mei 17 jaar geworden en het lijkt alsof de eerste keer dat we je zagen pas gisteren was. Gitzwart, een zoon van Ferro. Zo trots, vol met zoveel souplesse en kracht en met de een enorme wil om te presteren - kwaliteiten die ik zozeer aan jou waardeer. 2012 was het jaar waarin voor ons beiden zoveel nieuwe dingen gebeurden. Voor het eerst droegen we het GLOCK-logo. Ik op mijn rij-jas en jij op je dekens en het shabrak. Jij was het eerste GLOCK-paard, dat mij aan het begin van dat jaar werd toevertrouwd. Hoewel je, spreekwoordelijk, nog steeds nat achter je (altijd gespitste) oren was, was je gedegen opgeleid met ongelofelijk veel potentieel en zoveel talent voor de passage en piaffe. 2012 was ook het jaar van de Olympische Spelen in Londen en we maakten van de mogelijkheid gebruik om ons hiervoor te kwalificeren. In April startten we voor het eerst internationaal en al in Juli gingen we naar de Olympische Spelen in Londen. Vandaag de dag, voel ik nog steeds jouw opwinding, je was gespannen, maar toch altijd bereid om je uiterste best te doen voor mij. In Londen presenteerden we voor het eerst: de kür, die speciaal door Joost Peeters werd gecomponeerd voor jou en mij: “Secretum relevatum". Zelfs vandaag de dag krijg ik nog kippenvel als ik de eerste klanken hoor. We werden elfde in de Grand Prix, tiende in de Grand Prix Special, negende in de freestyle en mochten met het Nederlandse team de bronzen medaille in ontvangst nemen- wat een succes na slechts zo'n korte tijd samen. Een succes wat wij samen deelden. Een succes wat te wijten viel aan jouw vertrouwen in mij. Ik ken elke centimeter van je spieren, weet wat je ogen zeggen en ik denk wel eens dat je mijn gedachten kunt lezen. Ik hou zo van jouw gehinnik als ik de stal in kom, de manier waarop je je hoofd opheft en dan met je warme adem in mijn nek blaast. Zoveel mooie momenten die we met jou mochten beleven. De overwinningen in ons ‘tweede thuis’, het GHPC Austria, 's-Hertogenbosch of Odense, zilver en twee bronzen medailles bij de Wereldbekerfinales in Las Vegas, Lyon en Gotenburg, teamgoud en -zilver bij de Europese kampioenschappen in Aken en Herning, de overwinningen bij landenwedstrijden en kampioenschappen. Zoveel mooie ererondjes, küren op muziek, gezamenlijke trainingen, ritten en ontspannen rondjes ‘niets doen’. Na Aken 2015 namen we een rust pauze en pas in April 2016 probeerden we het opnieuw internationaal. Maar daar kreeg je weer zoveel stress. Wat zijn al die mogelijke successen waard, als het paard, waarmee je zo verbonden bent, op wedstrijden niet langer kan ontspannen en gelukkig kan zijn? Kort daarna in Mei 2016 kozen we voor jou een leven zonder sport. We kozen voor jou een leven in de wei met geurig en sappig gras, voor jou een leven zonder hoefijzers en gedoe. Maar ook voor een stil afscheid van het internationale toneel, waar je zo hebt gestraald, zonder een groot afscheid. Natuurlijk het zou mooi zijn geweest voor het publiek, jouw fans die jou zo lief hebben, nog een keer te zien stralen, maar voor jou zou dit alleen maar pure stress zijn geweest. Dat willen wilden we je niet aandoen. Je houdt zichtbaar en voelbaar van je nieuwe leven dat je sinds die tijd leidt op het Glock Horse Performance Center in Nederland. In de zon, in de wind, in de bloeiende of hoge weiden, in de herfstbladeren of in de verse sneeuw met je lekkere dikke wollige wintervacht . Samen met je vrienden: Tony (de pony), Nadine en Next One. Je bent een persoonlijkheid, een vriend voor het leven en een metgezel en wij zijn degenen die jou willen bedanken. Vooral ik ben degene die jou bedankt. Bedankt voor alles wat jij mij hebt gegeven, lieve Fritsie.” Edward en het hele GLOCK-team
Vanmorgen kwam het GHPC met het nieuws dat de zwarte parel Glock's Undercover officieel van zijn pensioen zal gaan genieten. We zagen de Ferro zoon al een poosje niet meer in de ring verschijnen en er is dan ook voor gekozen om hem een rustig pensioen te geven. Het tweetal kwam voor het laatst in actie in april 2016. Edward Gal schreef de volgende brief aan zijn toppaard: "Je bent op 28 mei 17 jaar geworden en het lijkt alsof de eerste keer dat we je zagen pas gisteren was. Gitzwart, een zoon van Ferro. Zo trots, vol met zoveel souplesse en kracht en met de een enorme wil om te presteren - kwaliteiten die ik zozeer aan jou waardeer. 2012 was het jaar waarin voor ons beiden zoveel nieuwe dingen gebeurden. Voor het eerst droegen we het GLOCK-logo. Ik op mijn rij-jas en jij op je dekens en het shabrak. Jij was het eerste GLOCK-paard, dat mij aan het begin van dat jaar werd toevertrouwd. Hoewel je, spreekwoordelijk, nog steeds nat achter je (altijd gespitste) oren was, was je gedegen opgeleid met ongelofelijk veel potentieel en zoveel talent voor de passage en piaffe. 2012 was ook het jaar van de Olympische Spelen in Londen en we maakten van de mogelijkheid gebruik om ons hiervoor te kwalificeren. In April startten we voor het eerst internationaal en al in Juli gingen we naar de Olympische Spelen in Londen. Vandaag de dag, voel ik nog steeds jouw opwinding, je was gespannen, maar toch altijd bereid om je uiterste best te doen voor mij. In Londen presenteerden we voor het eerst: de kür, die speciaal door Joost Peeters werd gecomponeerd voor jou en mij: “Secretum relevatum". Zelfs vandaag de dag krijg ik nog kippenvel als ik de eerste klanken hoor. We werden elfde in de Grand Prix, tiende in de Grand Prix Special, negende in de freestyle en mochten met het Nederlandse team de bronzen medaille in ontvangst nemen- wat een succes na slechts zo'n korte tijd samen. Een succes wat wij samen deelden. Een succes wat te wijten viel aan jouw vertrouwen in mij. Ik ken elke centimeter van je spieren, weet wat je ogen zeggen en ik denk wel eens dat je mijn gedachten kunt lezen. Ik hou zo van jouw gehinnik als ik de stal in kom, de manier waarop je je hoofd opheft en dan met je warme adem in mijn nek blaast. Zoveel mooie momenten die we met jou mochten beleven. De overwinningen in ons ‘tweede thuis’, het GHPC Austria, 's-Hertogenbosch of Odense, zilver en twee bronzen medailles bij de Wereldbekerfinales in Las Vegas, Lyon en Gotenburg, teamgoud en -zilver bij de Europese kampioenschappen in Aken en Herning, de overwinningen bij landenwedstrijden en kampioenschappen. Zoveel mooie ererondjes, küren op muziek, gezamenlijke trainingen, ritten en ontspannen rondjes ‘niets doen’. Na Aken 2015 namen we een rust pauze en pas in April 2016 probeerden we het opnieuw internationaal. Maar daar kreeg je weer zoveel stress. Wat zijn al die mogelijke successen waard, als het paard, waarmee je zo verbonden bent, op wedstrijden niet langer kan ontspannen en gelukkig kan zijn? Kort daarna in Mei 2016 kozen we voor jou een leven zonder sport. We kozen voor jou een leven in de wei met geurig en sappig gras, voor jou een leven zonder hoefijzers en gedoe. Maar ook voor een stil afscheid van het internationale toneel, waar je zo hebt gestraald, zonder een groot afscheid. Natuurlijk het zou mooi zijn geweest voor het publiek, jouw fans die jou zo lief hebben, nog een keer te zien stralen, maar voor jou zou dit alleen maar pure stress zijn geweest. Dat willen wilden we je niet aandoen. Je houdt zichtbaar en voelbaar van je nieuwe leven dat je sinds die tijd leidt op het Glock Horse Performance Center in Nederland. In de zon, in de wind, in de bloeiende of hoge weiden, in de herfstbladeren of in de verse sneeuw met je lekkere dikke wollige wintervacht . Samen met je vrienden: Tony (de pony), Nadine en Next One. Je bent een persoonlijkheid, een vriend voor het leven en een metgezel en wij zijn degenen die jou willen bedanken. Vooral ik ben degene die jou bedankt. Bedankt voor alles wat jij mij hebt gegeven, lieve Fritsie.” Edward en het hele GLOCK-team