Tijdens de spannende finale van de Longines League of Nations in Barcelona bleek hoe kleine wijzigingen in het parcours grote invloed kunnen hebben op de uitkomst van springwedstrijden. Olympisch parcoursbouwer, Santiago Varela, verantwoordelijk voor het parcoursontwerp, onderstreepte hoe subtiele aanpassingen, zoals het verhogen van hindernissen met enkele centimeters, het wedstrijdverloop kunnen transformeren. Het nieuwe competitieformat, dat spanning opbouwt tussen twee ronden, kreeg veel lof.
Santiago Varela, de (Olympische) parcoursbouwer, gaf aan hoe kleine aanpassingen, zoals het verhogen van drie verticale hindernissen met drie centimeter, een grote impact kunnen hebben op de prestaties van de ruiters en paarden. Hoewel de verandering minimaal lijkt, verandert dit de sprongcurve van de paarden aanzienlijk, wat leidt tot meer fouten op specifieke hindernissen. Deze technische verfijning maakt de uitdaging voor de ruiters groter, maar zonder de paarden onnodig te belasten.
Het evenement werd gekenmerkt door een vernieuwend competitieformat dat volgens Varela bijzonder goed werkt. In de eerste ronde kunnen de teams relatief ontspannen beginnen, met de mogelijkheid om een fout te corrigeren. In de tweede ronde wordt de druk echter verhoogd, omdat alle ruiters een foutloos parcours moeten rijden om kans te maken op de overwinning. Deze opbouw van spanning zorgde voor een fascinerend schouwspel, waarbij teams zich steeds opnieuw moesten bewijzen. De strijd tussen landen als Nederland en Duitsland, waarbij de scores binnen enkele minuten veranderden, maakte de competitie extra boeiend voor het publiek.
Hoewel het verhogen van de hindernissen meer fouten veroorzaakte, benadrukt Varela dat de paarden niet over hun grenzen zijn gedreven. Het was eerder de technische moeilijkheid die de ruiters uitdaagde. Dit zorgde voor een spannende finale, waar zowel paarden als ruiters hun vaardigheden moesten tonen op een veeleisend parcours. Volgens Varela heeft het nieuwe format bewezen dat het niet alleen voor de deelnemers, maar ook voor het publiek een spannende en aantrekkelijke ervaring biedt.
Santiago Varela, de (Olympische) parcoursbouwer, gaf aan hoe kleine aanpassingen, zoals het verhogen van drie verticale hindernissen met drie centimeter, een grote impact kunnen hebben op de prestaties van de ruiters en paarden. Hoewel de verandering minimaal lijkt, verandert dit de sprongcurve van de paarden aanzienlijk, wat leidt tot meer fouten op specifieke hindernissen. Deze technische verfijning maakt de uitdaging voor de ruiters groter, maar zonder de paarden onnodig te belasten.
Het evenement werd gekenmerkt door een vernieuwend competitieformat dat volgens Varela bijzonder goed werkt. In de eerste ronde kunnen de teams relatief ontspannen beginnen, met de mogelijkheid om een fout te corrigeren. In de tweede ronde wordt de druk echter verhoogd, omdat alle ruiters een foutloos parcours moeten rijden om kans te maken op de overwinning. Deze opbouw van spanning zorgde voor een fascinerend schouwspel, waarbij teams zich steeds opnieuw moesten bewijzen. De strijd tussen landen als Nederland en Duitsland, waarbij de scores binnen enkele minuten veranderden, maakte de competitie extra boeiend voor het publiek.
Hoewel het verhogen van de hindernissen meer fouten veroorzaakte, benadrukt Varela dat de paarden niet over hun grenzen zijn gedreven. Het was eerder de technische moeilijkheid die de ruiters uitdaagde. Dit zorgde voor een spannende finale, waar zowel paarden als ruiters hun vaardigheden moesten tonen op een veeleisend parcours. Volgens Varela heeft het nieuwe format bewezen dat het niet alleen voor de deelnemers, maar ook voor het publiek een spannende en aantrekkelijke ervaring biedt.