Hoe het allemaal begon …
De 16-jarige Numa studeert in Dilbeek economie talen en is op vakantie in Frankrijk leren paardrijden. Eigenlijk is het heel grappig hoe ik met paarden in aanraking ben gekomen. Toen we bij mijn grootouders in Frankrijk op vakantie waren wou ik daar niets anders doen dan aan het zwembad hangen, boeken lezen, …. Mijn kleine broer Erwan kon niet stil zitten en hij wou iets doen. Hij is dan een stage in een manege gaan volgen. Hij zei me dat ik dat ook eens moest doen. Ik deed dat en ik vond dat echt super leuk. Nadien ben ik dan samen met hem in manege Ter Wilgen in Groot-Bijgaarden beginnen rijden. Hij is na verloop van tijd gestopt met rijden. Beiden deden we ook aan voetbal, ik ben daarmee dan gestopt, hij speelt wel nog voetbal.
Mijn ponyperiode ...
Ik rij sinds mijn 8-jaar en wordt nu al 4 jaar getraind door Sophie Baetens. Eerst ben ik er begonnen met mijn pony Brauny, deze was mijn eerste pony. Nadien ben ik nationaal beginnen rijden met Don Ramiro, mijn tweede pony. Daar heb ik een jaar mee gereden, maar die kreeg dan een blessure. Zo hebben we dan een nieuwe pony geleend, dat was Dollar. Met hem heb ik twee jaar gereden. Vorig jaar is hij na het BK terug naar de eigenaar gegaan. Net voor de grote vakantie heb ik dan mijn paard Riverdance gekocht.
Het EK …
De reis naar Arezzo verliep moeizaam omdat het onderweg heel warm was. Het was een rit van 20 uur verdeeld over twee dagen rijden met een tussenstop in Duitsland. Riverdance stond op de vrachtwagen van Noa Moermans. Hij had het in het begin wel even moeilijk met die warme temperaturen waardoor hij niet 100 % fit aanvoelde. Tijdens de reis was het warmste moment, in Arezzo zelf was het rond de 28 graden.
De sfeer op het EK was ook heel goed. We gingen allemaal samen eten, iedereen ging voor elkaar supporteren, we hadden gezellige momenten aan het kampeergedeelte bij de vrachtwagens, keken samen naar filmpjes….
Het verschil tussen EK paarden en pony’s …
Het leuke bij de pony’s was dat je daar zowel de spring-, dressuur- als eventingruiters hebt omdat alle pony disciplines op hetzelfde EK worden verreden. Zo leer je de andere Belgen die je anders nooit ziet kennen.
Bij de paarden merk je wel dat de omkadering professioneler is. Vooraf kregen we allen een training van Anky van Grunsen en waren er groeps- en individuele sessies bij een sportpsycholoog . Op het EK was die psycholoog ook aanwezig om ons bij te staan.
De voorbereiding op het EK …
Ik ben gewoon mijn ding blijven doen; trainen en mijn paard goed verzorgen. Veel extra heb ik tijdens de voorbereiding niet kunnen doen want we hadden eerst nog examens voor school die moesten gebeuren. Nadien heb ik mij volledig kunnen focussen op het EK.
Het vrouwelijke geweld ….
Hoe ik als enige Belgische jongen om ging met het vrouwelijke geweld? De focus ligt natuurlijk altijd in eerste instantie op de sport en de paarden. Het is natuurlijk mooi meegenomen dat alle andere Belgische deelnemers amazones waren. Maar op het EK leer je natuurlijk ook mensen van de andere landen kennen.
De rol van Laurence Van Doorselaere ….
Zij is echt de chef d’equipe , haar aandeel binnen het team is dan ook heel groot. Ze kan iedereen goed aanspreken, ze steunt iedereen op zich. Voor de wedstrijd komt ze altijd even langs, ze staat altijd klaar voor ons. Ze is eigenlijk ons tweede ‘moeke’.
De plannen voor dit seizoen …
Binnen twee weken is er het Belgisch kampioenschap in Hulsterlo. Ik hoop daar de goede prestaties van op het EK te kunnen doortrekken. Er kan uiteraard nog van alles gebeuren. Ik ben nog nooit Belgisch kampioen geweest, dus het zou wel eens leuk zijn. Met mijn pony heb ik twee jaar geleden ook al eens deelgenomen, maar dat was niet zo goed meegevallen.
De toekomstplannen …
ik weet nog niet goed wat ik met mijn leven wil. Soms overweeg ik om binnen de paarden iets te doen. Vooral omdat ik het graag doe en omdat ik het ook kan. Met school weet ik nog niet goed welke richting ik uit kan. Als ik binnen de paarden iets zou doen dan zou het echt het sportieve zijn waarvoor ik kies. Ik wil graag het hoogst mogelijke willen bereiken. Natuurlijk heb ik daar paarden voor nodig en dat kost natuurlijk veel geld. Daaraan zie je dat je iedereen rondom jou nodig hebt.
Tot slot wil ik iedereen bedanken die mij heeft geholpen; mijn ouders, broer, dierenarts, trainer Sophie, Laurence, sportpsycholoog Jan en iedereen van het team.
Morgen volgt de fotospecial van Numa op het EK.