In 2022 was ze de ontdekking van de Belgische eventing. Vorig jaar volgde de bevestiging. Tine Magnus kreeg in maart 2023 haar eerste selectie in het nationaleteam. 7 Landenwedstrijden later stond ze in oktober met team Belgium mee op het podium als winnaar van de Nations Cup Serie. Zelfs vier breuken in haar voet hielden Tine niet tegen.
‘Weet je wat ik geleerd heb van al die breuken? Dat ik waanzinnig graag paardrijd. Paarden zijn mijn drugs. Ik kan niet zonder en word zot als ik niet kan rijden. Dan ben je verslaafd zeker? Ik heb paarden nodig om gelukkig te zijn, los van de sport. Ik heb dat nog eens ervaren na die vier breuken in mijn voet in Boekelo toen ik twee weken niet mocht rijden.
Competitie veroorzaakt druk, het paardrijden op zich is ontspannend. Zo voel ik het, zegt Tine Magnus, maar hoe is het echt gesteld met haar stressbarometer? ‘Ik zou zeggen dat ik daar goed mee omga en er geen hinder van ondervind. Het omgekeerde is wellicht waar. De ene mens gaat er al beter mee om dan de andere. Ik denk aan Michael Jung, of in jumping aan Gregory Wathelet of Gilles Thomas. Dat zijn natuurtalenten. Je kan er ook aan werken met mental coaching. Dat helpt echt. Wat maakt iemand uitzonderlijk goed? Talent dat gekoppeld wordt aan inzet en mentale veerkracht.’ De landencompetitie was nieuw voor Tine en dat was een verrijking: ‘Het positieve effect was dat ik werd meegezogen door het team en dat tilt je naar een hoger niveau. Als je individueel rijdt, moet je enkel aan jezelf verantwoording afleggen. Als je voor het team rijdt, voel je veel meer verantwoordelijkheid en doe je extra je best. Op de laatste wedstrijd, in Boekelo, stonden we op het podium als winnaar van de Nations Cup Serie en dat was het mooiste podium waar ik al opgestaan heb. Het collectief versterkt.’
De Nations Cup Serie telde 8 wedstrijden, 7 keer stond België op het podium. Tine was er evenveel keer bij. Wat is het vervolg?
‘2023 was mijn eerste seizoen in het team en ik heb met drie paarden de Olympische kwalificaties behaald. Ik heb gedaan wat ik moest doen. Het volgend half jaar moet ik bevestigen. Als ik geselecteerd word voor Parijs, komt er een droom uit. Als ik er niet bij ben, was ik wellicht net niet goed genoeg en waren er drie beter. Dressuur is mijn groot werkpunt. De resultaten liegen niet: na dressuur was ik bijna altijd het schrapresultaat. Na de cross en de jumping eindigde ik vaak als tweede Belg. Het is simpel, ik kan in de cross en de jumping veel ophalen. Maar mijn dressuur moet beter, veel beter. Anders ben ik kansloos voor Parijs. Ik ben me deze winter intensief aan het toeleggen op mijn dressuur.’
Bron: Paardensport Vlaanderen