In Nederland is de Para-dressuur een sport die al lang geen underdog meer is in de paardensport. Met fantastische ruiters en amazones die meedingen aan verschillende kampioenschappen staat Nederland er dan ook internationaal sterk voor in deze tak van de paardensport. Onlangs had Equnews Nederland een gesprek met de amazone die ons misschien allemaal wel kennis heeft laten maken met deze vorm van de dressuur. Een taaie dame die ondanks haar handicap absoluut niet in zak en as blijft zitten en echt van doorzetten weet.
Door een ongeluk samen met haar paard brak ze haar rug, wat een complete dwarsleasie tot haar borst als gevolg had. Na een periode van herstel en het oppakken van een andere sport, handbiken, bleek dat het paardrijden nog altijd bleef kriebelen. Ze ontmoette Chris Haazen die haar in contact bracht met de para-dressuur en wiens buurman een geschikt paard voor haar had staan om op wedstrijden uit te brengen. Al gauw had ze de smaak weer te pakken van het paardrijden en inmiddels heeft ze dan ook vele nationale en internationale successen achter haar naam weten te schrijven en kent iedereen uit de Nederlandse paardensport haar naam. Onlangs werd ze nog uitgenodigd door een Sjeik in Doha, Qatar en liet ze met haar nieuwste aanwinst een keurige proef zien. Afgelopen weekend toonde ze in Roosendaal nog enkele mooie proeven die tot overwinningen leidden.
Wij vonden het dan ook de hoogste tijd om eens wat nader kennis te maken met deze leuke en openhartige amazone, Nicole den Dulk. We hebben het over haar rol als role-model maar ook blikken we alvast met haar vooruit naar Rio, waar ze drie paarden voor gekwalificeerd heeft staan.
Je grote droom is Rio, het lijkt erop dat deze gaat uitkomen, dat moet toch een fantastisch gevoel zijn?
Het is een ongelooflijk mooi en trots gevoel om te weten dat ik met drie paarden ben gekwalificeerd. Faust, Wallace NOP en Fifty hebben aan alle voorwaarden voldaan voor het NOCNSF en de IPC. Dat maakt me zo blij van binnen. We werken iedere dag keihard, soms met wat tegenslagen en blessures van paard en ruiter maar we staan er. En nu dit niveau volhouden tijdens de wedstrijden.
Je hebt fantastische resultaten weten te bereiken met Wallace, hoe ziet jullie schema richting Rio eruit?
Wallace en Fauste zijn mijn beste paarden. Fifty is super maar heeft iets minder kwaliteit dus ik wil me de komende tijd op deze twee richten en de wedstrijden rijden. Ik rij alle internationale wedstrijden en het Nederlands Kampioenschap zijn voor ons de belangrijke meetmomenten. Maar er word wel naar het seizoen gekeken.
Naast Wallace heb je sinds kort ook je nieuwste aanwinst Bubbles, wat voor paard is het? En hoe zie je de toekomst van Bubbles tegemoet?
Ja Bubbles, officiële naam Faust, doet het zo goed. Hij was mee naar Doha geweest en de reis en de grote indoor deden hem niks. Hij bleef heel relaxed. Beter dan ik! Hij is heel lief echt een knuffel karakter net als Fifty zeg ik altijd en koel in het hoofd. Hij is pas acht maar zo braaf. Hij begrijpt ook wat ik van hem vraag en ik denk dat hij beter dan Wally kan worden. We moeten nog echt een team vormen maar het vertrouwen is er.
Hoe ziet een work-out voor jou eruit om fit te blijven?
Mijn dagen zijn gevuld met fitness, fysio, kranken (fietsen met de armen) en paardrijden. Ik moet zeker naar de fitness om te kunnen paardrijden. Ik heb een volledige verlamming vanaf de borst dus geen buik en rugspieren en dat maakt paardrijden heel zwaar. Mijn balans is iets waar ik zoveel aan werk waardoor ik netjes op het paard kan zitten. Tevens trainen we mijn armen en schouders veel om natuurlijk kracht te hebben maar ook om blessures tegen te gaan. Want de hele dag doe ik alles met dat kleine stukje lichaam.
Volg je qua voeding ook een speciaal dieet om fit te blijven?
Eerder deed ik dit niet maar sinds kort heb ik een voedingsdeskundige die me helpt om energie op te bouwen en ook goed te herstellen. Ik at bijna nooit lunch en als je dan een uur fitness doet vervolgens fysio en dan drie paarden rijdt dan ben je aan het einde helemaal kapot. Het gaat nu veel beter en ik heb genoeg energie en kracht over om eventueel in de avond nog met de hond te gaan wandelen. Nooit gedacht dat voeding zo belangrijk is voor je prestatie.
Dankzij de successen die het Nederlandse para-team de afgelopen jaren geboekt heeft is de populariteit van de sport enorm gestegen. Zo was er in januari voor het eerst een Internationale Para-wedstrijd in Nederland. Hoe denk je dat de toekomst er voor de sport in NL uit gaat zien?
Nederland, Engeland en Duitsland zijn echt koplopers. Met talentplannen en fulltime coaches. Hierdoor krijgen meer mensen de mogelijkheid te trainen en het op te bouwen naar topniveau. De sport groeit nog steeds en ik hoop dat het dat blijft doen. Genemuiden organiseert al jaren een dagelijkse wedstrijd voor ons maar wat ze nu voor elkaar hadden gekregen in januari was top. Zo goed georganiseerd daar kunnen heel wat organisaties in Europa een voorbeeld aannemen. En welfare for the horse stond op één en dat is heel belangrijk.
Voor veel ruiters met een beperking of handicap ben je een groot voorbeeld, hoe ga je hier mee om en hoe kijk je hier zelf tegenaan?
Ik vind het soms weleens moeilijk. Ik heb 28 jaar gelopen, een ongeluk gehad en ineens ben je een rolmodel. Ik vind het wel leuk en weet er steeds beter mee om te gaan. Ik krijg regelmatig mails van meiden die eens willen komen kijken of met me willen praten. Toen ik mijn ongeluk had gehad had ik dat niet toen stond para-dressuur nog in de kinderschoenen en moest je goed zoeken om iets te vinden dus ik ben blij dat iedereen me weet te vinden zodat ik ze verder kan helpen.
Vorig jaar heb je op het NK-reining ook mogen ervaren hoe het is om in de western-sport van start te gaan, gaan we in deze tak van de sport nog meer van je zien?
Ja dat was geweldig! Ik hoop dit jaar in juni weer mee te doen. Afgelopen november zijn we zelfs twee weken naar Texas geweest om te trainen bij de beste ruiters ter wereld en kreeg meteen de kans om bij wereldkampioenschappen in Oklahoma city mee te rijden en werd daar derde!! Ik ga er zeker mee door al staat het nu op een laag pitje maar na Rio gaat de cowboyhoed weer op.
Je was ook zeer succesvol in het Hand-Biken. Na twee jaar op top niveau ben je terug gegaan naar je oude passie, de paardensport. Beoefen je echter nog steeds het handbiken, en mis je dat stiekem ook niet een beetje?
Ik fiets nog steeds, buiten op mijn racefiets en binnen bij de sportschool op een krank. Het was heel leuk en heb hele mooie ervaringen opgedaan zoals een worldcup in Sydney maar ik mistte iets. En dat iets was passie. Ik vind het belangrijk dat ik er plezier in heb en dat ik er voor 200% voor kan gaan. Dat was niet mijn gevoel bij het handbiken en wel bij paardrijden. Dus 4 jaar geleden een trainer gezocht en een paard en nu staan we hier.
Tot slot, wie inspireert jou echt?
Moeilijke vraag want op verschillende gebieden inspireren verschillende mensen. Maar ik vind sportiviteit, er volledig voor gaan, beleefdheid naar organisaties, dankbaarheid, mentaal sterk heel belangrijk. En dat heeft mijn vriend ex prof rolstoeltennisser allemaal. Hoe hij op wedstrijden was zo wil ik ook zijn. Gelukkig kan hij me daar een handje bij helpen.
In Nederland is de Para-dressuur een sport die al lang geen underdog meer is in de paardensport. Met fantastische ruiters en amazones die meedingen aan verschillende kampioenschappen staat Nederland er dan ook internationaal sterk voor in deze tak van de paardensport. Onlangs had Equnews Nederland een gesprek met de amazone die ons misschien allemaal wel kennis heeft laten maken met deze vorm van de dressuur. Een taaie dame die ondanks haar handicap absoluut niet in zak en as blijft zitten en echt van doorzetten weet.
Door een ongeluk samen met haar paard brak ze haar rug, wat een complete dwarsleasie tot haar borst als gevolg had. Na een periode van herstel en het oppakken van een andere sport, handbiken, bleek dat het paardrijden nog altijd bleef kriebelen. Ze ontmoette Chris Haazen die haar in contact bracht met de para-dressuur en wiens buurman een geschikt paard voor haar had staan om op wedstrijden uit te brengen. Al gauw had ze de smaak weer te pakken van het paardrijden en inmiddels heeft ze dan ook vele nationale en internationale successen achter haar naam weten te schrijven en kent iedereen uit de Nederlandse paardensport haar naam. Onlangs werd ze nog uitgenodigd door een Sjeik in Doha, Qatar en liet ze met haar nieuwste aanwinst een keurige proef zien. Afgelopen weekend toonde ze in Roosendaal nog enkele mooie proeven die tot overwinningen leidden.
Wij vonden het dan ook de hoogste tijd om eens wat nader kennis te maken met deze leuke en openhartige amazone, Nicole den Dulk. We hebben het over haar rol als role-model maar ook blikken we alvast met haar vooruit naar Rio, waar ze drie paarden voor gekwalificeerd heeft staan.
Je grote droom is Rio, het lijkt erop dat deze gaat uitkomen, dat moet toch een fantastisch gevoel zijn?
Het is een ongelooflijk mooi en trots gevoel om te weten dat ik met drie paarden ben gekwalificeerd. Faust, Wallace NOP en Fifty hebben aan alle voorwaarden voldaan voor het NOCNSF en de IPC. Dat maakt me zo blij van binnen. We werken iedere dag keihard, soms met wat tegenslagen en blessures van paard en ruiter maar we staan er. En nu dit niveau volhouden tijdens de wedstrijden.
Je hebt fantastische resultaten weten te bereiken met Wallace, hoe ziet jullie schema richting Rio eruit?
Wallace en Fauste zijn mijn beste paarden. Fifty is super maar heeft iets minder kwaliteit dus ik wil me de komende tijd op deze twee richten en de wedstrijden rijden. Ik rij alle internationale wedstrijden en het Nederlands Kampioenschap zijn voor ons de belangrijke meetmomenten. Maar er word wel naar het seizoen gekeken.
Naast Wallace heb je sinds kort ook je nieuwste aanwinst Bubbles, wat voor paard is het? En hoe zie je de toekomst van Bubbles tegemoet?
Ja Bubbles, officiële naam Faust, doet het zo goed. Hij was mee naar Doha geweest en de reis en de grote indoor deden hem niks. Hij bleef heel relaxed. Beter dan ik! Hij is heel lief echt een knuffel karakter net als Fifty zeg ik altijd en koel in het hoofd. Hij is pas acht maar zo braaf. Hij begrijpt ook wat ik van hem vraag en ik denk dat hij beter dan Wally kan worden. We moeten nog echt een team vormen maar het vertrouwen is er.
Hoe ziet een work-out voor jou eruit om fit te blijven?
Mijn dagen zijn gevuld met fitness, fysio, kranken (fietsen met de armen) en paardrijden. Ik moet zeker naar de fitness om te kunnen paardrijden. Ik heb een volledige verlamming vanaf de borst dus geen buik en rugspieren en dat maakt paardrijden heel zwaar. Mijn balans is iets waar ik zoveel aan werk waardoor ik netjes op het paard kan zitten. Tevens trainen we mijn armen en schouders veel om natuurlijk kracht te hebben maar ook om blessures tegen te gaan. Want de hele dag doe ik alles met dat kleine stukje lichaam.
Volg je qua voeding ook een speciaal dieet om fit te blijven?
Eerder deed ik dit niet maar sinds kort heb ik een voedingsdeskundige die me helpt om energie op te bouwen en ook goed te herstellen. Ik at bijna nooit lunch en als je dan een uur fitness doet vervolgens fysio en dan drie paarden rijdt dan ben je aan het einde helemaal kapot. Het gaat nu veel beter en ik heb genoeg energie en kracht over om eventueel in de avond nog met de hond te gaan wandelen. Nooit gedacht dat voeding zo belangrijk is voor je prestatie.
Dankzij de successen die het Nederlandse para-team de afgelopen jaren geboekt heeft is de populariteit van de sport enorm gestegen. Zo was er in januari voor het eerst een Internationale Para-wedstrijd in Nederland. Hoe denk je dat de toekomst er voor de sport in NL uit gaat zien?
Nederland, Engeland en Duitsland zijn echt koplopers. Met talentplannen en fulltime coaches. Hierdoor krijgen meer mensen de mogelijkheid te trainen en het op te bouwen naar topniveau. De sport groeit nog steeds en ik hoop dat het dat blijft doen. Genemuiden organiseert al jaren een dagelijkse wedstrijd voor ons maar wat ze nu voor elkaar hadden gekregen in januari was top. Zo goed georganiseerd daar kunnen heel wat organisaties in Europa een voorbeeld aannemen. En welfare for the horse stond op één en dat is heel belangrijk.
Voor veel ruiters met een beperking of handicap ben je een groot voorbeeld, hoe ga je hier mee om en hoe kijk je hier zelf tegenaan?
Ik vind het soms weleens moeilijk. Ik heb 28 jaar gelopen, een ongeluk gehad en ineens ben je een rolmodel. Ik vind het wel leuk en weet er steeds beter mee om te gaan. Ik krijg regelmatig mails van meiden die eens willen komen kijken of met me willen praten. Toen ik mijn ongeluk had gehad had ik dat niet toen stond para-dressuur nog in de kinderschoenen en moest je goed zoeken om iets te vinden dus ik ben blij dat iedereen me weet te vinden zodat ik ze verder kan helpen.
Vorig jaar heb je op het NK-reining ook mogen ervaren hoe het is om in de western-sport van start te gaan, gaan we in deze tak van de sport nog meer van je zien?
Ja dat was geweldig! Ik hoop dit jaar in juni weer mee te doen. Afgelopen november zijn we zelfs twee weken naar Texas geweest om te trainen bij de beste ruiters ter wereld en kreeg meteen de kans om bij wereldkampioenschappen in Oklahoma city mee te rijden en werd daar derde!! Ik ga er zeker mee door al staat het nu op een laag pitje maar na Rio gaat de cowboyhoed weer op.
Je was ook zeer succesvol in het Hand-Biken. Na twee jaar op top niveau ben je terug gegaan naar je oude passie, de paardensport. Beoefen je echter nog steeds het handbiken, en mis je dat stiekem ook niet een beetje?
Ik fiets nog steeds, buiten op mijn racefiets en binnen bij de sportschool op een krank. Het was heel leuk en heb hele mooie ervaringen opgedaan zoals een worldcup in Sydney maar ik mistte iets. En dat iets was passie. Ik vind het belangrijk dat ik er plezier in heb en dat ik er voor 200% voor kan gaan. Dat was niet mijn gevoel bij het handbiken en wel bij paardrijden. Dus 4 jaar geleden een trainer gezocht en een paard en nu staan we hier.
Tot slot, wie inspireert jou echt?
Moeilijke vraag want op verschillende gebieden inspireren verschillende mensen. Maar ik vind sportiviteit, er volledig voor gaan, beleefdheid naar organisaties, dankbaarheid, mentaal sterk heel belangrijk. En dat heeft mijn vriend ex prof rolstoeltennisser allemaal. Hoe hij op wedstrijden was zo wil ik ook zijn. Gelukkig kan hij me daar een handje bij helpen.