De voorbije twee jaar werd hij ook geselecteerd voor het EK en dat leverde een bronzen en gouden medaille op. Er is een Vic De Plecker voor en na zijn passage bij leermeester Wilm Vermeir: ‘Ik heb meer gevoel ontwikkeld en rij intelligenter de piste in.’ En dat heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen.

Wanneer wist jij dat je profruiter wilde worden?

Mijn succesvolle pony heeft me een duwtje in de rug gegeven en overtuigd. Dan nog was profruiter worden lange tijd een droom. Het leek me onbereikbaar en onrealistisch. Tot ik de kans kreeg om bij Wilm Vermeir op leercontract te gaan. Pas dan zag ik mijn droom werkelijkheid worden. Voordien wilde ik met een goede vriend paardencamions bouwen, studeerde ik eerst bedrijfseconomie en nadien zat ik op de tuinbouwschool. Natuurlijk wilde ik niets liever dan paardrijden, het leek me niet realistisch.  

Kon je je leercontract makkelijk verkopen aan je ouders?

Toch wel, omdat iedereen vond dat ik die kans moest grijpen en enthousiast was met het aanbod van Wilm Vermeir. Daarbij komt dat Wilm een held is in onze regio. Iedere ruiter kijkt enorm op naar hem. Voor mij was hij ook een jeugdidool.  

En jij wilde Wilm Vermeir worden?

Helemaal. Voor ik naar Wilm ging, was het mijn droom om ooit een rankingproef te springen. En nu zijn mijn dromen ongelimiteerd. Al blijf ik heel realistisch hoor. Als je op je 15 jaar succesvol bent, wil je later de beste ruiter ter wereld worden. Hoe ouder je wordt, hoe realistischer je wordt. Ik had thuis een achttal jonge paarden van Guido Herrijgers in opleiding. Dan besef je pas wat er allemaal bij komt kijken en hoeveel het allemaal kost. Dat was een reality check. Wat je evenmin mag onderschatten, is dat ik geen zoon ben van een bekende ruiter. Wat maakt dat mijn weg langer zal zijn. Wat op zich geen beletsel hoeft te zijn. Wilm Vermeir heeft tenslotte ook zijn eigen weg gevonden.   

Lees het volledig artikel