Dani G. Waldman zet haar project: Horse Bytes even op wacht. Vorige week deelde Waldman haar ergernis dat onze sport in volledige evolutie zit. Daarbij betreurt ze dat geld het vaak wint van doorzettingsvermogen en talent. Dat zet me tot nadenken: De media speelt vandaag een sleutelrol en ook wij dienen onze verantwoordelijkheid te nemen dat de sport in de juiste richting evolueert. Maar wat moeten we doen?
LEES OOK
[OPINIE] EINDELIJK ... mogen we nog wat meer (publiek) door de 'modder' ploeteren aub?
[OPINIE] Steve Guerdat en Martin Fuchs ; Ik juich jullie toe, maar huil voor de sport ...
Krijgt geld te vaak voorrang op prestaties?
Daar is geen eenduidig antwoord op te geven. We leven in een sector die zowel hobbymatig als professioneel heel wat enthousiastelingen lokt. De realiteit is dat - ook al worden we vaak verleid door grote bedragen - de sport quasi NIET zelfbedruipend is. Als een ruiter alle kosten tegenover sportieve inkomsten zet zal hij waarschijnlijk een rood bedrag op de rekening zien staan. Idem voor bv. een organisator...
Wat wel opvalt, is dat de instap in de sport op zowat elk niveau steeds eenvoudiger wordt. Vroeger moest je bijvoorbeeld brevetten behalen voordat je te paard het verkeer in mocht of kon deelnemen aan wedstrijden. Tijdens de COVID-19-periode werden deze brevetten afgeschaft – een gemiste kans! Waarom?
Kennis en basisprincipes dreigen verloren te gaan
Allereerst waren de brevetten een garantie dat ruiters de basisprincipes van de sport onder de knie hadden. Ze zorgden ervoor dat ruiters bekend waren met de anatomie van het paard en de aandachtspunten bij het ‘lezen’ van een paard. Kortom, ze waarborgden een minimaal begrip van paardenwelzijn. Ik beweer niet dat deze kennis nu volledig ontbreekt, maar ik vraag me wel af of het merendeel van de ruiters bijvoorbeeld het verschil kent tussen een normale watertrens en een vaste rubberen trens. Een ‘simpel’ voorbeeld, maar het illustreert het punt.
Daarnaast is het outdoorseizoen eindelijk weer van start gegaan. Tijdens gesprekken met ruiters valt me op dat velen het verschil niet kennen tussen een tweefasenrubriek en een tweefasen special, of tussen een Barema A met barrage en andere wedstrijdformats. Er ontbreekt basiskennis over het reglement. Toegegeven, de reglementen worden er niet overzichtelijker op, zeker nu de FEI steeds meer uitzonderingen introduceert dan regels.
De sport evolueert in ijltempo
De sport ontwikkelt zich razendsnel, en dat is in de kern positief. Het is makkelijk om kritiek te leveren op hoe en waarom, maar dat is niet de bedoeling. De focus moet liggen op het behoud van de fundamentele waarden die de ruggengraat van onze sector vormen.
In deze evolutie lijkt het alsof beleidsmakers – de belangrijkste actoren in dit proces – de voeling met de sector verliezen. Dit leidt tot versnippering. Gelukkig hoeft het niet zo ver te komen.
Samenwerken aan een sterke fundering
Om een metafoor te gebruiken: als we onze ‘wolkenkrabber’ hoger willen bouwen, moeten we voorkomen dat de fundering begint te barsten. Dat begint met eenheid. Alle actoren in de sector – ruiters, organisatoren, artsen, media en grooms – moeten samenwerken in het belang van de sport.
Daarom zou een taskforce, samengesteld uit topruiters, organisatoren, dierenartsen, media en andere experts, de richtlijnen opnieuw moeten vormgeven. Geef deze werkgroep de ruimte om een wettelijk kader te creëren dat onze fundamentele waarden herintroduceert in een moderne context.
We hoeven niet te pleiten dat het vroeger beter was, noch dat modernisering verkeerd is. Wat we wél moeten doen, is ons aanpassen en ervoor zorgen dat de kennis van het paard en de band met het dier niet verloren gaan in onze drang om groter en bekender te worden.
