Met hoge verwachtingen ging ik plaatsnemen in de tribunes. Je zag de medewerkers de attributen klaarleggen. Er werden houten blokjes met daaraan een ballon in de piste gelegd; dit maakte me zeer nieuwsgierig. De lichten werden gedempt; zo wist iedereen dat de show zou beginnen.
Een luid lachende nar bracht een prachtige inleiding van een fabeltje. Hij sprak over een tijd waar ze nog in sprookjes geloofden en schrik hadden van hun eigen schaduw.
Het verhaal was vrij eenvoudig. Het ging over een koning en een koningin met 3 mooie dochters. De prinsessen waren verdwaald in het donkere bos. De koning en koningin stuurden 3 prinsen op zoektocht naar hun dochters. Tevens stuurden ze valken uit met dezelfde opdracht; sommige eigenwijze valken landden op een VIP-tafel en anderen ergens hoog bij het dak van de expo. Het was een typisch sprookje, maar met humoristische trekjes.
De oudste prinses lachte altijd, de middelste danste graag en de jongste prinses kon prachtig zingen. Ook de prinsen wisten het publiek te intrigeren. De eerste prins was een knappe man op een prachtig wit paard (zo’n prins wil ik ook wel). De tweede was een ruige en wilde prins met lang donker haar; hij reed op een mooie zwarte Andalusiër. De derde prins was een apart geval, hij dronk graag alcohol, wat geen goede eigenschap is voor een droomprins.
Telkens als de prinsessen dieper in het bos verdwaalden, volgde er een prachtige act. In het eerste stukje verscheen een vuurshow waarbij een man op stelten vuur spuwde. Hij kwam van het compagnie le Cirque de Frère. Ruiters voegden zich toe en lieten de ballonnen in het decor ontploffen door vuur. Het tweede stukje bracht een vrouw naar voor die ‘danste’ met haar paarden. Het was fantastisch om te zien hoe de loslopende paarden haar volgden. Dit deel werd gepresenteerd door the Wild Bunch van de Two Lazy Seven Ranch. Het derde stukje in het bos ging over een groep meisjes/vrouwen die dansten in rode rokken. Deze vond ik minder goed, de dansende paarden waren veel mooier. Het vierde stukje was adembenemend, met name de entrée van Mario Luraschi zelf. Hij paradeerde met een prachtige witte Andalusiër die 2 witte vleugels droeg. Dan kwam er een elfachtig wezen, kondigde de nar aan, die elke act voorstelde. Dit was een van mijn favoriete stukjes. je zag een vrouw die in een hangende doek acrobatische bewegingen deed(zoals in Cirque du Soleil). Ze werd rondgedraaid door Mario Luraschi himself die op een dansend wit paard zat. Dit was een prachtige liefdesscène op de hit Roxane van de Moulin Rouge.
De knappe prins is nooit bij de prinsessen geraakt omdat hij weggejaagd werd door een eenhoorn, uitgebeeld door een prachtige witte hengst met lange, glanzende manen. De wilde prins werd gevangen genomen na een gevecht met zwaarden, hij werd meegesleept over de grond (ik wil wel eens weten welke tactiek hij gebruikt om geen pijn te voelen!). De zatte prins was veel te dronken om er te geraken. Deze scène vond ik wonderbaarlijk! Het paard had het opgegeven en was gaan liggen. De prins kon aan de benen komen, aan de staart trekken, niets hielp. Dus besloot hij het paard een beetje te draaien en op de buik te gaan zitten om dan mond-op-mond beademing te geven met zijn assistente. Hoe Mario Luraschi dit voor elkaar gekregen heeft, weet ik absoluut niet! Alle prinsen waren opgeleid door Mario Luraschi, ik herkende ze van vorige show.
Naast een steekspel, zoals vorig jaar, was er ook weer een racelijn waar de paarden mochten galopperen en de ruiter links en rechts aan zijn paard hing. Een van de stuntmannen stond zelfs recht op zijn galopperend paard met alleen een touwtje in zijn handen.
Alweer een prachtige show, die mijn verwachtingen overtrof. Je zag wel een duidelijk verschil tussen de acts van Mario Luraschi en de andere acts. Maar je moet al heel goed zijn eer je hem kan overtreffen. Ik blijf een fan van wat Mario Luraschi met zijn paarden kan! Als je er niet was, heb je echt iets gemist! Hopelijk wordt het volgend jaar weer zo'n prachtige show.
bron: Equnews.be
foto's: flanders horse expo
