De kogel is door de kerk voor de teamfinale op de Olympische Spelen! Het Britse team neemt op fenomenale wijze de gouden medaille mee naar huis, terwijl het gastland het brons op eigen bodem wist te houden. Zilver werd omgehangen bij het Amerikaanse team. Ondanks sterke prestaties van de drie Belgische ruiters, konden ze de bronzen medaille van Tokio dit keer niet herhalen.
Het technisch gebouwd parcours van parcoursbouwers Santiago Varela en Gregory Bodo stuurde in de eerste ronde alle combinaties met strafpunten naar buiten. Waren het niet de balken die vielen, was het de tijd die hen parten speelde. Het was wachten tot Olivier Perreau (FRA) als tweede ruiter voor het Franse team aan de start kwam voor de eerste foutloze rit. Aan boord van Dorai d'Aigiully werd Perreau onder luid applaus de piste uit begeleid.
De toon was gezet en de foutloze ritten kwamen mondjesmaat op het scorebord te staan. Daniel Coyle (IRL), Kim Emmen (NED) en Harry Charles (GBR) behielden in de tweede ronde de nulscore voor hun land.
De tussenstand na deze eerste twee rondes werd opgemaakt: Het Britse team leidde dankzij de sterke rit Harry Charles (GBR) en Romeo 88 op één, met slechts een puntje voor tijd op de teller door Ben Maher (GBR) en Dallas Vegas Batilly. Het Franse team volgde met een totaal van drie op twee, de Verenigde Staten stond op drie met vier strafpunten.
In de derde ronde werd de startvolgorde afgewerkt volgens de tussenstand, beginnend onderaan de lijst. Israël had beslist hun derde ruiter niet meer de ring in te sturen. Jérôme Guéry (BEL) verscheen met Quel Homme de Hus als eerste opnieuw op de piste, die opnieuw volledig effen lag voor de spannende finale. Hun acht strafpunten betekende het definitieve einde voor het Belgische team in de race voor een medaille.
Vanaf het Nederlandse team, dat bij aanvang van de derde ronde als vijfde stond geklasseerd, werd het opnieuw spannend. Harrie Smolders (NED) en Uricas v/d Kattevennen voegden één springfout toe aan de toen al zes strafpunten van hun team, wat resulteerde in totaal zeven strafpunten voor Nederland. Cian O'Connor (IRL) en McLain Ward (USA) zagen beide balken tegen de vlakte gaan, wat hen in de tussenstand liet zakken. Julien Epaillard (FRA) werd onder luid applaus onthaald door het publiek in het zadel van Dubai du Cedre. Het paar eindigde hun rit met vier strafpunten, wat het Franse team op een totaal van zeve bracht, gelijk met het Nederlandse team. Het Franse team was nipt een halve seconde sneller in de opgetelde tijd, wat dus boven Nederland kwam te staan.
Scott Brash (GBR) was met Hello Jefferson de slotcombinatie in deze nagelbijtende finale. Het duo kon zich een maximum van vijf strafpunten permitteren, wilden ze op één blijven staan en de gouden medaille voor hun land binnenhalen. Hun tactiek was eerder aanvallend, enkele balken werd licht getikt maar alles bleef in de lepels liggen. Een demonstratieronde resulteerde in slechts één puntje voor tijd, waarmee het Britse team zich verzekerde van goud!
Het technisch gebouwd parcours van parcoursbouwers Santiago Varela en Gregory Bodo stuurde in de eerste ronde alle combinaties met strafpunten naar buiten. Waren het niet de balken die vielen, was het de tijd die hen parten speelde. Het was wachten tot Olivier Perreau (FRA) als tweede ruiter voor het Franse team aan de start kwam voor de eerste foutloze rit. Aan boord van Dorai d'Aigiully werd Perreau onder luid applaus de piste uit begeleid.
De toon was gezet en de foutloze ritten kwamen mondjesmaat op het scorebord te staan. Daniel Coyle (IRL), Kim Emmen (NED) en Harry Charles (GBR) behielden in de tweede ronde de nulscore voor hun land.
De tussenstand na deze eerste twee rondes werd opgemaakt: Het Britse team leidde dankzij de sterke rit Harry Charles (GBR) en Romeo 88 op één, met slechts een puntje voor tijd op de teller door Ben Maher (GBR) en Dallas Vegas Batilly. Het Franse team volgde met een totaal van drie op twee, de Verenigde Staten stond op drie met vier strafpunten.
In de derde ronde werd de startvolgorde afgewerkt volgens de tussenstand, beginnend onderaan de lijst. Israël had beslist hun derde ruiter niet meer de ring in te sturen. Jérôme Guéry (BEL) verscheen met Quel Homme de Hus als eerste opnieuw op de piste, die opnieuw volledig effen lag voor de spannende finale. Hun acht strafpunten betekende het definitieve einde voor het Belgische team in de race voor een medaille.
Vanaf het Nederlandse team, dat bij aanvang van de derde ronde als vijfde stond geklasseerd, werd het opnieuw spannend. Harrie Smolders (NED) en Uricas v/d Kattevennen voegden één springfout toe aan de toen al zes strafpunten van hun team, wat resulteerde in totaal zeven strafpunten voor Nederland. Cian O'Connor (IRL) en McLain Ward (USA) zagen beide balken tegen de vlakte gaan, wat hen in de tussenstand liet zakken. Julien Epaillard (FRA) werd onder luid applaus onthaald door het publiek in het zadel van Dubai du Cedre. Het paar eindigde hun rit met vier strafpunten, wat het Franse team op een totaal van zeve bracht, gelijk met het Nederlandse team. Het Franse team was nipt een halve seconde sneller in de opgetelde tijd, wat dus boven Nederland kwam te staan.
Scott Brash (GBR) was met Hello Jefferson de slotcombinatie in deze nagelbijtende finale. Het duo kon zich een maximum van vijf strafpunten permitteren, wilden ze op één blijven staan en de gouden medaille voor hun land binnenhalen. Hun tactiek was eerder aanvallend, enkele balken werd licht getikt maar alles bleef in de lepels liggen. Een demonstratieronde resulteerde in slechts één puntje voor tijd, waarmee het Britse team zich verzekerde van goud!