Het einde van het jaar komt weer in zicht. Binnen twee weken is het alweer 2017. Daarom maken we bij Equnews een speciale reeks over enkele ruiters die in 2016 een fantastisch jaar achter de rug hebben.
Beginnen doen we met de nog jonge ruiter Gilles Thomas. De junior uit Meise sprokkelde maar liefst 17 internationale overwinningen bijeen dit jaar. Hij werd zowel Belgisch als Europees kampioen bij de junioren. Op dit EK in Millstreet was er zowel individueel als met het team een gouden medaille. Nog een ander hoogtepunt van dit jaar is de CSI2* GP winst in het Azelhof te Lier. Dit is de eerste keer dat Gilles Thomas een grote prijs van dit kaliber op zijn naam schreef.
Op dinsdag 20 december zakte het Equnews team af naar stal Nieuwenhof voor een fotoshoot en een gesprek met de succesvolle ruiter. Hij vertelde ons iets meer over zijn leven, zijn paarden, de resultaten en wat de toekomst nog zal brengen.
Lees hieronder het interview:
Hoe is het allemaal begonnen voor jou in de paardensport?
Ik ben er in geboren. Alles was er al, hier is het ouderlijk huis van mijn mama (Katrien De Vos, nvdr) en mijn tante (Carine De Vos, nvdr). Zij hebben ook EK's bij de pony's en de junioren gereden. Dan is er nog Marc, het bekendste familielid, die heeft ook altijd in de paarden gezeten. Daar was ik altijd al fan van. Op driejarige leeftijd heb ik mijn eerste pony gekregen en daar ben ik dan mee beginnen rijden. Toen ik zeven jaar was, ben ik begonnen met wedstrijden te rijden.
Heel de familie is er bij betrokken, dat moet wel een speciaal gevoel geven?
Ja, het is een beetje een familiebedrijfje. Mijn mama is altijd chauffeur voor mij en groom. Marc is dan mijn trainer en eigenaar van de meeste paarden die ik rijd. Mijn tante die filmt altijd op de wedstrijden. Iedereen is er dan ook echt bij betrokken, dat is wel plezant. We waren ook allemaal samen op het Europees kampioenschap in Ierland.
Heb je ooit iets anders gedaan buiten de paarden?
Ik heb heel veel andere sporten gedaan, omdat ze thuis vonden dat ik mij volledig moest ontwikkelen. Dat was ook om zeker te zijn, ik wou altijd maar paardrijden, maar misschien was er nog een andere toffe sport waar ik mij in kon vinden. Ik heb getennist, gezwommen, gefietst, atletiek gedaan, gehockeyd, gekart... Ik heb zelfs mijn eigen kart gehad. Nu squash ik nog elke week. Ik ben wel altijd blijven paardrijden. Ik ben altijd teruggekomen naar de paarden, dat was wat mij het meest interesseerde.
Je hebt dit jaar verschillende overwinningen behaald. Zo heb je ook je eerste tweesterren grote prijs gewonnen. Is dit je beste jaar tot nu toe?
Jazeker, dit was mijn laatste jaar bij de junioren. Als junior heb ik zowat alles gewonnen wat er te winnen viel, het Belgisch kampioenschap en twee gouden medailles op het Europees kampioenschap. Ik heb dit jaar ook aan een paar drie- en viersterren wedstrijden mogen deelnemen. Ik heb ook mijn eerste tweesterren grote prijs gewonnen, dit was meteen ook bij de senioren. Binnenkort mag ik dan ook voor het eerst op een vijfsterren wedstrijd meerijden in Mechelen. Dit jaar ben ik van junior/tweesterren niveau naar vijfsterren niveau geëvolueerd. Het is een goed jaar.
Hoe was het om je eerste tweesterren grote prijs te winnen?
Dat was heel onverwacht. Ik verwachtte nog niet meteen dat ik zou winnen. Ook toen ik in de barrage zat, dacht ik om gewoon foutloos te rijden en dan te zien waar we uitkwamen. Ik had nog niet aan de overwinning gedacht. Ik ben nog maar achttien en nu al een 2* GP winnen, dat is mooi meegenomen.
Hoe bereid je je voor op de kampioenschappen?
We weten ongeveer twee maanden op voorhand of we mogen deelnemen aan het EK. Ik was geselecteerd met twee paarden, Indiana en Conaro. We hebben een maand op voorhand een schema opgemaakt en naar het kampioenschap beginnen toewerken. Dat is goed gelukt.
Bereid je je speciaal voor op de overgang naar de young riders, die er volgend jaar aankomt?
Ik doe niet meteen iets speciaal. Ik heb na het EK veel twee- en driesterren concours gedaan bij de senioren, dat is op een hoger niveau ook. Dat is ongeveer het niveau van de young riders. Via die weg rij ik dan mee met de seniors en ook de young riders.
Kan je ons iets meer vertellen over je kampioenenpaard, Indiana?
We hebben haar nu een jaar, sinds november 2015. De eerste wedstrijden dat ik met haar reed had ik meteen het gevoel dat ik heel ver ging raken met haar. Op skivakantie in januari vertelde ik nog aan Jeroen De Winter dat ik met Indiana nog verder ging raken dan met Conaro. Hij zei dan dat ik al zilver had met Conaro op het EK in 2015. Het is ook zo geweest, goud op het Belgische én twee keer op het Europees kampioenschap. Ik wist het meteen eigenlijk, ze heeft nog meer bloed en is nog voorzichtiger dan Conaro. Conaro doet het ook niet slecht natuurlijk, met hem won ik mijn eerste tweesterren GP. Hij zal ook als eerste paard meegaan naar Mechelen. Indiana is nog maar acht jaar en haar vader, Chatman, staat hier ook op stal, dat is wel plezant.
Conaro is voor jou een speciaal paard, is dat vooral emotioneel dan?
Ja, Conaro betekent emotioneel net iets meer voor mij dan Indiana. Ik heb hem al van zijn drie jaar en het duurde lang voor hij zadelmak was omdat hij heel bang was. Tegen zijn vijf jaar was hij dan zadelmak. Op zijn zes en zeven jaar ging hij niet veel mee op wedstrijd omdat er andere paarden waren en hij werd altijd een beetje achteruit geschoven. Ik begon op die moment ook met de paarden te rijden en Marc zei dat ik hem dan mocht meenemen. We begonnen samen bij de scholieren en dat klikte meteen goed. Toen hij acht jaar was, moest ik hem een jaar aan Yves Vanderhasselt geven om hem op hoger niveau te brengen, want ik was nog maar 14 jaar. Ik heb hem daarna teruggekregen. We kennen elkaar door en door, we hebben elkaar op dit niveau gebracht. Hij heeft mij groot gemaakt en ik heb hem ook groot gebracht. We zijn begonnen met de 1.10m proeven bij de scholieren en volgende week rijden we samen onze eerste vijfsterren wedstrijd in Mechelen.
Dit jaar begon je aan een opleiding in het hoger onderwijs. Valt dit te combineren met de topsport?
Tot nu toe valt dat goed te combineren. In januari zijn het examens. Nu komt Jumping Mechelen nog en ik zal mijn boeken wel meenemen, maar daar zal niet veel van in huis komen. Ik heb al wat op voorhand gestudeerd, maar nog niet genoeg denk ik. Na Jumping Mechelen is het eerst nog Nieuwjaar en dan zal ik er toch wel moeten invliegen. Ik heb een topsportstatuut dus met de wedstrijden valt dit goed te combineren. Ik zou mijn examens ook kunnen verschuiven, maar ik heb ervoor gekozen om dat niet te doen. Ik mocht ook mijn studiepunten verspreiden over vier jaar, maar ook hier heb ik niet voor gekozen.
Je opleiding sluit ook aan bij de sport?
Ja, het is een sportgerichte opleiding. Ik volg de opleiding 'bewegingsdeskundige'. Dat is een beetje kinesitherapie, iets meer sportgericht, over sportblessures en dergelijke. We leren ook trainen en coachen.
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Ik hoop dat ik de stal van Marc kan overnemen. Dat zal met vallen en opstaan zijn, dat is altijd zo met de paarden. Een jaar zoals dit jaar zal ik waarschijnlijk niet meteen terug tegenkomen, maar ik wil er natuurlijk nog een paar successen aan toevoegen. Mijn toekomst zal zeker en vast in de paarden zijn. Hopelijk kan ik er mijn beroep van maken. We zullen wel zien wat de toekomst brengt.
Het einde van het jaar komt weer in zicht. Binnen twee weken is het alweer 2017. Daarom maken we bij Equnews een speciale reeks over enkele ruiters die in 2016 een fantastisch jaar achter de rug hebben.
Beginnen doen we met de nog jonge ruiter Gilles Thomas. De junior uit Meise sprokkelde maar liefst 17 internationale overwinningen bijeen dit jaar. Hij werd zowel Belgisch als Europees kampioen bij de junioren. Op dit EK in Millstreet was er zowel individueel als met het team een gouden medaille. Nog een ander hoogtepunt van dit jaar is de CSI2* GP winst in het Azelhof te Lier. Dit is de eerste keer dat Gilles Thomas een grote prijs van dit kaliber op zijn naam schreef.
Op dinsdag 20 december zakte het Equnews team af naar stal Nieuwenhof voor een fotoshoot en een gesprek met de succesvolle ruiter. Hij vertelde ons iets meer over zijn leven, zijn paarden, de resultaten en wat de toekomst nog zal brengen.
Lees hieronder het interview:
Hoe is het allemaal begonnen voor jou in de paardensport?
Ik ben er in geboren. Alles was er al, hier is het ouderlijk huis van mijn mama (Katrien De Vos, nvdr) en mijn tante (Carine De Vos, nvdr). Zij hebben ook EK's bij de pony's en de junioren gereden. Dan is er nog Marc, het bekendste familielid, die heeft ook altijd in de paarden gezeten. Daar was ik altijd al fan van. Op driejarige leeftijd heb ik mijn eerste pony gekregen en daar ben ik dan mee beginnen rijden. Toen ik zeven jaar was, ben ik begonnen met wedstrijden te rijden.
Heel de familie is er bij betrokken, dat moet wel een speciaal gevoel geven?
Ja, het is een beetje een familiebedrijfje. Mijn mama is altijd chauffeur voor mij en groom. Marc is dan mijn trainer en eigenaar van de meeste paarden die ik rijd. Mijn tante die filmt altijd op de wedstrijden. Iedereen is er dan ook echt bij betrokken, dat is wel plezant. We waren ook allemaal samen op het Europees kampioenschap in Ierland.
Heb je ooit iets anders gedaan buiten de paarden?
Ik heb heel veel andere sporten gedaan, omdat ze thuis vonden dat ik mij volledig moest ontwikkelen. Dat was ook om zeker te zijn, ik wou altijd maar paardrijden, maar misschien was er nog een andere toffe sport waar ik mij in kon vinden. Ik heb getennist, gezwommen, gefietst, atletiek gedaan, gehockeyd, gekart... Ik heb zelfs mijn eigen kart gehad. Nu squash ik nog elke week. Ik ben wel altijd blijven paardrijden. Ik ben altijd teruggekomen naar de paarden, dat was wat mij het meest interesseerde.
Je hebt dit jaar verschillende overwinningen behaald. Zo heb je ook je eerste tweesterren grote prijs gewonnen. Is dit je beste jaar tot nu toe?
Jazeker, dit was mijn laatste jaar bij de junioren. Als junior heb ik zowat alles gewonnen wat er te winnen viel, het Belgisch kampioenschap en twee gouden medailles op het Europees kampioenschap. Ik heb dit jaar ook aan een paar drie- en viersterren wedstrijden mogen deelnemen. Ik heb ook mijn eerste tweesterren grote prijs gewonnen, dit was meteen ook bij de senioren. Binnenkort mag ik dan ook voor het eerst op een vijfsterren wedstrijd meerijden in Mechelen. Dit jaar ben ik van junior/tweesterren niveau naar vijfsterren niveau geëvolueerd. Het is een goed jaar.
Hoe was het om je eerste tweesterren grote prijs te winnen?
Dat was heel onverwacht. Ik verwachtte nog niet meteen dat ik zou winnen. Ook toen ik in de barrage zat, dacht ik om gewoon foutloos te rijden en dan te zien waar we uitkwamen. Ik had nog niet aan de overwinning gedacht. Ik ben nog maar achttien en nu al een 2* GP winnen, dat is mooi meegenomen.
Hoe bereid je je voor op de kampioenschappen?
We weten ongeveer twee maanden op voorhand of we mogen deelnemen aan het EK. Ik was geselecteerd met twee paarden, Indiana en Conaro. We hebben een maand op voorhand een schema opgemaakt en naar het kampioenschap beginnen toewerken. Dat is goed gelukt.
Bereid je je speciaal voor op de overgang naar de young riders, die er volgend jaar aankomt?
Ik doe niet meteen iets speciaal. Ik heb na het EK veel twee- en driesterren concours gedaan bij de senioren, dat is op een hoger niveau ook. Dat is ongeveer het niveau van de young riders. Via die weg rij ik dan mee met de seniors en ook de young riders.
Kan je ons iets meer vertellen over je kampioenenpaard, Indiana?
We hebben haar nu een jaar, sinds november 2015. De eerste wedstrijden dat ik met haar reed had ik meteen het gevoel dat ik heel ver ging raken met haar. Op skivakantie in januari vertelde ik nog aan Jeroen De Winter dat ik met Indiana nog verder ging raken dan met Conaro. Hij zei dan dat ik al zilver had met Conaro op het EK in 2015. Het is ook zo geweest, goud op het Belgische én twee keer op het Europees kampioenschap. Ik wist het meteen eigenlijk, ze heeft nog meer bloed en is nog voorzichtiger dan Conaro. Conaro doet het ook niet slecht natuurlijk, met hem won ik mijn eerste tweesterren GP. Hij zal ook als eerste paard meegaan naar Mechelen. Indiana is nog maar acht jaar en haar vader, Chatman, staat hier ook op stal, dat is wel plezant.
Conaro is voor jou een speciaal paard, is dat vooral emotioneel dan?
Ja, Conaro betekent emotioneel net iets meer voor mij dan Indiana. Ik heb hem al van zijn drie jaar en het duurde lang voor hij zadelmak was omdat hij heel bang was. Tegen zijn vijf jaar was hij dan zadelmak. Op zijn zes en zeven jaar ging hij niet veel mee op wedstrijd omdat er andere paarden waren en hij werd altijd een beetje achteruit geschoven. Ik begon op die moment ook met de paarden te rijden en Marc zei dat ik hem dan mocht meenemen. We begonnen samen bij de scholieren en dat klikte meteen goed. Toen hij acht jaar was, moest ik hem een jaar aan Yves Vanderhasselt geven om hem op hoger niveau te brengen, want ik was nog maar 14 jaar. Ik heb hem daarna teruggekregen. We kennen elkaar door en door, we hebben elkaar op dit niveau gebracht. Hij heeft mij groot gemaakt en ik heb hem ook groot gebracht. We zijn begonnen met de 1.10m proeven bij de scholieren en volgende week rijden we samen onze eerste vijfsterren wedstrijd in Mechelen.
Dit jaar begon je aan een opleiding in het hoger onderwijs. Valt dit te combineren met de topsport?
Tot nu toe valt dat goed te combineren. In januari zijn het examens. Nu komt Jumping Mechelen nog en ik zal mijn boeken wel meenemen, maar daar zal niet veel van in huis komen. Ik heb al wat op voorhand gestudeerd, maar nog niet genoeg denk ik. Na Jumping Mechelen is het eerst nog Nieuwjaar en dan zal ik er toch wel moeten invliegen. Ik heb een topsportstatuut dus met de wedstrijden valt dit goed te combineren. Ik zou mijn examens ook kunnen verschuiven, maar ik heb ervoor gekozen om dat niet te doen. Ik mocht ook mijn studiepunten verspreiden over vier jaar, maar ook hier heb ik niet voor gekozen.
Je opleiding sluit ook aan bij de sport?
Ja, het is een sportgerichte opleiding. Ik volg de opleiding 'bewegingsdeskundige'. Dat is een beetje kinesitherapie, iets meer sportgericht, over sportblessures en dergelijke. We leren ook trainen en coachen.
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Ik hoop dat ik de stal van Marc kan overnemen. Dat zal met vallen en opstaan zijn, dat is altijd zo met de paarden. Een jaar zoals dit jaar zal ik waarschijnlijk niet meteen terug tegenkomen, maar ik wil er natuurlijk nog een paar successen aan toevoegen. Mijn toekomst zal zeker en vast in de paarden zijn. Hopelijk kan ik er mijn beroep van maken. We zullen wel zien wat de toekomst brengt.