Stephanie Goemaere: "Ik was al vaker tweede of derde maar nu is het mij eindelijk gelukt!"

“Ik moet eerlijk zeggen dat de moed mij even in de schoenen is gezakt toen ik hoorde dat alle wedstrijden afgelast waren”, begint Goemaere. “Deze winter ben ik niet veel op jumping geweest, mijn focus lag dan ook helemaal op het buitenseizoen. Ik had de paarden goed aan het werk, ik had ze net geschoren en ik had ze nog laten nakijken door een dierenarts om er zeker van te zijn dat ze in goede gezondheid aan het seizoen konden beginnen. Ik was er dus helemaal klaar voor. In eerste instantie heb ik thuis de trainingen opgenomen maar mijn toppaard D’Edouard Joly is geen paard om enkel thuis te rijden. Hij heeft de competities echt nodig dus ik heb dan maar besloten om hem voorlopig op rust te zetten. Hij heeft ondertussen ook gezelschap gekregen van Dolce Vita aangezien ik met hen voorlopig geen doel heb om naartoe te werken. Mijn jong paard, Diamond Girl Z, staat wel nog in het werk. Ik probeer deze periode dan ook optimaal te benutten om haar goed door te rijden. Daarnaast heb ik ook van de extra tijd gebruik gemaakt om de stallen te schilderen en de lenteschoonmaak thuis te doen. Op die manier kon ik deze rare periode toch nog optimaal benutten”.

“Of het kampioenschap winnen één van mijn mooiste overwinningen was? Zeker en vast! Het winnen van het kampioenschap was het mooiste wat mij kon overkomen. Ik was tot dan toe altijd tweede of derde geweest maar het was mij nog nooit gelukt om op de hoogste trede op het podium te staan. Wat deze overwinning nog extra mooi maakt, is dat we Dolce Vita zelf gefokt hebben. Ik herinner me de dag van het kampioenschap dan ook nog goed. Alles verliep eigenlijk volgens plan en bij aanvang van de laatste ronde, wist ik dat ik foutloos moest springen. Als me dat zou lukken, zou ik het kampioenschap winnen. Ik was erg zenuwachtig, dat weet ik ook nog. Het gevoel dat ik kreeg toen ik over de laatste hindernis sprong, kan ik dan ook niet beschrijven. Ik wist dat het mij gelukt was, als ik er nu aan terugdenk, krijg ik opnieuw kippenvel. Ik praat er nog vaak over met mijn groom. Ze heeft samen met mij echt naar het kampioenschap toegeleefd, we hebben er zeker enkele nachten slaap door verloren omdat we zo zenuwachtig waren. De ontlading was dan ook bij haar erg groot. Toen ze doorhad dat ik gewonnen had, is ze zelfs in tranen uitbarsten. De overwinning is mijn mooiste tot nu toe, dat staat vast. Bovendien heeft deze overwinning mij doen inzien dat hard werk altijd beloond wordt”.