Aangezien we nog steeds in quarantaine zitten, is het vandaag weer aan een andere kampioen van de regionales om ons een inkijk in zijn of haar leven in lockdown te geven. Vandaag is het aan Jan Claeys, die vorig jaar het kampioenschap van de HROV op zijn naam schreef.
“In principe ben ik tijdens deze Corona lockdown niet minder bezig dan anders”, begint Claeys. “Het grootste verschil is dat we elke dag thuis werken met de paarden in plaats van op wedstrijd te gaan, te trainen op verplaatsing of conditiewerk aan zee te doen. Aangezien we enkel essentiële verplaatsingen mogen doen, zijn dergelijke ‘uitstapjes’ nu natuurlijk niet toegelaten. De paarden zijn allemaal in het werk gebleven. Ik probeer vooral de basis conditie te onderhouden en veel afwisseling te geven aan de paarden. De jonge paarden hebben dezelfde trainingsplanning behouden. De oudere paarden doen het iets rustiger aan op gebied van springen. Zij gaan nu eerder een keertje extra op wandeling of doen aan conditietraining in het bos.
“Of het winnen van het kampioenschap één van mijn mooiste overwinningen was? Het stond zeker en vast hoog op mijn lijstje. Ik was er al een paar keer heel dichtbij en ik ben dan ook erg blij dat het mij vorig jaar gelukt is. Het weekend van het kampioenschap was een druk weekend voor mij. Ik heb elk jaar in Hulsterlo verschillende paarden mee zodat ik naast het kampioenschap ook andere proeven kan rijden. Ik maak er dan meestal ook een weekend van en ik blijf daar met alle paarden. Ik reed die dag ook de finale van de Beker van België voor de 7-jarige paarden en de finale van de Beker van België voor seniors. Het was heel leuk om die dag drie finales te rijden. Helaas stond het geluk niet echt aan mijn zijde: bij de finale voor 7-jarige paarden kreeg ik een fout op de laatste hindernis, dat herinner ik me nog goed. Ik rekende dan ook op het kampioenschap van de HROV om mijn dag toch nog goed te maken en ging dan ook extra gefocust in deze finale van start. Mijnpaard, Judy vd Beekhoek, die door Annick Dewindt en Lieven Verbeke gefokt werd, deed wat er van haar verwacht werd. Toen we na de laatste hindernis landden, wist ik dat het ons gelukt was en dat was een heel leuk gevoel. De gezondheid van Annick laat het helaas niet altijd toe om naar de wedstrijden van haar paard te komen kijken maar ze belt mij meestal wel op om te vragen of Judy gaat winnen of niet. Omgekeerd laat ik haar ook altijd weten als Judy extra in vorm is, zodat ze zeker kan komen kijken (lacht). Het doet mij dan extra plezier om hen tijdens zo een dag gelukkig te maken”.
“Een boodschap die ik vandaag aan iedereen wil geven vandaag? Probeer vooral het positieve aan deze situatie te zien en maak tijd voor dingen waar je anders geen tijd voor hebt. Maar het allerbelangrijkste: stay safe and sound”.