Skip to content

Copyright

Yolande de Changy: "Nooit getwijfeld om jumping Mechelen te blijven organiseren"

Afgelopen week zond Sporza een reportage uit ter ere van de 40ste verjaardag van Jumping Mechelen. Zoals we allemaal weten, kon die wedstrijd dit jaar niet doorgaan omwille van het Coronavirus. In die reportage kwam Yolande de Changy - Wauters aan het woord, de weduwe van Eric Wauters. "We hebben er zelfs na het overlijden van Eric nooit aan getwijfeld om te blijven organiseren", vertelde ze. 


Jumping Mechelen begon in 1980 in de tuin van Eric en Yolande Wauters in Putte-Peulis. Eric Wauters was in het Engelse Hickstead geweest en had daar gezien hoe Douglas Bunn in zijn tuin wedstrijden voor iedereen - van internationale ruiter tot regionale amateur - op drie pistes wedstrijden organiseerde. Enkele maanden later was het eerste Criterium der Vlaamse Gewesten een feit. Een geweldig succes, maar een jaar later zakte iedereen in de modder van Putte-Peulis weg. ,,Eric besloot meteen om nooit meer in openlucht te organiseren, maar een geschikte hal vinden was niet evident. Wat wel duidelijk was, is dat we na dat rampjaar nooit meer buiten wilden springen'', herinnert Yolande zich. ,,We vonden onderdak bij transportfirma Franssen hier in het dorp, maar na één jaar bleek die hal veel te klein. We hebben toen zelfs een jaartje niet georganiseerd". 

In 1984 kwam de organisatie in de Nekkerhal terecht waar de wedstrijd nu nog steeds plaatsvindt. "Zelfs toen Eric overleden is, hebben we nooit getwijfeld om de wedstrijd te laten plaatsvinden en om te blijven organiseren. Er was al veel geregeld en het was zijn levenswerk. We waren dus erg overtuigd om te blijven doorgaan", besloot ze. 


Jumping Mechelen begon in 1980 in de tuin van Eric en Yolande Wauters in Putte-Peulis. Eric Wauters was in het Engelse Hickstead geweest en had daar gezien hoe Douglas Bunn in zijn tuin wedstrijden voor iedereen - van internationale ruiter tot regionale amateur - op drie pistes wedstrijden organiseerde. Enkele maanden later was het eerste Criterium der Vlaamse Gewesten een feit. Een geweldig succes, maar een jaar later zakte iedereen in de modder van Putte-Peulis weg. ,,Eric besloot meteen om nooit meer in openlucht te organiseren, maar een geschikte hal vinden was niet evident. Wat wel duidelijk was, is dat we na dat rampjaar nooit meer buiten wilden springen'', herinnert Yolande zich. ,,We vonden onderdak bij transportfirma Franssen hier in het dorp, maar na één jaar bleek die hal veel te klein. We hebben toen zelfs een jaartje niet georganiseerd". 

In 1984 kwam de organisatie in de Nekkerhal terecht waar de wedstrijd nu nog steeds plaatsvindt. "Zelfs toen Eric overleden is, hebben we nooit getwijfeld om de wedstrijd te laten plaatsvinden en om te blijven organiseren. Er was al veel geregeld en het was zijn levenswerk. We waren dus erg overtuigd om te blijven doorgaan", besloot ze. 

Vorige Enkele voedingstips om je paard ook tijdens de winter gezond te houden Volgende "Een Nations Cup winnen voor eigen publiek blijft altijd speciaal"