De voorbije dagen wel eens aan de Wereldbekerfinale gedacht, Pieter?
“Meer dan eens. Gisterochtend (woensdag) heb ik in de stallen nog tegen mijn paard Apart gezegd dat we op dit moment misschien wel Belgische geschiedenis hadden kunnen schrijven. Tot nu toe is enkel Philippe Lejeune erin geslaagd om als Belg op het podium van een WB-finale te staan. In 1988 werd hij derde in Göteborg. Welnu, Apart was er klaar voor. Ik zeg niet dat we gingen winnen, maar we hadden minstens een sterk resultaat neer kunnen zetten. Ik eindigde 2de in de WB-stand. Op basis daarvan mocht ik dus op het einde van start gaan. Dat is toch wel een voordeel. Zo kan je al goed zien hoe de concurrenten het gedaan hebben. Maar los daarvan was het al een belevenis geweest om er gewoon bij te zijn in Las Vegas. Daar hebben al verschillende WB-finales plaatsgevonden. Ik herinner mij dat ik daar als jonge gast naar keek op TV. Dat gaf toch een waauw gevoel. De show alleen al, typisch Vegas, spetterend. Toen al wilde ik daar ook ooit staan. Die kans is mij nu voorlopig ontnomen, maar hopelijk krijg ik die kans ooit nóg eens.”
Je bent naast een topruiter ook een bedrijfsleider. Je runt samen met je familie het fruitbedrijf Devos Group in Bekkevoort. Niet evident voor iemand die bijna wekelijks ergens in de wereld op het hoogste niveau aan het springen is. Blij dat je nu eens rustig kan achteroverleunen in jouw bureaustoel?“U zegt? Achteroverleunen? Ik kan jou verzekeren dat het op dit moment bij ons alle hens aan dek is door de coronacrisis. Wij nemen onze verantwoordelijkheid naar de bevolking toe. Supermarkten verwachten fruit in hun winkels, dus moeten wij voldoende leveren. Ik moet constant puzzelen en problemen oplossen.”
De hele logistiek is een puzzel, net als voldoende personeel vinden om fruit in te pakken. Het probleem is dat alles heel wisselvallig verloopt. Aan de supermarkten – onze core business – leveren we in grote mate, maar de groothandel is zo goed als stil gevallen. Daar leverden we in normale tijden vooral voor cateringbedrijven en horeca, maar omdat er daar geen activiteit meer is, is die sector voorlopig weggevallen. Dan zijn er ook nog de pieken en dalen. In de beginperiode van de coronacrisis was er het bekende hamstergedrag. Dat was een dikke week werken tegen de klok, niet normaal, maar daarna viel dat weer stil. En zo blijft het op en neer gaan en moet ik constant de planning en de stocks onder controle houden. Ik kan dus zeker niet achteroverleunen, maar ik vind het best leuk zo. Het is een grote uitdaging en nu heb ik de tijd om daar volop mee bezig te zijn. Ik klaag zeker niet, want we kunnen blijven draaien. En dat mag ook eens want de laatste vijf jaar heeft onze sector veel tegenslag gehad door onder meer vorst- en hagelschade en al zeker door het sluiten van de grens met Rusland. Daar kwam 40 procent van onze omzet vandaan. Kan je rekenen?”
“Dat is nog zoiets. Mijn hele stal met het vereiste personeel blijft draaien hé. De paarden moeten verzorgd en getraind worden. Personeelskost plus vaste kosten, dat is heel wat, zeker als daar niks tegenover staat. Je moet weten dat die kosten vooral gedekt worden door prijzengeld van wedstrijden en de verkoop van paarden. Dat is er allemaal niet meer, maar ik kan toch moeilijk zeggen: iedereen naar huis en tot over een paar maanden.”
Hoe frustrerend is dit?“Ik ben vooral ontgoocheld omdat topmomenten als de Olympische Spelen en de Wereldbekerfinale zijn weggevallen dit jaar en ook omdat mijn toppaarden klaar waren voor het outdoorseizoen. Maar laat me wel duidelijk zijn: de beslissingen die door de overheid zijn genomen zijn de enige juiste. Gezondheid is op dit moment het belangrijkste.”
“Ik probeer deze competitiestop te benutten om meer bezig te zijn met mijn jonge paarden voor de toekomst, op deze manier krijgen zij nu mijn volle aandacht. Dit is een positieve kant van de crisis. We gaan terug naar de echte roots van paardrijden en vergeten even de druk om te presteren! En ik mag dan wel druk bezig zijn met onze fruitzaak en jonge paarden opleiden, sinds een drietal weken heb ik ook mijn handen vol met een nieuw project dat ik samen met Klaas De Coster en Frederik De Backer heb gelanceerd. Vorige vrijdag hebben we Mares of Macha (www.maresofmacha.com) aan het publiek voorgesteld. Dat is een uniek project waarbij online ingevroren embryo’s van 14 topmerries met topgenen tegen een realistische prijs worden aangeboden. Dat is meteen heel goed onthaald. Daarom steek ik er ook veel tijd en energie in.”
“Ik kan niet wegsteken dat ik hoop dat alles stilaan weer normaal wordt. Twee à drie maanden zonder competitie zijn nog te doen, maar als het nog veel langer gaat duren, dan wordt het toch problematisch. Ik heb het dan niet zozeer over prijzengeld waar we naast grijpen, maar wel over de vorm van de paarden. Claire Z en Jade hebben de hele winter bewust rust gekregen om klaar te zijn voor de belangrijke afspraken in het outdoorseizoen, maar nu staan die nog altijd stil. Apart en Espoir zijn ook nog altijd top, maar Apart wordt er dit jaar 15, Espoir 16 jaar. Die naderen de limiet hé. Die kunnen hopelijk nog één of twee jaar mee, maar dat kan je niet voorspellen. Als die dit jaar niet meer aan de bak zouden komen… "
“Dat ziet er niet goed uit hé. Misschien moeten we – zoals in het voetbal – ook gaan overwegen om topwedstrijden te laten plaatsvinden zonder publiek. Het zou een vreemd gevoel geven, maar dan is het maar zo. De fans kunnen sowieso volgen op TV of online, dus waarom niet? Voorlopig heb ik daaromtrent wel nog niks gehoord, maar er zal toch iets moeten gebeuren.”
Bron: KBRSF
De voorbije dagen wel eens aan de Wereldbekerfinale gedacht, Pieter?
“Meer dan eens. Gisterochtend (woensdag) heb ik in de stallen nog tegen mijn paard Apart gezegd dat we op dit moment misschien wel Belgische geschiedenis hadden kunnen schrijven. Tot nu toe is enkel Philippe Lejeune erin geslaagd om als Belg op het podium van een WB-finale te staan. In 1988 werd hij derde in Göteborg. Welnu, Apart was er klaar voor. Ik zeg niet dat we gingen winnen, maar we hadden minstens een sterk resultaat neer kunnen zetten. Ik eindigde 2de in de WB-stand. Op basis daarvan mocht ik dus op het einde van start gaan. Dat is toch wel een voordeel. Zo kan je al goed zien hoe de concurrenten het gedaan hebben. Maar los daarvan was het al een belevenis geweest om er gewoon bij te zijn in Las Vegas. Daar hebben al verschillende WB-finales plaatsgevonden. Ik herinner mij dat ik daar als jonge gast naar keek op TV. Dat gaf toch een waauw gevoel. De show alleen al, typisch Vegas, spetterend. Toen al wilde ik daar ook ooit staan. Die kans is mij nu voorlopig ontnomen, maar hopelijk krijg ik die kans ooit nóg eens.”
Je bent naast een topruiter ook een bedrijfsleider. Je runt samen met je familie het fruitbedrijf Devos Group in Bekkevoort. Niet evident voor iemand die bijna wekelijks ergens in de wereld op het hoogste niveau aan het springen is. Blij dat je nu eens rustig kan achteroverleunen in jouw bureaustoel?“U zegt? Achteroverleunen? Ik kan jou verzekeren dat het op dit moment bij ons alle hens aan dek is door de coronacrisis. Wij nemen onze verantwoordelijkheid naar de bevolking toe. Supermarkten verwachten fruit in hun winkels, dus moeten wij voldoende leveren. Ik moet constant puzzelen en problemen oplossen.”
De hele logistiek is een puzzel, net als voldoende personeel vinden om fruit in te pakken. Het probleem is dat alles heel wisselvallig verloopt. Aan de supermarkten – onze core business – leveren we in grote mate, maar de groothandel is zo goed als stil gevallen. Daar leverden we in normale tijden vooral voor cateringbedrijven en horeca, maar omdat er daar geen activiteit meer is, is die sector voorlopig weggevallen. Dan zijn er ook nog de pieken en dalen. In de beginperiode van de coronacrisis was er het bekende hamstergedrag. Dat was een dikke week werken tegen de klok, niet normaal, maar daarna viel dat weer stil. En zo blijft het op en neer gaan en moet ik constant de planning en de stocks onder controle houden. Ik kan dus zeker niet achteroverleunen, maar ik vind het best leuk zo. Het is een grote uitdaging en nu heb ik de tijd om daar volop mee bezig te zijn. Ik klaag zeker niet, want we kunnen blijven draaien. En dat mag ook eens want de laatste vijf jaar heeft onze sector veel tegenslag gehad door onder meer vorst- en hagelschade en al zeker door het sluiten van de grens met Rusland. Daar kwam 40 procent van onze omzet vandaan. Kan je rekenen?”
“Dat is nog zoiets. Mijn hele stal met het vereiste personeel blijft draaien hé. De paarden moeten verzorgd en getraind worden. Personeelskost plus vaste kosten, dat is heel wat, zeker als daar niks tegenover staat. Je moet weten dat die kosten vooral gedekt worden door prijzengeld van wedstrijden en de verkoop van paarden. Dat is er allemaal niet meer, maar ik kan toch moeilijk zeggen: iedereen naar huis en tot over een paar maanden.”
Hoe frustrerend is dit?“Ik ben vooral ontgoocheld omdat topmomenten als de Olympische Spelen en de Wereldbekerfinale zijn weggevallen dit jaar en ook omdat mijn toppaarden klaar waren voor het outdoorseizoen. Maar laat me wel duidelijk zijn: de beslissingen die door de overheid zijn genomen zijn de enige juiste. Gezondheid is op dit moment het belangrijkste.”
“Ik probeer deze competitiestop te benutten om meer bezig te zijn met mijn jonge paarden voor de toekomst, op deze manier krijgen zij nu mijn volle aandacht. Dit is een positieve kant van de crisis. We gaan terug naar de echte roots van paardrijden en vergeten even de druk om te presteren! En ik mag dan wel druk bezig zijn met onze fruitzaak en jonge paarden opleiden, sinds een drietal weken heb ik ook mijn handen vol met een nieuw project dat ik samen met Klaas De Coster en Frederik De Backer heb gelanceerd. Vorige vrijdag hebben we Mares of Macha (www.maresofmacha.com) aan het publiek voorgesteld. Dat is een uniek project waarbij online ingevroren embryo’s van 14 topmerries met topgenen tegen een realistische prijs worden aangeboden. Dat is meteen heel goed onthaald. Daarom steek ik er ook veel tijd en energie in.”
“Ik kan niet wegsteken dat ik hoop dat alles stilaan weer normaal wordt. Twee à drie maanden zonder competitie zijn nog te doen, maar als het nog veel langer gaat duren, dan wordt het toch problematisch. Ik heb het dan niet zozeer over prijzengeld waar we naast grijpen, maar wel over de vorm van de paarden. Claire Z en Jade hebben de hele winter bewust rust gekregen om klaar te zijn voor de belangrijke afspraken in het outdoorseizoen, maar nu staan die nog altijd stil. Apart en Espoir zijn ook nog altijd top, maar Apart wordt er dit jaar 15, Espoir 16 jaar. Die naderen de limiet hé. Die kunnen hopelijk nog één of twee jaar mee, maar dat kan je niet voorspellen. Als die dit jaar niet meer aan de bak zouden komen… "
“Dat ziet er niet goed uit hé. Misschien moeten we – zoals in het voetbal – ook gaan overwegen om topwedstrijden te laten plaatsvinden zonder publiek. Het zou een vreemd gevoel geven, maar dan is het maar zo. De fans kunnen sowieso volgen op TV of online, dus waarom niet? Voorlopig heb ik daaromtrent wel nog niks gehoord, maar er zal toch iets moeten gebeuren.”
Bron: KBRSF