Eén van de sportieve hoogtepunten van het jaar waren ongetwijfeld de Olympische Spelen in Tokio. Het Belgische team behaalde er brons dankzij Gregory Wathelet, Jérôme Guery en Pieter Devos. Voor Niels Bruynseels eindigde het verhaal helaas in mineur. Hij moest al tijdens de individuele competitie afhaken en liet zijn startplaats over aan Pieter Devos.
Beide ruiters blikken nu terug op een turbulente week.
Eén team, maar twee heel verschillende verhalen. Pieter Devos viel eerst naast de selectie voor Tokio, mocht dan toch mee als reserve en sprong uiteindelijk zelfs naar brons. Bruynseels was dan weer in bloedvorm voor de Spelen, reed een sterke eerste ronde, maar in de individuele finale liep het mis en hij stond zijn plaats af aan Devos.
"Het was een heel bijzonder jaar, met veel ups en downs", blikt Devos terug. "De Spelen werden voor mij uiteindelijk een hoogtepunt, maar de weg ernaartoe was speciaal."
"Ook voor mij was het een bewogen jaar", vertelt Bruynseels. "Het begon super met winst in de Global Champions Tour in Doha. Daarna werkte ik toe naar Tokio, een kinderdroom. Die eerste dag loopt super, ik plaats me voor de individuele finale, je begint zelfs ergens te dromen van een medaille, en dan slaan ze daar met een hamer op je hoofd."
Het verhaal van Bruynseels: "Ik stond er als een clown bij zonder medaille"
De tweede wedstrijddag werd een ramp voor Bruynseels. Net voor de individuele finale verloor Delux een hoefijzer en hij weigerde tot twee keer toe te springen. Einde verhaal.
"Die film heb ik nog perfect in mijn geheugen. En dat zal zo blijven voor de rest van mijn leven."
"Dat hoefijzer was echt geen excuus. Delux heeft een apart karakter. Eens hij uit zijn comfortzone gaat, kan er iets in zijn hoofd schieten. Tijdens de opwarming moesten we eerst al eens pauzeren door een ongeval van een andere ruiter, daarna kwam dan dat hoefijzer."
"Dat is zoals een voetballer wiens schoen uitgetrapt wordt. Het kan dat die schoen gewoon wegvliegt, maar het kan ook dat die blijft steken en de speler zijn voet verdraait. Delux was fysiek oké, maar hij was uit zijn ritme. Ik voelde op hindernis 1 al dat het niet liep zoals voorheen. En dan reed ik naar hindernis 4, weg van de uitgang - mentaal sowieso moeilijker voor een paard - , en hij stopt. En dan is het gedaan. Een koude douche."
Ik wist dat rijden geen optie was, maar het deed pijn. Ik heb geweend.
Wanneer besloot Bruynseels een stap terug te zetten uit de teamcompetitie? "Meteen, eigenlijk. Op dit niveau kan je zoiets niet rechttrekken."
"De bondscoach zei dat ik er een nacht moest over nadenken, daarna heb ik ook met de ploeg gesproken, maar ik wist wat ik ging doen. Ik dacht aan het belang van mijn paard en het team. We hadden met Pieter immers een ideale vervanger."
"Het was een van de minst prettige momenten uit mijn hele carrière. Ik wist dat rijden geen optie was, maar ik was teleurgesteld, ik heb geweend, ... het deed pijn."
"De grootste klap is nog later gekomen. Ik was oprecht heel blij dat ze een medaille gepakt hebben, dat meen ik, maar je kan zelf niet mee genieten van dat succes. Je staat er als een clown bij naast die drie mannen met hun medaille. Op de luchthaven, op die foto's, op de persconferenties. Je wil er liever niet bijzijn dan. Dat zijn helse dagen geweest, dat kan ik je wel vertellen."
Bron: Sporza
Beide ruiters blikken nu terug op een turbulente week.
Eén team, maar twee heel verschillende verhalen. Pieter Devos viel eerst naast de selectie voor Tokio, mocht dan toch mee als reserve en sprong uiteindelijk zelfs naar brons. Bruynseels was dan weer in bloedvorm voor de Spelen, reed een sterke eerste ronde, maar in de individuele finale liep het mis en hij stond zijn plaats af aan Devos.
"Het was een heel bijzonder jaar, met veel ups en downs", blikt Devos terug. "De Spelen werden voor mij uiteindelijk een hoogtepunt, maar de weg ernaartoe was speciaal."
"Ook voor mij was het een bewogen jaar", vertelt Bruynseels. "Het begon super met winst in de Global Champions Tour in Doha. Daarna werkte ik toe naar Tokio, een kinderdroom. Die eerste dag loopt super, ik plaats me voor de individuele finale, je begint zelfs ergens te dromen van een medaille, en dan slaan ze daar met een hamer op je hoofd."
Het verhaal van Bruynseels: "Ik stond er als een clown bij zonder medaille"
De tweede wedstrijddag werd een ramp voor Bruynseels. Net voor de individuele finale verloor Delux een hoefijzer en hij weigerde tot twee keer toe te springen. Einde verhaal.
"Die film heb ik nog perfect in mijn geheugen. En dat zal zo blijven voor de rest van mijn leven."
"Dat hoefijzer was echt geen excuus. Delux heeft een apart karakter. Eens hij uit zijn comfortzone gaat, kan er iets in zijn hoofd schieten. Tijdens de opwarming moesten we eerst al eens pauzeren door een ongeval van een andere ruiter, daarna kwam dan dat hoefijzer."
"Dat is zoals een voetballer wiens schoen uitgetrapt wordt. Het kan dat die schoen gewoon wegvliegt, maar het kan ook dat die blijft steken en de speler zijn voet verdraait. Delux was fysiek oké, maar hij was uit zijn ritme. Ik voelde op hindernis 1 al dat het niet liep zoals voorheen. En dan reed ik naar hindernis 4, weg van de uitgang - mentaal sowieso moeilijker voor een paard - , en hij stopt. En dan is het gedaan. Een koude douche."
Ik wist dat rijden geen optie was, maar het deed pijn. Ik heb geweend.
Wanneer besloot Bruynseels een stap terug te zetten uit de teamcompetitie? "Meteen, eigenlijk. Op dit niveau kan je zoiets niet rechttrekken."
"De bondscoach zei dat ik er een nacht moest over nadenken, daarna heb ik ook met de ploeg gesproken, maar ik wist wat ik ging doen. Ik dacht aan het belang van mijn paard en het team. We hadden met Pieter immers een ideale vervanger."
"Het was een van de minst prettige momenten uit mijn hele carrière. Ik wist dat rijden geen optie was, maar ik was teleurgesteld, ik heb geweend, ... het deed pijn."
"De grootste klap is nog later gekomen. Ik was oprecht heel blij dat ze een medaille gepakt hebben, dat meen ik, maar je kan zelf niet mee genieten van dat succes. Je staat er als een clown bij naast die drie mannen met hun medaille. Op de luchthaven, op die foto's, op de persconferenties. Je wil er liever niet bijzijn dan. Dat zijn helse dagen geweest, dat kan ik je wel vertellen."
Bron: Sporza