In aanloop van de Olympische Spelen zoomen we met onze Legendary Horses reeks dit keer in op Bonfire, het schitterende paard dat onder het zadel van Anky van Grunsven furore maakte. Het duo behaalde maar liefst vijf Olympische medailles en zijn daarmee één van de meest succesvolle combinaties in de Olympische paardensportgeschiedenis.
Gestion Bonfire (21 maart 1983 - 28 oktober 2013), of kortweg Bonfire, was een Oldenburgse ruin die in de dressuursport uitkwam met de Nederlandse amazone Anky van Grunsven. Tussen 1991 en 2000 nam het duo deel aan verschillende nationale en internationale kampioenschappen, waaronder drie Olympische Spelen en twee Wereldruiterspelen. Ze wonnen een gouden medaille en vier zilveren medailles op de Olympische Spelen en een gouden en drie zilveren medailles op de Wereldruiterspelen. Hoewel Bonfire bekend stond om zijn opvliegend temperament, werd hij zachter naarmate hij ouder werd en werd hij één van Van Grunsvens beste paarden - tot ze zijn vervanger, Salinero, vond, dacht ze niet dat ze ooit een paard zou vinden dat Bonfire's talent zou evenaren. Bonfire kreeg een standbeeld in Erp, de woonplaats van Van Grunsven.
De bruine Oldenburgse ruin werd geboren op 21 maart 1983 en werd gefokt door Karl Bernd Westerholt uit Lemwerder, Duitsland. Van Grunsven maakte voor het eerst kennis met Bonfire toen hij twee en een half jaar oud en nog maar een week onder het zadel was. Hij werd later gekocht door Van Grunsvens vader. Aanvankelijk leek het jonge paard niet het grootste talent te zijn, omdat zijn opvliegend temperament leidde tot slechte gangen. Hij deed het echter goed in het leren van geavanceerde dressuurpassen zoals de piaffe en passage, en dus bleef Van Grunsven met hem werken. Hij verbeterde, en tegen de tijd dat hij zeven jaar oud was, reed hij op Grand Prix-niveau. Zijn temperament bleef echter voor een extra moeilijkheid zorgen, en hij had de neiging om te schrikken van kleine voorwerpen in de buurt van de ring; deze neigingen namen af naarmate hij ouder werd.
Bonfire nam met Van Grunsven deel aan zijn eerste Olympische Spelen (haar tweede) in 1992 op de Spelen van Barcelona. Daar werd het duo individueel 4de, terwijl ze het Nederlandse team aan een zilveren medaille hielpen. Op de Olympische Zomerspelen van 1996 herhaalden ze de teamprestatie, terwijl ze zich verbeterden en een individuele zilveren medaille behaalden. In 2000, op de Spelen van Sydney, won het duo hun eerste (en enige) individuele gouden medaille, terwijl ze het Nederlandse team aan een derde zilveren medaille hielpen. Na de Spelen van Sydney verving Van Grunsven Bonfire door Salinero als haar Olympisch paard. Bonfire en Van Grunsven namen ook deel aan twee Wereldruiterspelen. De eerste, de Spelen van Den Haag in 1994, resulteerde in twee medailles voor het paar - een individueel goud en een teamzilver. Op de tweede, de Wereldruiterspelen van 1998 in Rome, nam het paar zowel het individuele als het teamzilver mee naar huis.
In 1991 maakte Bonfire zijn debuut op het Europees Kampioenschap Dressuur in Donaueschingen, Duitsland, waar hij met Van Grunsven een individuele 5e plaats behaalde, terwijl hij het Nederlandse team naar een bronzen medaille assisteerde. Op de kampioenschappen van 1995 in Mondorf, Luxemburg, won het duo zowel individueel als met het Nederlandse team de zilveren medaille. Op de kampioenschappen van 1999 in Arnhem, Nederland pakten Bonfire en Van Grunsven de titel - goud in het individueel - en hielpen ze het Nederlandse team naar nog een zilveren medaille. Hij was ook negen keer nationaal kampioen dressuur in Nederland.
Toen hij ouder werd, behield hij zijn befaamde elasticiteit, maar op andere gebieden vertoonde hij ouderdomsverschijnselen, vooral bij het stappen, wat zijn zwakste vaardigheid in de dressuurring was. Bonfire werd na de Olympische Spelen van 2000 uit competitie genomen. Om zijn pensioen te vieren was er een ceremonie in Van Grunsvens woonplaats en een afscheidsrit op een internationale springwedstrijd in Maastricht, Nederland. Na Bonfire's pensioen verklaarde Van Grunsven dat ze nooit gedacht had nog een paard te vinden dat zo goed was als hij; zijn opvolger Salinero bleek echter nog succesvoller te zijn.
Gestion Bonfire (21 maart 1983 - 28 oktober 2013), of kortweg Bonfire, was een Oldenburgse ruin die in de dressuursport uitkwam met de Nederlandse amazone Anky van Grunsven. Tussen 1991 en 2000 nam het duo deel aan verschillende nationale en internationale kampioenschappen, waaronder drie Olympische Spelen en twee Wereldruiterspelen. Ze wonnen een gouden medaille en vier zilveren medailles op de Olympische Spelen en een gouden en drie zilveren medailles op de Wereldruiterspelen. Hoewel Bonfire bekend stond om zijn opvliegend temperament, werd hij zachter naarmate hij ouder werd en werd hij één van Van Grunsvens beste paarden - tot ze zijn vervanger, Salinero, vond, dacht ze niet dat ze ooit een paard zou vinden dat Bonfire's talent zou evenaren. Bonfire kreeg een standbeeld in Erp, de woonplaats van Van Grunsven.
De bruine Oldenburgse ruin werd geboren op 21 maart 1983 en werd gefokt door Karl Bernd Westerholt uit Lemwerder, Duitsland. Van Grunsven maakte voor het eerst kennis met Bonfire toen hij twee en een half jaar oud en nog maar een week onder het zadel was. Hij werd later gekocht door Van Grunsvens vader. Aanvankelijk leek het jonge paard niet het grootste talent te zijn, omdat zijn opvliegend temperament leidde tot slechte gangen. Hij deed het echter goed in het leren van geavanceerde dressuurpassen zoals de piaffe en passage, en dus bleef Van Grunsven met hem werken. Hij verbeterde, en tegen de tijd dat hij zeven jaar oud was, reed hij op Grand Prix-niveau. Zijn temperament bleef echter voor een extra moeilijkheid zorgen, en hij had de neiging om te schrikken van kleine voorwerpen in de buurt van de ring; deze neigingen namen af naarmate hij ouder werd.
Bonfire nam met Van Grunsven deel aan zijn eerste Olympische Spelen (haar tweede) in 1992 op de Spelen van Barcelona. Daar werd het duo individueel 4de, terwijl ze het Nederlandse team aan een zilveren medaille hielpen. Op de Olympische Zomerspelen van 1996 herhaalden ze de teamprestatie, terwijl ze zich verbeterden en een individuele zilveren medaille behaalden. In 2000, op de Spelen van Sydney, won het duo hun eerste (en enige) individuele gouden medaille, terwijl ze het Nederlandse team aan een derde zilveren medaille hielpen. Na de Spelen van Sydney verving Van Grunsven Bonfire door Salinero als haar Olympisch paard. Bonfire en Van Grunsven namen ook deel aan twee Wereldruiterspelen. De eerste, de Spelen van Den Haag in 1994, resulteerde in twee medailles voor het paar - een individueel goud en een teamzilver. Op de tweede, de Wereldruiterspelen van 1998 in Rome, nam het paar zowel het individuele als het teamzilver mee naar huis.
In 1991 maakte Bonfire zijn debuut op het Europees Kampioenschap Dressuur in Donaueschingen, Duitsland, waar hij met Van Grunsven een individuele 5e plaats behaalde, terwijl hij het Nederlandse team naar een bronzen medaille assisteerde. Op de kampioenschappen van 1995 in Mondorf, Luxemburg, won het duo zowel individueel als met het Nederlandse team de zilveren medaille. Op de kampioenschappen van 1999 in Arnhem, Nederland pakten Bonfire en Van Grunsven de titel - goud in het individueel - en hielpen ze het Nederlandse team naar nog een zilveren medaille. Hij was ook negen keer nationaal kampioen dressuur in Nederland.
Toen hij ouder werd, behield hij zijn befaamde elasticiteit, maar op andere gebieden vertoonde hij ouderdomsverschijnselen, vooral bij het stappen, wat zijn zwakste vaardigheid in de dressuurring was. Bonfire werd na de Olympische Spelen van 2000 uit competitie genomen. Om zijn pensioen te vieren was er een ceremonie in Van Grunsvens woonplaats en een afscheidsrit op een internationale springwedstrijd in Maastricht, Nederland. Na Bonfire's pensioen verklaarde Van Grunsven dat ze nooit gedacht had nog een paard te vinden dat zo goed was als hij; zijn opvolger Salinero bleek echter nog succesvoller te zijn.