Jos Lansink werd geboren in Nederland maar besloot later om zich te laten naturaliseren tot Belg. In 'De Kleedkamer' van Sporza ging hij dieper in op de reden hierachter en zijn toppaard Cumano.
"Ik kwam in totaal drie keer voor België aan de start van de Spelen en vier keer voor Nederland", begint Lansink. "Op papier ben ik Belg maar als het Nederlands nationaal elftal voetbalt, ben ik een Nederlander", lacht hij. "Eigenlijk ben ik van nationaliteit veranderd omdat ik was gaan rijden voor een stal in België. Op dat moment was het de regel dat de eigenaar van een paard en de ruiter van het paard dezelfde nationaliteit moesten hebben, anders mochten ze niet aan de Olympische Spelen deelnemen. Ik had op dat moment erg goede paarden, mijn familie was gelukkig in België, dus daarom heb ik dan ook besloten om de stap te maken, voor de sport".
"Of ik een favoriet paard heb? Nee. Als ik er eentje zou moeten kiezen, zou ik er anderen tekort doen. Ik heb ook nooit een paard verkocht waarmee ik een kampioenschap heb gewonnen. Neem bijvoorbeeld Cumano, na zijn sportcarrière heeft hij bij mij nog van zijn oude dag kunnen genieten. In eerste instantie, toen zijn lichaam het nog toeliet, ging ik regelmatig met hem in het bos wandelen. Daarna stond hij enkel nog op weide. Hij had ook de box met het beste zicht op ons domein, hij kon alles en iedereen zien. Ik herinner mij nog toen hij pijn had aan zijn been en naar de dierenkliniek gebracht werd, toen hij mij en mijn vrouw zag aankomen, begon hij te hinniken vanop 500m afstand. Dat doet toch iets met je als mens en als ruiter".
Bron: Sporza
"Ik kwam in totaal drie keer voor België aan de start van de Spelen en vier keer voor Nederland", begint Lansink. "Op papier ben ik Belg maar als het Nederlands nationaal elftal voetbalt, ben ik een Nederlander", lacht hij. "Eigenlijk ben ik van nationaliteit veranderd omdat ik was gaan rijden voor een stal in België. Op dat moment was het de regel dat de eigenaar van een paard en de ruiter van het paard dezelfde nationaliteit moesten hebben, anders mochten ze niet aan de Olympische Spelen deelnemen. Ik had op dat moment erg goede paarden, mijn familie was gelukkig in België, dus daarom heb ik dan ook besloten om de stap te maken, voor de sport".
"Of ik een favoriet paard heb? Nee. Als ik er eentje zou moeten kiezen, zou ik er anderen tekort doen. Ik heb ook nooit een paard verkocht waarmee ik een kampioenschap heb gewonnen. Neem bijvoorbeeld Cumano, na zijn sportcarrière heeft hij bij mij nog van zijn oude dag kunnen genieten. In eerste instantie, toen zijn lichaam het nog toeliet, ging ik regelmatig met hem in het bos wandelen. Daarna stond hij enkel nog op weide. Hij had ook de box met het beste zicht op ons domein, hij kon alles en iedereen zien. Ik herinner mij nog toen hij pijn had aan zijn been en naar de dierenkliniek gebracht werd, toen hij mij en mijn vrouw zag aankomen, begon hij te hinniken vanop 500m afstand. Dat doet toch iets met je als mens en als ruiter".
Bron: Sporza