Bekentenis: toen de naam Corona-virus eind december voor de eerste keer in de media opdook, dacht ik dat dit virus een grap was. Want eerlijk? Wie vernoemt er nu een “levensbedreigende ziekte” naar een alom bekend biermerk? Dit virus dook bovendien enkel in China op dus, let’s face it, niemand van ons was ook daadwerkelijk in paniek. Wat een ver-van-ons-bed-show leek te zijn, is ondertussen echter de werkelijkheid geworden. Ook ik moet schoorvoetend toegeven dat mijn mening over dit virus de voorbije week een draai van 180 graden heeft gemaakt en het verbaast mij dat niet iedereen diezelfde mening deelt.
Ter vergelijking: ook na de Eerste Wereldoorlog heerste er een pandemie (een epidemie op wereldwijde schaal) die aan 80 miljoen, ik herhaal 80 MILJOEN mensen, het leven kostte. Is die Spaanse griep van toen te vergelijken met de Corona-uitbraak nu? Wellicht niet maar toch zijn er ook enkele punten van overeenkomst. Ook deze griep kwam, hoewel zijn naam anders doet vermoeden, wellicht uit China. Het was echter een Spaans medium dat deze griep voor het eerst omschreef en daarom kreeg het de ietwat misleidende naam “Spaanse griep”. Het tweede woord van die naam, geeft meteen een tweede punt van overeenkomst aan: in eerste instantie werd de Spaanse griep met een ‘gewone griep zonder vergaande gevolgen’ vergeleken, net zoals Corona in eerste instantie als een variant op een gewone griep beschouwd werd. Toch is er volgens mij ook één gigantisch punt van verschil: de moderne gezondheidszorg. Terwijl de Spaanse wekenlang niet serieus werd genomen, schakelde de Chinese overheid vrijwel onmiddellijk de Wereldgezondheidsorganisatie in om de toenmalige epidemie te bestrijden. Daarnaast staat de moderne geneeskunde veel verder dan in 1918 dus in dat opzicht ga ik zelfs niet proberen een vergelijking te maken tussen de Spaanse Griep en het Coronavirus. Tot zo ver de geschiedenisles.
Paniek is nooit een goede raadgever, ook niet in dit geval. Maar wat ik erg verontrustend vind, is dat Corona deze week officieel als pandemie werd bestempeld en dat nog steeds niet iedereen de ernst van de situatie onder ogen ziet. Was ik teleurgesteld toen ik hoorde dat alle paardensportevents tot het einde van maart afgelast waren? Uiteraard. Ben ik er na enkele dagen helder over nadeken van overtuigd dat dit de enige juiste beslissing was? Plead me guilty. Ben ik ervan overtuigd dat de aanbeveling van het EEF om alle wedstrijden tot eind april op te schorten de enige juiste is? Tot mijn grootste spijt wel.
Het klopt dat de overgrote meerderheid van de sterfgevallen 70- en 80-plussers zijn waardoor de ruiters, eigenaars, grooms, … niet tot de risicogroep lijken te behoren. Toch zijn er ook verschillende gevallen bekend van 16-jarigen die op intensieve zorgen liggen ten gevolge van deze ziekte. Zullen zij hieraan sterven? Wellicht niet. Had dit vermeden kunnen worden door simpelweg binnen te blijven? Waarschijnlijk wel. Daarnaast blijkt ook uit cijfers dat iemand die drager is van het virus gemiddeld twee tot drie andere mensen besmet. Dit lijkt op zich niet zo veel maar als die persoon op zijn beurt weer twee à drie nieuwe coronabesmettingen op zijn geweten heeft, en die gevallen weer twee of drie, moet je geen rekenwonder zijn om te beseffen dat die situatie erg snel kan escaleren.
In onze sport is er één groot voordeel: onze belangrijkste partner is een dier dat volgens dierenarts Tom Mariën niet vatbaar is voor het Corona-virus (klik hier voor het volledige interview). Er is dus geen enkele reden om de trainingen volledig stop te zetten. Hiermee hebben we een gigantisch voordeel op andere (top)sporters zoals bijvoorbeeld de nationale elftallen die zich, in volle voorbereiding van het EK dat normaal in de zomer van 2020 zal plaatsvinden, niet optimaal kunnen voorbereiden. Dit is een nadeel waar wij in onze sport niet mee te kampen krijgen. Daarnaast is de één-meter-afstand-regel voor ons erg makkelijk te respecteren aangezien we het gewoon zijn om een zekere afstand ten aanzien van andere ruiters en paarden te respecteren. If not, ride a chestnut mare ;-) Onze wedstrijden worden dus wel afgelast maar dit betekent niet dat we hierdoor helemaal hoeven ‘stil te vallen’, in tegendeel. Trainen hoeft dus absoluut geen probleem te zijn. Ben jij nog op zoek naar een geschikte piste? Klik hier voor een overzicht
Daarnaast heeft onze sport, in tijde van Coronacrisis, ook een groot nadeel: de aanwezigheid van verschillende nationaliteiten. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik de internationalisering van onze sport als een nadeel zou bestempelen aangezien ik de aanwezigheid van ruiters uit verschillende landen en culturen altijd als een gigantische verrijking van onze sport heb ervaren. Toch lijkt dit in Corona-tijden eerder een nadeel te zijn. Het kan niet slim zijn om ruiters van verschillende landen op een relatief kleine oppervlakte samen te brengen en de ziekte zo de kans te geven om zich nog verder te verspreiden. Het afgelasten van internationale concours lijkt mij dan ook de enige juiste beslissing.
Daarom wil ik mij nog kort richten tot de organisatoren van verschillende, (inter)nationale wedstrijden: iedereen begrijpt jullie economische verliezen. Iedereen zou uiteraard liever hebben dat alle geplande concours gewoon kunnen doorgaan zoals gepland. Iedereen had, na maanden vol regen, uitgekeken naar de eerste wedstrijden onder de eerste lentezon. Maar laat ons voor één keer niet egoïstisch zijn. Laat ons voor één keer economische belangen niet boven alles stellen. Laat ons voor één keer de adviezen van de regering opvolgen en gewoon binnen blijven. Laat ons voor één keer de ernst van de situatie inzien. Laat ons voor één keer even afwachten zodat we in mei terug met een schone lei kunnen beginnen. Liefst met zo weinig mogelijk doden op de teller.
Ter vergelijking: ook na de Eerste Wereldoorlog heerste er een pandemie (een epidemie op wereldwijde schaal) die aan 80 miljoen, ik herhaal 80 MILJOEN mensen, het leven kostte. Is die Spaanse griep van toen te vergelijken met de Corona-uitbraak nu? Wellicht niet maar toch zijn er ook enkele punten van overeenkomst. Ook deze griep kwam, hoewel zijn naam anders doet vermoeden, wellicht uit China. Het was echter een Spaans medium dat deze griep voor het eerst omschreef en daarom kreeg het de ietwat misleidende naam “Spaanse griep”. Het tweede woord van die naam, geeft meteen een tweede punt van overeenkomst aan: in eerste instantie werd de Spaanse griep met een ‘gewone griep zonder vergaande gevolgen’ vergeleken, net zoals Corona in eerste instantie als een variant op een gewone griep beschouwd werd. Toch is er volgens mij ook één gigantisch punt van verschil: de moderne gezondheidszorg. Terwijl de Spaanse wekenlang niet serieus werd genomen, schakelde de Chinese overheid vrijwel onmiddellijk de Wereldgezondheidsorganisatie in om de toenmalige epidemie te bestrijden. Daarnaast staat de moderne geneeskunde veel verder dan in 1918 dus in dat opzicht ga ik zelfs niet proberen een vergelijking te maken tussen de Spaanse Griep en het Coronavirus. Tot zo ver de geschiedenisles.
Paniek is nooit een goede raadgever, ook niet in dit geval. Maar wat ik erg verontrustend vind, is dat Corona deze week officieel als pandemie werd bestempeld en dat nog steeds niet iedereen de ernst van de situatie onder ogen ziet. Was ik teleurgesteld toen ik hoorde dat alle paardensportevents tot het einde van maart afgelast waren? Uiteraard. Ben ik er na enkele dagen helder over nadeken van overtuigd dat dit de enige juiste beslissing was? Plead me guilty. Ben ik ervan overtuigd dat de aanbeveling van het EEF om alle wedstrijden tot eind april op te schorten de enige juiste is? Tot mijn grootste spijt wel.
Het klopt dat de overgrote meerderheid van de sterfgevallen 70- en 80-plussers zijn waardoor de ruiters, eigenaars, grooms, … niet tot de risicogroep lijken te behoren. Toch zijn er ook verschillende gevallen bekend van 16-jarigen die op intensieve zorgen liggen ten gevolge van deze ziekte. Zullen zij hieraan sterven? Wellicht niet. Had dit vermeden kunnen worden door simpelweg binnen te blijven? Waarschijnlijk wel. Daarnaast blijkt ook uit cijfers dat iemand die drager is van het virus gemiddeld twee tot drie andere mensen besmet. Dit lijkt op zich niet zo veel maar als die persoon op zijn beurt weer twee à drie nieuwe coronabesmettingen op zijn geweten heeft, en die gevallen weer twee of drie, moet je geen rekenwonder zijn om te beseffen dat die situatie erg snel kan escaleren.
In onze sport is er één groot voordeel: onze belangrijkste partner is een dier dat volgens dierenarts Tom Mariën niet vatbaar is voor het Corona-virus (klik hier voor het volledige interview). Er is dus geen enkele reden om de trainingen volledig stop te zetten. Hiermee hebben we een gigantisch voordeel op andere (top)sporters zoals bijvoorbeeld de nationale elftallen die zich, in volle voorbereiding van het EK dat normaal in de zomer van 2020 zal plaatsvinden, niet optimaal kunnen voorbereiden. Dit is een nadeel waar wij in onze sport niet mee te kampen krijgen. Daarnaast is de één-meter-afstand-regel voor ons erg makkelijk te respecteren aangezien we het gewoon zijn om een zekere afstand ten aanzien van andere ruiters en paarden te respecteren. If not, ride a chestnut mare ;-) Onze wedstrijden worden dus wel afgelast maar dit betekent niet dat we hierdoor helemaal hoeven ‘stil te vallen’, in tegendeel. Trainen hoeft dus absoluut geen probleem te zijn. Ben jij nog op zoek naar een geschikte piste? Klik hier voor een overzicht
Daarnaast heeft onze sport, in tijde van Coronacrisis, ook een groot nadeel: de aanwezigheid van verschillende nationaliteiten. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik de internationalisering van onze sport als een nadeel zou bestempelen aangezien ik de aanwezigheid van ruiters uit verschillende landen en culturen altijd als een gigantische verrijking van onze sport heb ervaren. Toch lijkt dit in Corona-tijden eerder een nadeel te zijn. Het kan niet slim zijn om ruiters van verschillende landen op een relatief kleine oppervlakte samen te brengen en de ziekte zo de kans te geven om zich nog verder te verspreiden. Het afgelasten van internationale concours lijkt mij dan ook de enige juiste beslissing.
Daarom wil ik mij nog kort richten tot de organisatoren van verschillende, (inter)nationale wedstrijden: iedereen begrijpt jullie economische verliezen. Iedereen zou uiteraard liever hebben dat alle geplande concours gewoon kunnen doorgaan zoals gepland. Iedereen had, na maanden vol regen, uitgekeken naar de eerste wedstrijden onder de eerste lentezon. Maar laat ons voor één keer niet egoïstisch zijn. Laat ons voor één keer economische belangen niet boven alles stellen. Laat ons voor één keer de adviezen van de regering opvolgen en gewoon binnen blijven. Laat ons voor één keer de ernst van de situatie inzien. Laat ons voor één keer even afwachten zodat we in mei terug met een schone lei kunnen beginnen. Liefst met zo weinig mogelijk doden op de teller.