Gisteren gaf Roger Yves Bost de titel van Europees Kampioen door aan Jeroen Dubbeldam. Bost, die in Herning twee jaar geleden goud won, kon zijn titel niet verdedigen in Aken. Hij was de reserve combinatie bij de Fransen.
Op het EK had Equnews een gesprek met 'Bosty'.
Vorig jaar zijn er een aantal van je paarden op pensioen gegaan. Over welke paarden beschik je nu nog steeds?
Ik heb Qoud'Coeur de la Loge, hij is mijn beste paard. Ook Pégase du Murier is een zeer goed paard. Nippon D'Elle springt ook zeer regelmatig dikke proeven. Naast hen heb ik ook nog twee jonge merries: Sydney Une Prince en Sangria du Coty.
Sangria is nog niet zo ervaren als de andere paarden, maar ze heeft veel potentieel. Sydney heeft dan weer op korte tijd een enorme vooruitgang geboekt. Met haar heb ik nog niet veel concours gereden maar op dit moment geeft Sydney veel vertrouwen voor de toekomst. Ze maakt nog kleine foutjes maar in Estoril heeft ze zeer goed gesprongen (zo behaalde ze onder andere een 17de plaats in de Grand Prix door een eerste foutloze ronde en dat wil al wat zeggen).
Dan rijd ik ook Nikyta d'Elle en Sunshine du Phare. Sunshine is negen jaar oud en hij is nog wat groen. Dan heb ik nog enkele heel jonge paarden. Van Apollon des Baleines verwacht ik heel veel, maar gezien zijn leeftijd (5 jaar) zal ik nog enkele jaren moeten wachten voor ik echt het hoogste niveau met hem kan bereiken.
Ik beschik dus over genoeg paarden.
Als alles goed gaat, kan ik kiezen tussen twee paarden voor de Olympische Spelen. Myrtille Paulois, die sinds oktober op pensioen is, hebben we laten dekken door Vivaldo. We zijn heel blij dat die dekking gelukt is. Het gaat heel goed met haar, de eigenaars laten me regelmatig weten hoe het met haar gaat.
Hoe werkt het team van Roger-Yves Bost?
Ik heb mijn wedstrijdpaarden en mijn zoon werkt met me samen in het bedrijf. Hij rijd ook mijn jonge en de andere paarden als ik er niet ben. Hij rijd Quartz de la Lande, die ik zo nu en dan op 5-sterren niveau uitbreng. Mijn dochter en haar echtgenoot helpen ook mee. Zij focust zich vooral op de handel. Zo maakt ze vaak video's voor mij en na overleg bekijken we dan samen of we overgaan tot aankoop of niet.
Ik werk ook samen met mijn broer en met mijn ouders, zij helpen me vooral tijdens de concours. Ik ben niet echt van plan om die manier van werken te veranderen. Op deze manier is het ook geen grote ramp als alles op concours eens niet wil meezitten
Ik heb nog veel andere activiteiten om me mee bezig te houden zoals bijvoorbeeld het coachen van jonge paarden. Ik probeer dus een goed evenwicht te vinden tussen het deelnemen aan wedstrijden, het coachen van jonge paarden en het runnen van mijn bedrijf. Ik denk zeker nog niet aan stoppen, ik denk helemaal nog niet aan mijn pensioen!
Welke ruiter heeft tot nu toe het meeste invloed op je gehad?
Toen ik jong was bewonderde ik vooral Sloothaak en Frooman. Ik keek ook enorm op naar Nick Skelton en de Whitakers. Jean D'Orgeix was een enorme hulp wat betreft het grondwerk en het verbeteren van het evenwicht van mijn paarden. Ik heb op verschillende manieren gewerkt en ik heb met verschillende mensen samengewerkt, zodat ik altijd verschillende visies in mijn achterhoofd had.
Eigenlijk een beetje zoals pianisten: ook zij passen zich aan de situatie aan. Ik pas mijn manier van werken aan de situatie en aan het paard aan.
Welke rol hebben jouw ouders gespeeld in het uitbouwen van je carrière?
Mijn vader is op zijn 40ste al gestopt met het rijden van wedstrijden. Als hij een goed paard had, verkocht hij dat paard liever om een stuk grond te kopen om de stallen uit te breiden. Hij wilde echt koste wat het kost zijn eigen infrastructuur hebben. Ik heb altijd kunnen beroep doen op zijn ervaring. Hij leende één of twee van zijn speedpaarden om het vak een beetje te leren kennen en daarna hebben we samen jonge paarden opgeleid die we dan verkochten.
Als we dan een Grand Prix paard tegen kwamen, hielden we hem zodat ik kon evolueren in de paardensport. Ik had ook enorm veel geluk dat onze stal zich dichtbij de trainingshal van het nationale team bevond. Hierdoor heb ik stage kunnen lopen bij de beste Franse ruiters en daardoor heb ik me nog sneller als ruiter kunnen ontwikkelen. Als je met een minder goede ruiter samenwerkt, zal je je minder snel kunnen ontwikkelen. Goede ruiters halen het beste in je naar boven. Nu leer ik zelfs nog bij, tijdens een 5-sterren weekend, als ik de beste ruiters ter wereld zoals Scott Brash en Bertram Allen aan het werk kan zien. Je ziet dan wat ze precies doen en welke trucjes ze gebruiken.
Hoe doen uw kinderen Clementine en Nicolas het?
Ze weten dat het niet makkelijk is om een vader te hebben die veel proeven wint en gewonnen heeft. Iedereen kijkt naar hen en vergelijkt hen met mij. Om dan tot de conclusie te komen dat het minder goed gaat, dat ze minder goed rijden. Ik wijs de paarden aan hen toe en ik vind dat de mensen te streng voor hen zijn. Mijn kinderen weten dat je hard moet werken en goede jonge paarden moet hebben om het te maken in de paardensport.
Je moet veel tijd in jonge paarden steken om later toppaarden te kunnen hebben. Af en toe krijgen ze ook een Grand Prix paard, zoals mijn zoon die nu Quartz rijdt of mijn dochter die recent Once de Keisker voor enige tijd gereden heeft.
Maar ze zijn er zich altijd van bewust dat dit slechts voor een korte periode is omdat ik die paarden niet kan kopen. Ze kunnen samen met mij die paarden trainen, maar we kunnen ze niet kopen. Vroeger waren er veel minder ruiters, waardoor de goede Grand Prix paarden altijd bij goede ruiters terecht kwamen.
Het is nu twee jaar geleden dat je Europees kampioen werd, hoe heeft deze overwinning je veranderd?
Ik rijd altijd met een zekere druk omdat de mensen een bepaald niveau van mij verwachten. Ikzelf heb die titel in het begin een beetje gerelativeerd, als ik nu een fout maakte denk ik bijvoorbeeld 'dat is niet zo erg, ik heb al gewonnen'. Maar die mentaliteit kan je niet blijven volhouden. Je moet nieuwe doelen stellen, je moet je paarden op het hoogste niveau kunnen houden. Ik heb het geluk gehad dat ik Qoud'Coeur kon overnemen. Ik rijd hem al een vijftal jaar en ik vind het nog steeds geweldig om hem te rijden, het is een fijn paard om mee te werken. Ook blijf ik hem trainen en dat is ook zeer belangrijk. Als je een grote, belangrijke titel hebt gewonnen is het niet evident om het niveau dat je op dat moment hebt, te kunnen aanhouden. Ik ben de dingen een beetje anders gaan zien na mijn titel, maar ik doe dit werk al zo lang en het is belangrijk dat je gemotiveerd blijft, je mag de teugels niet laten hangen. Nu bereiden we ons voor op Rio in 2016 en Bromont in 2018.
Zelfs voor de eigenaars van de paarden is het belangrijk om bepaalde doelen voorop te stellen. Als je een paard koopt met een bepaald doel voor ogen, zorgt dat er ook voor dat ook de eigenaars gemotiveerd blijven.
Hoe verloopt de samenwerking met Philippe Guerdat, de chef d'équipe van het Franse team?
Hij heeft enorm veel ervaring, hij kent de paarden waardoor hij niet makkelijk voor verrassingen komt te staan. Hij wil ook altijd verschillende ruiters zien, hij geeft veel kansen aan jongere ruiters en dat is goed. Iedereen heeft vertrouwen in hem. Uiteindelijk is zijn doel toch ook het behalen van een medaille en daarvoor zal hij zijn beste ruiters nodig hebben.
Gisteren gaf Roger Yves Bost de titel van Europees Kampioen door aan Jeroen Dubbeldam. Bost, die in Herning twee jaar geleden goud won, kon zijn titel niet verdedigen in Aken. Hij was de reserve combinatie bij de Fransen.
Op het EK had Equnews een gesprek met 'Bosty'.
Vorig jaar zijn er een aantal van je paarden op pensioen gegaan. Over welke paarden beschik je nu nog steeds?
Ik heb Qoud'Coeur de la Loge, hij is mijn beste paard. Ook Pégase du Murier is een zeer goed paard. Nippon D'Elle springt ook zeer regelmatig dikke proeven. Naast hen heb ik ook nog twee jonge merries: Sydney Une Prince en Sangria du Coty.
Sangria is nog niet zo ervaren als de andere paarden, maar ze heeft veel potentieel. Sydney heeft dan weer op korte tijd een enorme vooruitgang geboekt. Met haar heb ik nog niet veel concours gereden maar op dit moment geeft Sydney veel vertrouwen voor de toekomst. Ze maakt nog kleine foutjes maar in Estoril heeft ze zeer goed gesprongen (zo behaalde ze onder andere een 17de plaats in de Grand Prix door een eerste foutloze ronde en dat wil al wat zeggen).
Dan rijd ik ook Nikyta d'Elle en Sunshine du Phare. Sunshine is negen jaar oud en hij is nog wat groen. Dan heb ik nog enkele heel jonge paarden. Van Apollon des Baleines verwacht ik heel veel, maar gezien zijn leeftijd (5 jaar) zal ik nog enkele jaren moeten wachten voor ik echt het hoogste niveau met hem kan bereiken.
Ik beschik dus over genoeg paarden.
Als alles goed gaat, kan ik kiezen tussen twee paarden voor de Olympische Spelen. Myrtille Paulois, die sinds oktober op pensioen is, hebben we laten dekken door Vivaldo. We zijn heel blij dat die dekking gelukt is. Het gaat heel goed met haar, de eigenaars laten me regelmatig weten hoe het met haar gaat.
Hoe werkt het team van Roger-Yves Bost?
Ik heb mijn wedstrijdpaarden en mijn zoon werkt met me samen in het bedrijf. Hij rijd ook mijn jonge en de andere paarden als ik er niet ben. Hij rijd Quartz de la Lande, die ik zo nu en dan op 5-sterren niveau uitbreng. Mijn dochter en haar echtgenoot helpen ook mee. Zij focust zich vooral op de handel. Zo maakt ze vaak video's voor mij en na overleg bekijken we dan samen of we overgaan tot aankoop of niet.
Ik werk ook samen met mijn broer en met mijn ouders, zij helpen me vooral tijdens de concours. Ik ben niet echt van plan om die manier van werken te veranderen. Op deze manier is het ook geen grote ramp als alles op concours eens niet wil meezitten
Ik heb nog veel andere activiteiten om me mee bezig te houden zoals bijvoorbeeld het coachen van jonge paarden. Ik probeer dus een goed evenwicht te vinden tussen het deelnemen aan wedstrijden, het coachen van jonge paarden en het runnen van mijn bedrijf. Ik denk zeker nog niet aan stoppen, ik denk helemaal nog niet aan mijn pensioen!
Welke ruiter heeft tot nu toe het meeste invloed op je gehad?
Toen ik jong was bewonderde ik vooral Sloothaak en Frooman. Ik keek ook enorm op naar Nick Skelton en de Whitakers. Jean D'Orgeix was een enorme hulp wat betreft het grondwerk en het verbeteren van het evenwicht van mijn paarden. Ik heb op verschillende manieren gewerkt en ik heb met verschillende mensen samengewerkt, zodat ik altijd verschillende visies in mijn achterhoofd had.
Eigenlijk een beetje zoals pianisten: ook zij passen zich aan de situatie aan. Ik pas mijn manier van werken aan de situatie en aan het paard aan.
Welke rol hebben jouw ouders gespeeld in het uitbouwen van je carrière?
Mijn vader is op zijn 40ste al gestopt met het rijden van wedstrijden. Als hij een goed paard had, verkocht hij dat paard liever om een stuk grond te kopen om de stallen uit te breiden. Hij wilde echt koste wat het kost zijn eigen infrastructuur hebben. Ik heb altijd kunnen beroep doen op zijn ervaring. Hij leende één of twee van zijn speedpaarden om het vak een beetje te leren kennen en daarna hebben we samen jonge paarden opgeleid die we dan verkochten.
Als we dan een Grand Prix paard tegen kwamen, hielden we hem zodat ik kon evolueren in de paardensport. Ik had ook enorm veel geluk dat onze stal zich dichtbij de trainingshal van het nationale team bevond. Hierdoor heb ik stage kunnen lopen bij de beste Franse ruiters en daardoor heb ik me nog sneller als ruiter kunnen ontwikkelen. Als je met een minder goede ruiter samenwerkt, zal je je minder snel kunnen ontwikkelen. Goede ruiters halen het beste in je naar boven. Nu leer ik zelfs nog bij, tijdens een 5-sterren weekend, als ik de beste ruiters ter wereld zoals Scott Brash en Bertram Allen aan het werk kan zien. Je ziet dan wat ze precies doen en welke trucjes ze gebruiken.
Hoe doen uw kinderen Clementine en Nicolas het?
Ze weten dat het niet makkelijk is om een vader te hebben die veel proeven wint en gewonnen heeft. Iedereen kijkt naar hen en vergelijkt hen met mij. Om dan tot de conclusie te komen dat het minder goed gaat, dat ze minder goed rijden. Ik wijs de paarden aan hen toe en ik vind dat de mensen te streng voor hen zijn. Mijn kinderen weten dat je hard moet werken en goede jonge paarden moet hebben om het te maken in de paardensport.
Je moet veel tijd in jonge paarden steken om later toppaarden te kunnen hebben. Af en toe krijgen ze ook een Grand Prix paard, zoals mijn zoon die nu Quartz rijdt of mijn dochter die recent Once de Keisker voor enige tijd gereden heeft.
Maar ze zijn er zich altijd van bewust dat dit slechts voor een korte periode is omdat ik die paarden niet kan kopen. Ze kunnen samen met mij die paarden trainen, maar we kunnen ze niet kopen. Vroeger waren er veel minder ruiters, waardoor de goede Grand Prix paarden altijd bij goede ruiters terecht kwamen.
Het is nu twee jaar geleden dat je Europees kampioen werd, hoe heeft deze overwinning je veranderd?
Ik rijd altijd met een zekere druk omdat de mensen een bepaald niveau van mij verwachten. Ikzelf heb die titel in het begin een beetje gerelativeerd, als ik nu een fout maakte denk ik bijvoorbeeld 'dat is niet zo erg, ik heb al gewonnen'. Maar die mentaliteit kan je niet blijven volhouden. Je moet nieuwe doelen stellen, je moet je paarden op het hoogste niveau kunnen houden. Ik heb het geluk gehad dat ik Qoud'Coeur kon overnemen. Ik rijd hem al een vijftal jaar en ik vind het nog steeds geweldig om hem te rijden, het is een fijn paard om mee te werken. Ook blijf ik hem trainen en dat is ook zeer belangrijk. Als je een grote, belangrijke titel hebt gewonnen is het niet evident om het niveau dat je op dat moment hebt, te kunnen aanhouden. Ik ben de dingen een beetje anders gaan zien na mijn titel, maar ik doe dit werk al zo lang en het is belangrijk dat je gemotiveerd blijft, je mag de teugels niet laten hangen. Nu bereiden we ons voor op Rio in 2016 en Bromont in 2018.
Zelfs voor de eigenaars van de paarden is het belangrijk om bepaalde doelen voorop te stellen. Als je een paard koopt met een bepaald doel voor ogen, zorgt dat er ook voor dat ook de eigenaars gemotiveerd blijven.
Hoe verloopt de samenwerking met Philippe Guerdat, de chef d'équipe van het Franse team?
Hij heeft enorm veel ervaring, hij kent de paarden waardoor hij niet makkelijk voor verrassingen komt te staan. Hij wil ook altijd verschillende ruiters zien, hij geeft veel kansen aan jongere ruiters en dat is goed. Iedereen heeft vertrouwen in hem. Uiteindelijk is zijn doel toch ook het behalen van een medaille en daarvoor zal hij zijn beste ruiters nodig hebben.