Nabij de stad Luik, op een prachtig kasteeldomein worden we hartelijk ontvangen door België’s young rider, Eleonore Lambilliotte. De Waalse amazone sprong de afgelopen jaren een mooi palmares bij elkaar en werkt nu aan de comeback van haar viervoeters na blessure.
Wat heeft je gemotiveerd om te beginnen paardrijden?
Ik ben opgegroeid op het ‘platteland’ tussen de paarden, pony’s en honden. Mijn ouders hebben zelf in het zadel gezeten, ik kreeg de sport dus met de paplepel in de mond. Mijn eerste smaak kreeg ik volledig te pakken met mijn eigen Shetland pony. Regelmatig kon je ons terugvinden aan zee…
Herinner je je de eerste wedstrijden waaraan je deelnam?
Ik ben zoals iedereen op een regionaal pony niveau begonnen. Ik maakte snel de stap naar een nationaal en vervolgens internationaal niveau. Ik kon rekenen op enkele leuke pony’s met wie ik op alle niveaus mooie resultaten bij elkaar sprong. Na enkele jaren heb ik de overstap gemaakt op paarden, gelukkig verliep dit heel vlot.Wat is je mooiste sportieve herinnering tot op heden?
Ik denk nog altijd terug aan mijn twee Belgische kampioenstitels met Alaska. Maar het mooiste is volgens mij de teammedaille die we tijdens het Europees Kampioenschap hebben behaald. Op zo’n EK is er een geladen maar tevens ook vriendschappelijke sfeer, het was een heel aangename ervaring.Herinner je je nog je eerste ontmoeting met je toppaarden zoals Alaska?
Alaska heb ik aangekocht op zevenjarige leeftijd. Toen was ze nog in eigendom van Stephan Conter. Na haar vijfde plaats tijdens het Belgisch Kampioenschap voor zevenjarigen had ik een enorme interesse voor haar. Op 8-jarige leeftijd was ze nog steeds niet m’n favoriet. Toch ontwikkelden we een hechte band. Het is pas op het Belgische Kampioenschap, toen ik met mijn twee paarden geselecteerd was, dat ik het risico nam om voor Alaska te kiezen, en dat bleek een goede beslissing te zijn.Momenteel zien we je vaak aan het werk met Don Juan, eind vorig jaar nog tijdens de Longines Masters in Parijs bv. Wat staat er nog op de agenda?
Don Juan is een heel speciaal paard, hij is enorm intelligent en leert snel bij. Momenteel werken we aan een 1.40 – 1.45m niveau.
Welke topruiter is je voorbeeld?
Om te beginnen, Marcus Ehning. Alles lijkt kinderspel onder zijn zadel. Maar ook Pedro Veniss kan met bekoren. Ik vind dat hij een enorm lichte stijl heeft. Bij beide springruiters lijkt alles enorm eenvoudig, zonder twijfel omdat er heel wat werk vooraf aan gaat.Je combineert de paardensport met je studies, hoe vlot dat?
Moeilijk (lacht). Ik heb nog nooit een jaar gedubbeld of overgeslaan. Je moet het echt willen als je alles wil blijven combineren. Het is eveneens belangrijk dat je ouders je goed steunen en je kan rekenen op een leuk team. Vorig jaar heb ik m’n Masters ingenieur afgemaakt… nu kan ik me focussen op het echte leven.
Nabij de stad Luik, op een prachtig kasteeldomein worden we hartelijk ontvangen door België’s young rider, Eleonore Lambilliotte. De Waalse amazone sprong de afgelopen jaren een mooi palmares bij elkaar en werkt nu aan de comeback van haar viervoeters na blessure.
Wat heeft je gemotiveerd om te beginnen paardrijden?
Ik ben opgegroeid op het ‘platteland’ tussen de paarden, pony’s en honden. Mijn ouders hebben zelf in het zadel gezeten, ik kreeg de sport dus met de paplepel in de mond. Mijn eerste smaak kreeg ik volledig te pakken met mijn eigen Shetland pony. Regelmatig kon je ons terugvinden aan zee…
Herinner je je de eerste wedstrijden waaraan je deelnam?
Ik ben zoals iedereen op een regionaal pony niveau begonnen. Ik maakte snel de stap naar een nationaal en vervolgens internationaal niveau. Ik kon rekenen op enkele leuke pony’s met wie ik op alle niveaus mooie resultaten bij elkaar sprong. Na enkele jaren heb ik de overstap gemaakt op paarden, gelukkig verliep dit heel vlot.Wat is je mooiste sportieve herinnering tot op heden?
Ik denk nog altijd terug aan mijn twee Belgische kampioenstitels met Alaska. Maar het mooiste is volgens mij de teammedaille die we tijdens het Europees Kampioenschap hebben behaald. Op zo’n EK is er een geladen maar tevens ook vriendschappelijke sfeer, het was een heel aangename ervaring.Herinner je je nog je eerste ontmoeting met je toppaarden zoals Alaska?
Alaska heb ik aangekocht op zevenjarige leeftijd. Toen was ze nog in eigendom van Stephan Conter. Na haar vijfde plaats tijdens het Belgisch Kampioenschap voor zevenjarigen had ik een enorme interesse voor haar. Op 8-jarige leeftijd was ze nog steeds niet m’n favoriet. Toch ontwikkelden we een hechte band. Het is pas op het Belgische Kampioenschap, toen ik met mijn twee paarden geselecteerd was, dat ik het risico nam om voor Alaska te kiezen, en dat bleek een goede beslissing te zijn.Momenteel zien we je vaak aan het werk met Don Juan, eind vorig jaar nog tijdens de Longines Masters in Parijs bv. Wat staat er nog op de agenda?
Don Juan is een heel speciaal paard, hij is enorm intelligent en leert snel bij. Momenteel werken we aan een 1.40 – 1.45m niveau.
Welke topruiter is je voorbeeld?
Om te beginnen, Marcus Ehning. Alles lijkt kinderspel onder zijn zadel. Maar ook Pedro Veniss kan met bekoren. Ik vind dat hij een enorm lichte stijl heeft. Bij beide springruiters lijkt alles enorm eenvoudig, zonder twijfel omdat er heel wat werk vooraf aan gaat.Je combineert de paardensport met je studies, hoe vlot dat?
Moeilijk (lacht). Ik heb nog nooit een jaar gedubbeld of overgeslaan. Je moet het echt willen als je alles wil blijven combineren. Het is eveneens belangrijk dat je ouders je goed steunen en je kan rekenen op een leuk team. Vorig jaar heb ik m’n Masters ingenieur afgemaakt… nu kan ik me focussen op het echte leven.