Kim Thiry schreef de voorbije dagen telkens een BLOG over zijn deelname in Odense. Hierbij is het laatste deel terug te vinden.
’s Morgens aan het ontbijt kreeg chef d'equipe Dirk Demeersman telefoon. Eén van de Belgische ruiters zegt af voor de Nations Cup van Rome volgende week. Niels die als laatste aan het ontbijt aankwam, kreeg dadelijk een moeilijke vraag op zijn bord. Wil hij in Rome rijden? Niels is er toch niet gerust in. 2100 km rijden en van het ene naar het andere zonder rust en zonder specifieke voorbereiding. Dat is voor de leeuwen gegooid worden. Wat als het tegen draait? Het zou niet eerlijk zijn om dan andere kansen kwijt te spelen. Maar langs de andere kant: weigeren voor je vaderland doe je ook niet. Dus hij beslist om de Grote Prijs niet te rijden en onmiddellijk de paarden op te laden en naar België te vertrekken voor een minimum aan rust. Dat is al één troef minder in de GP voor België. En dan vergaat het de Belgen allemaal minder goed: Dirk en Pieter Clemens krijgen 5 en 8 punten, Christophe kreeg het niet zo voor elkaar als in de landenprijs en besloot zijn parcours te staken, Donaat kreeg 13 strafpunten. Dan de beurt aan Calisto, we kregen ook een fout maar dan … in de laatste lijn springt Calisto in de dubbelsprong met zijn achtervoet op zijn voorvoet, geraakt niet weg en struikelt voor het 2de element waardoor ik uit het zadel wordt gegooid. Game over! De coach zegt: ‘Het was een accident. Je kon er niet aan doen. Dat gebeurt…’ Toch een schrale troost.
Eigenlijk was dit een goede concours voor mij. De paarden sprongen goed. Maar op deze manier eindigen geeft geen fijn gevoel. Maar goed, dat is inderdaad de sport. En gelukkig is de blessure op Calisto’s voorvoet niet te erg. Inpakken, de paarden nog een uurtje rust gunnen en wegwezen.
Kim Thiry schreef de voorbije dagen telkens een BLOG over zijn deelname in Odense. Hierbij is het laatste deel terug te vinden.
’s Morgens aan het ontbijt kreeg chef d'equipe Dirk Demeersman telefoon. Eén van de Belgische ruiters zegt af voor de Nations Cup van Rome volgende week. Niels die als laatste aan het ontbijt aankwam, kreeg dadelijk een moeilijke vraag op zijn bord. Wil hij in Rome rijden? Niels is er toch niet gerust in. 2100 km rijden en van het ene naar het andere zonder rust en zonder specifieke voorbereiding. Dat is voor de leeuwen gegooid worden. Wat als het tegen draait? Het zou niet eerlijk zijn om dan andere kansen kwijt te spelen. Maar langs de andere kant: weigeren voor je vaderland doe je ook niet. Dus hij beslist om de Grote Prijs niet te rijden en onmiddellijk de paarden op te laden en naar België te vertrekken voor een minimum aan rust. Dat is al één troef minder in de GP voor België. En dan vergaat het de Belgen allemaal minder goed: Dirk en Pieter Clemens krijgen 5 en 8 punten, Christophe kreeg het niet zo voor elkaar als in de landenprijs en besloot zijn parcours te staken, Donaat kreeg 13 strafpunten. Dan de beurt aan Calisto, we kregen ook een fout maar dan … in de laatste lijn springt Calisto in de dubbelsprong met zijn achtervoet op zijn voorvoet, geraakt niet weg en struikelt voor het 2de element waardoor ik uit het zadel wordt gegooid. Game over! De coach zegt: ‘Het was een accident. Je kon er niet aan doen. Dat gebeurt…’ Toch een schrale troost.
Eigenlijk was dit een goede concours voor mij. De paarden sprongen goed. Maar op deze manier eindigen geeft geen fijn gevoel. Maar goed, dat is inderdaad de sport. En gelukkig is de blessure op Calisto’s voorvoet niet te erg. Inpakken, de paarden nog een uurtje rust gunnen en wegwezen.