Ze heeft een hart van goud en zet zich 100% in voor de werking van de Landelijke Rijverenigingen LRV. Inge Vandael is een "bezige bij" als Full time mama van twee kinderen, actieve amazone in klasse Z2 en directeur van het LRV. Dat verdient even een kort gesprek met deze 'wonder woman' ...
Moeder zijn en voor je gezin zorgen is waarschijnlijk de belangrijkste taak van de drie zoals bij elke vrouw. Hoe ziet jouw gezin eruit?
Absoluut ! Door onze levensstijl en bijhorende agenda, moet ik eerlijk zijn dat het evenwicht vinden tussen alles wat ik doe waarschijnlijk de moeilijkste taak is voor mij, want ik kies niet graag. Ik heb mijn man, Jan Lamberts , 11 jaar geleden leren kennen op een LRV-tornooi en samen met hem heb ik twee kinderen, Julie (9) en Xander (8). Twee zeer actieve, sociale en assertieve kids, die de wereld voor mij betekenen.
Het is bij jou meer dan alleen huishoudelijke taken ? Want je kids en man zijn ook ruiters?
Ja absoluut, al moet ik eerlijk zijn dat ik misschien wel de organisatie op mij neem, maar voor de ‘echte’ huishoudelijke taken heb ik hulp ingeschakeld. Ik ben vaak weg van huis en als ik dan thuis ben, wil ik niet kuisen en strijken. Ik zeg vaak ‘ik heb vele kwaliteiten, maar huisvrouw zijn is er niet één van’ en ik heb de grote luxe van een man te hebben die ontzettend lekker kan koken, dus dat is zeker een pluspunt (lacht). Ik heb veel bewondering voor de vrouwen die dat wel allemaal klaargespeeld krijgen, maar ik heb de bewuste keuze gemaakt om dat uit te besteden, want inderdaad naast onze ‘huis’ hebben wij de luxe om ook onze paarden thuis gestald te hebben en daar maak ik me wel regelmatig nuttig.
[caption id="attachment_147667" align="aligncenter" width="1200"]
Inge Vandael - Equnews home shoot[/caption]
Hoe plan jij je agenda zodat alles thuis in goede banen blijft lopen?
Dat is inderdaad een hele organisatie, waarbij alle puzzelstukken iedere dag in elkaar moeten vallen. Gelukkig kunnen we ook rekenen op de steun en hulp van velen rondom ons, want anders is het gewoon onmogelijk. ’s Ochtends probeer ik zoveel als mogelijk de kids zelf naar school te brengen, want minstens 3 avonden in de week kom ik pas na middernacht thuis. Wij hebben ook steeds onze kids overal meegenomen, waardoor zij zeer zelfstandig zijn en wel overal snel hun weg vinden, ook dat verlicht veel. Als ik ’s avonds of in het weekend weg ben, zorgt Jan voor het reilen en het zeilen van ons gezin. Qua planning moet ik wel eerlijk zijn, dat mijn agenda vaak zeer onvoorspelbaar is, waardoor we nooit ver op voorhand kunnen plannen, maar meestal pas een paar dagen voordien. Ook in de weekends moeten wij ons nooit de vraag stellen wat we gaan doen, wel hoe en dat is vaak veel heen-en-weer crossen, maar tot op heden heeft dit steeds gewerkt ;-)
Je bent zelf ruiter? Vertel ons een wat meer over je “Carrière en huidige topper”?
Ja, ook een bewuste keuze. Ik heb inderdaad een zeer druk leven, maar het moment dat ik mijne ‘Witte’ opzadel, is even mijn moment en dan steek ik de ipod in de oren en vergeet ik even al de rest. Mijn beide ouders hebben een geneeskundige opleiding genoten, waardoor de paardensport bij ons thuis niet als de favoriete sport werd aanzien. Zij stimuleerden me eerder naar het zwemmen, volleybal en tennis, maar paardrijden is en blijft een passie he. Ik ben op 10-jarige leeftijd gestart met een wekelijkse les in de manege, ben zo beetje bij beetje beter geworden waardoor ik eigenaarspaarden mocht rijden en les gaf in de manege. In 2001 heb ik dan zelf mijn eerste paard, een schimmelruin Fairplay du Manoir gekocht met mijn eigen centjes en daar ging ik regelmatig mee op jumping. In 2003 ben ik dan bij LRV beland, Fairplay heb ik moeten laten inslapen door een kniebreuk en sindsdien heb ik een aantal jonge paarden aangekocht en bereden in dressuur. De Witte of officieel Umaik TL (v. Metall) had ik eens gezien op een dressuurindoor van mijn toenmalige club, LRV Liedekerke, en het was liefde op het eerste gezicht. Toen ik in 2011 mijn vorig paard verkocht had, polste ik bij André Geeroms en Jacqueline Schurkens of zij hem soms niet wensten te verkopen. Ik heb aan Jan verteld dat ik met vriendinnen een koffietje ging drinken bij André en Jacqueline, en ben thuis gekomen met de boodschap dat ik een paard had gekocht (lacht). Tja, de klik was er en dan kan ik impulsief en intuïtief heel snel beslissen. Ik heb dankzij al heel veel mooie momenten meegemaakt, met echte kippenvelmomenten. Zo startte ik hem in 2012 voor het eerst in Licht 2 en mocht ik ook voor het eerst overkampen, maar er was ook net bekend gemaakt dat ik de nieuwe directeur van LRV werd. Een hoop volk rond de ring en ik verging van de stress en de zenuwen, mijn schoonzus heeft me toen aan de hand moeten binnenbrengen, de Witte heeft de proef van zijn leven gelopen en ik heb gestuurd (lacht).
[caption id="attachment_147668" align="aligncenter" width="1200"]
Inge Vandael - Office Shoot Equnews[/caption]
Jouw “wittekop (of hoe is zijn troetelnaam)” is 17j. Niet meer zo jong. Wat is je doel nog met hem want je zit nu bijna op allerhoogste bij LRV?
Tja de Witte he, Umaik TL is voor velen te moeilijk en ook op de wei reageert hij daar niet op, dus gewoon ‘de Witte’. Ik ben inderdaad jaarlijks een niveau mogen stijgen met hem, waardoor ik nu in Zwaar 2 beland ben. Zwaar 2 leek altijd een onbereikbaar doel en nu ik er ben, geniet ik iedere proef. Ik ben nogal een perfectioniste en heb daarvoor nu de perfecte partner gevonden in Sophie Baetens, zij begeleidt mij en heeft ons als combinatie toch nog naar een hoger niveau gebracht. Maar we zijn allebei nog niet tevreden, het kan en moet nog beter en dus is het doel voor dit jaar zeer duidelijk een propere Z2-proef waarin ik durf te rijden met power, welk hopelijk voor een nationale selectie zorgt, want 2017 zal het eerste jaar zijn waarin ik mijn mogelijks nationale selectie mag opnemen en rijden. Als alles volgens plan verloopt en we rijden tegen het einde van het seizoen een nagenoeg perfecte proef, dan maak ik volgende winter de overgang naar ZZ, maar daar zijn we nog niet. De vliegende wissels zullen me ondertussen nog wel wat slapeloze nachten geven.
Heb je al een opvolger klaar voor hem of ga je dat bekijken als het moment daar is ?
Hij is inderdaad niet meer van de jongsten he en ik zie hem te graag om hem tot het einde te pushen. Samen met Sophie houden we dit nauwgezet in het oog, maar op dit moment denken we nog niet aan stoppen en geeft de Witte ook niet aan ook maar ergens last van te hebben. Integendeel, zijn energie en inzet blijft stijgen. Ik ben wel ondertussen stilaan aan het uitkijken naar een opvolger voor hem, maar ben daarvoor een beetje op zoek naar de speld in een hooiberg, want ik heb door de jaren heen wel wat verschillende paarden gereden, waardoor ik nu een zeer specifiek profiel voor ogen heb. Maar ik heb geen haast en geniet ondertussen van elk moment met mijn Witte.
[caption id="attachment_147669" align="aligncenter" width="1200"]
Inge vandael - home shoot Equnews[/caption]
Waar gaan je voorkeuren naartoe als je iets moet gaan zoeken?
Oh eerlijk ? Vroeger liet ik me vaak vangen door een knappe verschijning of een fenomenaal voorbeen. Nu is het eerste wat ik vraag, het karakter. Ik wil een goudeerlijk paard, waarmee ik een klik heb. Ik heb ook wel een voorliefde voor Andalusische PRE-paarden, welke in het verleden vaak gereden heb, dus dat is zeker een optie maar ik besef wel dat deze niet altijd zo graag gezien worden voor de dressuurjury’s door hun knie-actie, waardoor ik eveneens kijk naar warmbloedpaarden. Maar ook bij die zoektocht, heb ik het geluk van omringd te zijn door mensen die echt wel om mij geven, waardoor ik voldoende raad kan verzamelen.
Jij bent niet de enige in het gezin die rijdt?
Neen, Jan rijdt al veel langer dan mij he. Hij heeft ook gereden in de LRV-ponywerking en heeft zich naar de paarden toe gespecialiseerd in het springen. Hij is voor mij zeker wel een voorbeeld, hij werkt heel hard met zijn paarden en laat niets aan het toeval over, heeft ruime ervaring met talloze paarden in alle soorten maten en kleuren, waardoor hij zich heel makkelijk kan aanpassen aan een paard. Hij legt ook sterk de nadruk op de dressuurmatige basis en tracht zo zijn paarden steeds beter te scholen. De kids moeten van ons niet paardrijden, maar het is een feit dat zij wakker worden met het gehinnik van de paarden en dus zijn opgebracht tussen de paarden. We zijn begonnen met een shetlander Yvetje om te wennen, om dan over te schakelen naar een A-pony om hun echt de eerste stappen van spelen naar paardrijden te laten zetten. Ondertussen heeft Julie al 2 pony’s, waarmee ze in BL en CB springt en Xander zal deze zomer voor de eerste maal springen met zijn Liesje in BB. Mooi om zien ook hoe verschillend ze allebei omgaan met hun pony’s en hoe ze allebei anders rijden, maar dat zal in ieder gezin wel zo zijn. Ze hebben zeker en vast de microbe te pakken en het feit van omringd te zijn door een ponyclub, geeft hen nog de extra stimulans om samen met hun vriendjes te rijden.
De derde taak in je drukken leven is het Directeurschap van de Landelijke Rijveringingen. Beschrijf eens wat jouw taken en verantwoordelijkheden daarin zijn?
Oei, waar beginnen, want dat is zeer ruim he. Mijn functie is door de jaren heen ook enorm geëvolueerd, waarbij ik de leiding heb over onze organisatie en zowel intern als extern de volledige verantwoordelijkheid draag voor de bestuurswerking, het nationaal secretariaat en de dienstverlening naar onze leden toe. Concreet hebben we dit in drie onderdelen opgesplitst, waarbij ik zelf voornamelijk het strategische en beleidsmatige werk uitvoer op het vlak van het personeel, de financiën en de bestuursondersteuning, zowel beleidsmatig als organisatorisch. Daarnaast ben ik ook eindverantwoordelijke over de operationele werking van onze organisatie en heb ik een raadgevende functie naar besturen toe. Concreet stuur ik een team aan van 12 personen, waarbij ik het mijn taak acht om hen te motiveren en te ondersteunen opdat onze werking kwalitatief steeds sterker wordt.
Wat zijn jouw streefdoelen binnen LRV ?
Het maximum er uit halen ! Dat lijkt misschien vanzelfsprekend, maar ik vind het voornamelijk belangrijk om te blijven groeien en evolueren en uiteraard is dat kwantitatief, maar mijn nadruk zal voornamelijk op het kwalitatieve liggen. Zoals iedere organisatie evolueert je werking en je omgeving, en het is onze taak om hier steeds op in te spelen. Meer automatisering, maar ook de klant-/ledenvriendelijkheid spelen hierbij een cruciale rol. Met een steeds groter wordend individualisme, zal het een enorme uitdaging worden om onze vrijwilligersstructuur sterk te houden. Ik heb bij de inhuldiging van de nieuwe rijhal de plechtigheid geopend met een speech welke draaide rond de 5 D’s en deze zijn wel typerend voor mij / onze organisatie : “Dromen, denken, durven, doen en dank je wel”
[caption id="attachment_147670" align="aligncenter" width="1200"]
Inge Vandael - Office Shoot Equnews[/caption]
Die taak zal je waarschijnlijk al veel mooie alsook mindere momenten opgeleverd hebben. Het mindere moment kent iedereen wel met het Overlijden van Jelle Mentens tijdens de eventing van Vechmaal. Maar wat is een van de mooiste in je periode als directeur?
De telefoon met het nieuws over Jelle heeft inderdaad alles even stil gezet. Ik was zelf net aangekomen op mijn dressuurindoor, maar we zijn meteen in de wagen gesprongen en naar Vechmaal gereden. De verslagenheid, hulpeloosheid en de machteloosheid is niet te onderschatten. Ik vind het cruciaal dat wij op zo’n momenten samen elkaar zoveel mogelijk ondersteunen en ik heb mijn uiterste best gedaan om te ondersteunen waar ik kon, maar het brengt Jelle niet terug en dat ik liever anders gezien. Ik hoop dat ik dit in mijn gehele carrière nooit meer moet meemaken, niemand van ons trouwens. Maar inderdaad, uiteraard zijn er vele mooie kippenvelmomenten geweest in mijn 5 jaar als directeur. Het zijn die mooie adrenalinemomenten die mij de drive geven om dag na dag enthousiast door te blijven gaan. Ik heb een schitterend team en zij hebben wellicht al vaak hun ogen gerold als ik weer eens af binnen kwam huppelen met een nieuw idee, maar zonder hen, beteken ik ook niets en dat is algemeen het mooiste voor mij. Als je mij dan één specifiek moment vraagt, dan zal dat waarschijnlijk toch de Kurkentrekker in Aken zijn, dat was echt een emotioneel kippenvelmoment.
Binnenkort is er het Europees Kampioenschap Eventing van de landelijke? Hoe kijk je daar naar uit ? En wat zijn je verwachtingen ?
Op alle vlakken is het een dubbel gevoel he. Toen ik onze kandidatuur binnen diende om te mogen organiseren in België en we de bevestiging kregen, was dit een droom die uitkwam. Ik heb nu zelf twee edities mogen meemaken en de sfeer van zo’n EK is gewoon fenomenaal. Dat nu zelf mogen organiseren is meer dan een ‘gewone’ uitdaging, maar wel één waar we voluit voor gaan. Het organiserend team staat daarbij op één golflengte, er zal kosten noch moeite bespaard worden om alles tot in de puntjes voor te bereiden en er niet enkel voor de ruiters en de paarden, maar ook voor de vele supporters om er samen een topweek van te maken.
Wat betreft het Belgisch team betreft, weet ik ondertussen dat de factoren ‘gezondheid’ en ‘geluk’ een hele grote rol spelen. We hebben er alles aan gedaan om de ruiters optimaal te ondersteunen in hun voorbereiding en we hebben de combinaties ook zien evolueren, wat natuurlijk plezier doet. Anderzijds hebben we spijtig genoeg al paarden door natuurlijke selectie zien ‘afvallen’ omwille van blessures. We weten dat we een aantal sterke combinaties hebben, die wel iets kunnen betekenen op dit kampioenschap, dus laat ons hopen dat alles even mee zit voor ons team en ook individueel. Als je het verleden bekijkt, dan hebben we bij een Belgische organisatie steeds goud behaald, de ambitie ligt dus nu ook zeer hoog en ik besef heel goed dat een rood gekleurde Galgenberg onze ruiters een extra adrenalinestoot zal geven, waardoor ze hopelijk ten volle kunnen rijden, weliswaar de veiligheid op de eerste plaats !
Ze heeft een hart van goud en zet zich 100% in voor de werking van de Landelijke Rijverenigingen LRV. Inge Vandael is een "bezige bij" als Full time mama van twee kinderen, actieve amazone in klasse Z2 en directeur van het LRV. Dat verdient even een kort gesprek met deze 'wonder woman' ...
Moeder zijn en voor je gezin zorgen is waarschijnlijk de belangrijkste taak van de drie zoals bij elke vrouw. Hoe ziet jouw gezin eruit?
Absoluut ! Door onze levensstijl en bijhorende agenda, moet ik eerlijk zijn dat het evenwicht vinden tussen alles wat ik doe waarschijnlijk de moeilijkste taak is voor mij, want ik kies niet graag. Ik heb mijn man, Jan Lamberts , 11 jaar geleden leren kennen op een LRV-tornooi en samen met hem heb ik twee kinderen, Julie (9) en Xander (8). Twee zeer actieve, sociale en assertieve kids, die de wereld voor mij betekenen.
Het is bij jou meer dan alleen huishoudelijke taken ? Want je kids en man zijn ook ruiters?
Ja absoluut, al moet ik eerlijk zijn dat ik misschien wel de organisatie op mij neem, maar voor de ‘echte’ huishoudelijke taken heb ik hulp ingeschakeld. Ik ben vaak weg van huis en als ik dan thuis ben, wil ik niet kuisen en strijken. Ik zeg vaak ‘ik heb vele kwaliteiten, maar huisvrouw zijn is er niet één van’ en ik heb de grote luxe van een man te hebben die ontzettend lekker kan koken, dus dat is zeker een pluspunt (lacht). Ik heb veel bewondering voor de vrouwen die dat wel allemaal klaargespeeld krijgen, maar ik heb de bewuste keuze gemaakt om dat uit te besteden, want inderdaad naast onze ‘huis’ hebben wij de luxe om ook onze paarden thuis gestald te hebben en daar maak ik me wel regelmatig nuttig.
[caption id="attachment_147667" align="aligncenter" width="1200"] Inge Vandael - Equnews home shoot[/caption]
Hoe plan jij je agenda zodat alles thuis in goede banen blijft lopen?
Dat is inderdaad een hele organisatie, waarbij alle puzzelstukken iedere dag in elkaar moeten vallen. Gelukkig kunnen we ook rekenen op de steun en hulp van velen rondom ons, want anders is het gewoon onmogelijk. ’s Ochtends probeer ik zoveel als mogelijk de kids zelf naar school te brengen, want minstens 3 avonden in de week kom ik pas na middernacht thuis. Wij hebben ook steeds onze kids overal meegenomen, waardoor zij zeer zelfstandig zijn en wel overal snel hun weg vinden, ook dat verlicht veel. Als ik ’s avonds of in het weekend weg ben, zorgt Jan voor het reilen en het zeilen van ons gezin. Qua planning moet ik wel eerlijk zijn, dat mijn agenda vaak zeer onvoorspelbaar is, waardoor we nooit ver op voorhand kunnen plannen, maar meestal pas een paar dagen voordien. Ook in de weekends moeten wij ons nooit de vraag stellen wat we gaan doen, wel hoe en dat is vaak veel heen-en-weer crossen, maar tot op heden heeft dit steeds gewerkt ;-)
Je bent zelf ruiter? Vertel ons een wat meer over je “Carrière en huidige topper”?
Ja, ook een bewuste keuze. Ik heb inderdaad een zeer druk leven, maar het moment dat ik mijne ‘Witte’ opzadel, is even mijn moment en dan steek ik de ipod in de oren en vergeet ik even al de rest. Mijn beide ouders hebben een geneeskundige opleiding genoten, waardoor de paardensport bij ons thuis niet als de favoriete sport werd aanzien. Zij stimuleerden me eerder naar het zwemmen, volleybal en tennis, maar paardrijden is en blijft een passie he. Ik ben op 10-jarige leeftijd gestart met een wekelijkse les in de manege, ben zo beetje bij beetje beter geworden waardoor ik eigenaarspaarden mocht rijden en les gaf in de manege. In 2001 heb ik dan zelf mijn eerste paard, een schimmelruin Fairplay du Manoir gekocht met mijn eigen centjes en daar ging ik regelmatig mee op jumping. In 2003 ben ik dan bij LRV beland, Fairplay heb ik moeten laten inslapen door een kniebreuk en sindsdien heb ik een aantal jonge paarden aangekocht en bereden in dressuur. De Witte of officieel Umaik TL (v. Metall) had ik eens gezien op een dressuurindoor van mijn toenmalige club, LRV Liedekerke, en het was liefde op het eerste gezicht. Toen ik in 2011 mijn vorig paard verkocht had, polste ik bij André Geeroms en Jacqueline Schurkens of zij hem soms niet wensten te verkopen. Ik heb aan Jan verteld dat ik met vriendinnen een koffietje ging drinken bij André en Jacqueline, en ben thuis gekomen met de boodschap dat ik een paard had gekocht (lacht). Tja, de klik was er en dan kan ik impulsief en intuïtief heel snel beslissen. Ik heb dankzij al heel veel mooie momenten meegemaakt, met echte kippenvelmomenten. Zo startte ik hem in 2012 voor het eerst in Licht 2 en mocht ik ook voor het eerst overkampen, maar er was ook net bekend gemaakt dat ik de nieuwe directeur van LRV werd. Een hoop volk rond de ring en ik verging van de stress en de zenuwen, mijn schoonzus heeft me toen aan de hand moeten binnenbrengen, de Witte heeft de proef van zijn leven gelopen en ik heb gestuurd (lacht).
[caption id="attachment_147668" align="aligncenter" width="1200"] Inge Vandael - Office Shoot Equnews[/caption]
Jouw “wittekop (of hoe is zijn troetelnaam)” is 17j. Niet meer zo jong. Wat is je doel nog met hem want je zit nu bijna op allerhoogste bij LRV?
Tja de Witte he, Umaik TL is voor velen te moeilijk en ook op de wei reageert hij daar niet op, dus gewoon ‘de Witte’. Ik ben inderdaad jaarlijks een niveau mogen stijgen met hem, waardoor ik nu in Zwaar 2 beland ben. Zwaar 2 leek altijd een onbereikbaar doel en nu ik er ben, geniet ik iedere proef. Ik ben nogal een perfectioniste en heb daarvoor nu de perfecte partner gevonden in Sophie Baetens, zij begeleidt mij en heeft ons als combinatie toch nog naar een hoger niveau gebracht. Maar we zijn allebei nog niet tevreden, het kan en moet nog beter en dus is het doel voor dit jaar zeer duidelijk een propere Z2-proef waarin ik durf te rijden met power, welk hopelijk voor een nationale selectie zorgt, want 2017 zal het eerste jaar zijn waarin ik mijn mogelijks nationale selectie mag opnemen en rijden. Als alles volgens plan verloopt en we rijden tegen het einde van het seizoen een nagenoeg perfecte proef, dan maak ik volgende winter de overgang naar ZZ, maar daar zijn we nog niet. De vliegende wissels zullen me ondertussen nog wel wat slapeloze nachten geven.
Heb je al een opvolger klaar voor hem of ga je dat bekijken als het moment daar is ?
Hij is inderdaad niet meer van de jongsten he en ik zie hem te graag om hem tot het einde te pushen. Samen met Sophie houden we dit nauwgezet in het oog, maar op dit moment denken we nog niet aan stoppen en geeft de Witte ook niet aan ook maar ergens last van te hebben. Integendeel, zijn energie en inzet blijft stijgen. Ik ben wel ondertussen stilaan aan het uitkijken naar een opvolger voor hem, maar ben daarvoor een beetje op zoek naar de speld in een hooiberg, want ik heb door de jaren heen wel wat verschillende paarden gereden, waardoor ik nu een zeer specifiek profiel voor ogen heb. Maar ik heb geen haast en geniet ondertussen van elk moment met mijn Witte.
[caption id="attachment_147669" align="aligncenter" width="1200"] Inge vandael - home shoot Equnews[/caption]
Waar gaan je voorkeuren naartoe als je iets moet gaan zoeken?
Oh eerlijk ? Vroeger liet ik me vaak vangen door een knappe verschijning of een fenomenaal voorbeen. Nu is het eerste wat ik vraag, het karakter. Ik wil een goudeerlijk paard, waarmee ik een klik heb. Ik heb ook wel een voorliefde voor Andalusische PRE-paarden, welke in het verleden vaak gereden heb, dus dat is zeker een optie maar ik besef wel dat deze niet altijd zo graag gezien worden voor de dressuurjury’s door hun knie-actie, waardoor ik eveneens kijk naar warmbloedpaarden. Maar ook bij die zoektocht, heb ik het geluk van omringd te zijn door mensen die echt wel om mij geven, waardoor ik voldoende raad kan verzamelen.
Jij bent niet de enige in het gezin die rijdt?
Neen, Jan rijdt al veel langer dan mij he. Hij heeft ook gereden in de LRV-ponywerking en heeft zich naar de paarden toe gespecialiseerd in het springen. Hij is voor mij zeker wel een voorbeeld, hij werkt heel hard met zijn paarden en laat niets aan het toeval over, heeft ruime ervaring met talloze paarden in alle soorten maten en kleuren, waardoor hij zich heel makkelijk kan aanpassen aan een paard. Hij legt ook sterk de nadruk op de dressuurmatige basis en tracht zo zijn paarden steeds beter te scholen. De kids moeten van ons niet paardrijden, maar het is een feit dat zij wakker worden met het gehinnik van de paarden en dus zijn opgebracht tussen de paarden. We zijn begonnen met een shetlander Yvetje om te wennen, om dan over te schakelen naar een A-pony om hun echt de eerste stappen van spelen naar paardrijden te laten zetten. Ondertussen heeft Julie al 2 pony’s, waarmee ze in BL en CB springt en Xander zal deze zomer voor de eerste maal springen met zijn Liesje in BB. Mooi om zien ook hoe verschillend ze allebei omgaan met hun pony’s en hoe ze allebei anders rijden, maar dat zal in ieder gezin wel zo zijn. Ze hebben zeker en vast de microbe te pakken en het feit van omringd te zijn door een ponyclub, geeft hen nog de extra stimulans om samen met hun vriendjes te rijden.
De derde taak in je drukken leven is het Directeurschap van de Landelijke Rijveringingen. Beschrijf eens wat jouw taken en verantwoordelijkheden daarin zijn?
Oei, waar beginnen, want dat is zeer ruim he. Mijn functie is door de jaren heen ook enorm geëvolueerd, waarbij ik de leiding heb over onze organisatie en zowel intern als extern de volledige verantwoordelijkheid draag voor de bestuurswerking, het nationaal secretariaat en de dienstverlening naar onze leden toe. Concreet hebben we dit in drie onderdelen opgesplitst, waarbij ik zelf voornamelijk het strategische en beleidsmatige werk uitvoer op het vlak van het personeel, de financiën en de bestuursondersteuning, zowel beleidsmatig als organisatorisch. Daarnaast ben ik ook eindverantwoordelijke over de operationele werking van onze organisatie en heb ik een raadgevende functie naar besturen toe. Concreet stuur ik een team aan van 12 personen, waarbij ik het mijn taak acht om hen te motiveren en te ondersteunen opdat onze werking kwalitatief steeds sterker wordt.
Wat zijn jouw streefdoelen binnen LRV ?
Het maximum er uit halen ! Dat lijkt misschien vanzelfsprekend, maar ik vind het voornamelijk belangrijk om te blijven groeien en evolueren en uiteraard is dat kwantitatief, maar mijn nadruk zal voornamelijk op het kwalitatieve liggen. Zoals iedere organisatie evolueert je werking en je omgeving, en het is onze taak om hier steeds op in te spelen. Meer automatisering, maar ook de klant-/ledenvriendelijkheid spelen hierbij een cruciale rol. Met een steeds groter wordend individualisme, zal het een enorme uitdaging worden om onze vrijwilligersstructuur sterk te houden. Ik heb bij de inhuldiging van de nieuwe rijhal de plechtigheid geopend met een speech welke draaide rond de 5 D’s en deze zijn wel typerend voor mij / onze organisatie : “Dromen, denken, durven, doen en dank je wel”
[caption id="attachment_147670" align="aligncenter" width="1200"] Inge Vandael - Office Shoot Equnews[/caption]
Die taak zal je waarschijnlijk al veel mooie alsook mindere momenten opgeleverd hebben. Het mindere moment kent iedereen wel met het Overlijden van Jelle Mentens tijdens de eventing van Vechmaal. Maar wat is een van de mooiste in je periode als directeur?
De telefoon met het nieuws over Jelle heeft inderdaad alles even stil gezet. Ik was zelf net aangekomen op mijn dressuurindoor, maar we zijn meteen in de wagen gesprongen en naar Vechmaal gereden. De verslagenheid, hulpeloosheid en de machteloosheid is niet te onderschatten. Ik vind het cruciaal dat wij op zo’n momenten samen elkaar zoveel mogelijk ondersteunen en ik heb mijn uiterste best gedaan om te ondersteunen waar ik kon, maar het brengt Jelle niet terug en dat ik liever anders gezien. Ik hoop dat ik dit in mijn gehele carrière nooit meer moet meemaken, niemand van ons trouwens. Maar inderdaad, uiteraard zijn er vele mooie kippenvelmomenten geweest in mijn 5 jaar als directeur. Het zijn die mooie adrenalinemomenten die mij de drive geven om dag na dag enthousiast door te blijven gaan. Ik heb een schitterend team en zij hebben wellicht al vaak hun ogen gerold als ik weer eens af binnen kwam huppelen met een nieuw idee, maar zonder hen, beteken ik ook niets en dat is algemeen het mooiste voor mij. Als je mij dan één specifiek moment vraagt, dan zal dat waarschijnlijk toch de Kurkentrekker in Aken zijn, dat was echt een emotioneel kippenvelmoment.
Binnenkort is er het Europees Kampioenschap Eventing van de landelijke? Hoe kijk je daar naar uit ? En wat zijn je verwachtingen ?
Op alle vlakken is het een dubbel gevoel he. Toen ik onze kandidatuur binnen diende om te mogen organiseren in België en we de bevestiging kregen, was dit een droom die uitkwam. Ik heb nu zelf twee edities mogen meemaken en de sfeer van zo’n EK is gewoon fenomenaal. Dat nu zelf mogen organiseren is meer dan een ‘gewone’ uitdaging, maar wel één waar we voluit voor gaan. Het organiserend team staat daarbij op één golflengte, er zal kosten noch moeite bespaard worden om alles tot in de puntjes voor te bereiden en er niet enkel voor de ruiters en de paarden, maar ook voor de vele supporters om er samen een topweek van te maken.
Wat betreft het Belgisch team betreft, weet ik ondertussen dat de factoren ‘gezondheid’ en ‘geluk’ een hele grote rol spelen. We hebben er alles aan gedaan om de ruiters optimaal te ondersteunen in hun voorbereiding en we hebben de combinaties ook zien evolueren, wat natuurlijk plezier doet. Anderzijds hebben we spijtig genoeg al paarden door natuurlijke selectie zien ‘afvallen’ omwille van blessures. We weten dat we een aantal sterke combinaties hebben, die wel iets kunnen betekenen op dit kampioenschap, dus laat ons hopen dat alles even mee zit voor ons team en ook individueel. Als je het verleden bekijkt, dan hebben we bij een Belgische organisatie steeds goud behaald, de ambitie ligt dus nu ook zeer hoog en ik besef heel goed dat een rood gekleurde Galgenberg onze ruiters een extra adrenalinestoot zal geven, waardoor ze hopelijk ten volle kunnen rijden, weliswaar de veiligheid op de eerste plaats !