Met het einde van het jaar in zicht blikt Equnews wekelijks met een ruiter terug op zijn of haar seizoen. Deze week blikt Pieter Kenis terug op zijn seizoen.
Welke was jouw beste prestatie van het voorbije seizoen?
Een echte prestatie kan ik niet echt benoemen. Maar ik ben wel heel trots hoe de twee paarden die ik zelf heb opgeleid enorm zijn geëvalueerd. Ik weet niet of dit een prestatie is, maar Gines en Grey hebben enkele ongelooflijke prestaties neergezet die de meeste mensen niet hadden verwacht. Vooral de groei die ik dit jaar heb meegemaakt, daar ben ik heel tevreden over. Vorig jaar was ik net nationaal kampioen geworden en deze zomer werd ik 6de in een 3 sterren Grand Prix, dit had ik nooit verwacht en zeker niet op die korte tijd.
Welke was de tegenvaller van het seizoen?
Dit indoor seizoen heb ik enkele tegenslagen gehad telkens in de GP zondags. Ik heb elke keer proberen naar zondag toe te werken maar door andere omstandigheden is dit niet altijd kunnen lukken. Bijvoorbeeld Grey die last had van een gezwel juist die dag, Royal Vinkenburg waar ik voor zondag een heel andere optoming gebruik als normaal. Dit zijn fouten waar ik waarschijnlijk nog mee ga geconfronteerd worden maar we proberen hier uit te leren. In Lier is het toewerken naar zondag wel eens gelukt waar Grey 4de werd in de GP.
Welke was de tofste jumping waar je aan de start verscheen?
Vooral Polen was dit jaar een zeer leuke wedstrijd. Niet enkel omdat de paarden daar heel goed sprongen maar alles bij elkaar waren dat twee zeer leuke weken. Ook Madrid was een heel leuke ervaring. Daar stond je echt midden tussen de grote ruiters, daar heb ik heel veel gezien en heel veel geleerd. Ik heb mooie wedstrijden kunnen doen dit jaar, maar daar zijn ook wel nadelen aan verbonden. Als je door de dag met de paarden bezig bent, is het zeer leuk. Maar als ruiter ben je ook dikwijls alleen en daar heb ik het moeilijker mee gehad dan verwacht. Vooral mijn vrienden en vriendin waar ik mee samen was, heb ik toen zeer hard gemist.
Welk paard van jou heeft je het meest verrast of eerder bevestigd wat je ervan verwacht had?
Gines en Grey hebben me dit jaar echt wel verrast. Gines begeleid ik al vanaf ze een veulen was en Grey vanaf haar 6 jaar. Grey heeft haar basiskennis opgedaan met Sofie Thoné. Beide paarden waren als jong paard toffe paarden maar dat ze dit zouden springen had niemand durven dromen denk ik. Daar ben ik zeer trots op. Ik moet roeien met de spanen die ik heb en dat vergeten veel mensen soms wel eens als ze mij proberen te vergelijken met andere ruiters of amazones. Mijn ouders hebben nooit een paard of pony voor mij moeten kopen, enkel mijn kleine a pony, Dusty en b-pony, Choopy. Ik hoop met de paarden die ik aangeboden krijg nog zoveel mogelijk te bereiken al besef ik wel dat ik thuis niet de accommodatie heb om een professionele stal op te richten. Je weet natuurlijk nooit want ik kreeg wel heel veel steun van mijn ouders. De paarden die ik voor Martina rijd staan in Ligny, dat is natuurlijk anders.
Welk paard stelde teleur dit seizoen?
Elk paard dat ik gereden heb, is telkens positief gegroeid. Natuurlijk zijn er altijd wel eens momenten wanneer ze iets minder zijn maar dan weet je wat je te doen staat. Enkel Gines, zij heeft me bijna nog nooit teleurgesteld, zij doet altijd alles voor mij, ongelooflijke instelling. Ik probeer zoveel mogelijk terug te doen voor haar.
Wie is voor jou de doorbraak van 2014?
Het super wonder Bertram Allen heeft me wel echt geboeid dit jaar. Wat hij verwezenlijkt heeft dit jaar is ongelooflijk. Ik heb heel veel respect voor hem en ik denk dat we nog veel meer van hem gaan horen. Natuurlijk klopt heel het plaatje; goede paarden, goed management, goede begeleiding en natuurlijk een ongelooflijk talent!
Wat is het hoogste prijzengeld dat je het voorbije seizoen won op een wedstrijd?
Prijzengeld? Ik denk meer aan de kosten. Maar dat zien de mensen natuurlijk niet.
Wie is je grote voorbeeld in de paardensport?
Ik heb wel enkele favorieten vanwege hun stijl en gevoel. Rodrigo Pessoa blijft me inspireren door zijn lichte zit. Ik blijf het geweldig vinden hoe onzichtbaar hij paarden nul kan toveren. Het is ook een ruiter die echt naar de grotere wedstrijden toe werkt en dat zou ik graag ook willen kunnen. Ludger Beerbaum en Marcus Ehning zijn voor mij ook wel echte voorbeeldruiters, vooral hun super scholing van hun paarden. Ludger Beerbaum die zijn meeste paarden met een gewoon bitje de ring in rijdt, is geweldig. Ik erger me eraan hoe jonge paarden bij elkaar worden getrokken met zware bitten. De sprong gaat weg en ze leren niets bij.
Natuurlijk is onze eigen Gregory Wathelet ook een groot voorbeeld. Geweldig hoe hij met de verschillende paarden blijft presteren.
Welk paard, niet van jezelf, zou je ooit eens willen rijden op concours?
Leuke vraag! Londen vind ik wel een geweldig paard. In Madrid heb ik hem terug aan het werk gezien met Gerco. Hoe gemakkelijk Londen de grote, zware combinaties springt, is wel uitzonderlijk. Natuurlijk is het werk van Gerco niet te onderschatten. Ik zou wel eens graag een paardenwissel wedstrijd willen rijden, misschien een ideetje voor in de toekomst.
