Het voorbije weekend trok het team 'Picobello Horses' naar de CSI van Verona. Amazone Julie-Pascale Ruant had pen en papier bij om een BLOG te schrijven over haar deelname.
Fieracavalli, Jumping Mechelen in het kwadraat!
Het is niet de eerste Fieracavalli voor mij. In de ponytijd zijn wij reeds 2 à 3 keer ernaartoe gegaan. Het was nostalgie en een makkelijke beslissing om opnieuw toe te zeggen op deze concours. Om 04u20 ging donderdagochtend mijn wekker af. Ik moet toegeven dat het toch wel lastig opstaan was. Maar met Fieracavalli in het vooruitzicht, was ik na een douche er helemaal klaar voor. Aangekomen in Milaan Bergamo met het vliegtuig, ben ik met mijn huurauto vertrokken om naar het grootste paardenevenement van Europa te gaan. Verona, een rijkdom aan geschiedenis alsook de stad van Romeo & Juliette, maar ook van fervente paardenliefhebbers. Welgeteld 13 hallen met telkens een verschillende discipline in de paardensport: dressuur, jumping, western, vrijspringen, koetsen, spaanse rijschool, kids corners met falabella’s,… Je kunt er uren in verdwalen. Kortom, voor elk wat wils. Bij aankomst in de namiddag dacht ik nog even mijn paarden los te rijden vooraleer de proeven op vrijdag zouden beginnen. Dit was echter buiten mijn nekblokkage gerekend. Met een helse pijn was er geen andere oplossing dan mijn broer Guillaume mijn paarden te laten losrijden. Maar hiermee was mijn probleem nog niet opgelost. Dan maar naar het Rode Kruis dacht ik. Na enkele zalfjes en pillen te hebben gekregen, dacht ik opgelapt te zijn. Dit was jammer genoeg niet het geval. Mijn pijn bleef en dit had ook Stefan Corten - die ik ontmoet had in het vliegtuig – opgemerkt. Dankzij hem ben ik bij een osteopaat terecht gekomen die mij zo geholpen heeft dat ik de dag nadien wel kon rijden. Uiteraard was dit niet in 1 dag opgelost en moest ik nadien nog teruggaan. Alsof het niet voldoende was, had ik daarbovenop nog een verkoudheid. Snotteren, snotteren, snotteren, was het enige wat ik het ganse weekend gedaan heb. Ik dacht bij mezelf: “Allé ze goed gedaan! Dan gaan we eens naar Verona!” Als er een CSI** wordt gecombineerd met een CSI*****, dan probeer je uiteraard om wat proeven van de CSI***** mee te pikken. Dit hebben wij dan ook gedaan. Op zaterdagavond was er een speed & handiness proef over hindernissen van 1m50. Die werd op een prachtige manier gewonnen door Scott Brash. Op zondag werd de Wereldbeker verreden. Maar vooraleer die van start ging, werd er eerst een minuut stilte gehouden voor Hickstead. In de piste hadden ze een cirkel met bloemen gemaakt, dit op de plaats waar hij vorig jaar overleden was. Dit was toch bij velen een kippenvelmoment. De Wereldbeker was er één om naar huis over te schrijven. Met een barrage van 12 combinaties, ging het extreem snel in de barrage. Maar er kan maar 1 winnaar zijn en dit was voor editie 2013 Christian Ahlman. Ik kan besluiten dat we een schitterende concours achter de rug hebben. De resultaten van mijn 7-jarige hengst Picobello Ghost ( 8ste, 4de, 4de) in de 1m30 proeven werden niet onopgemerkt voorbijgegaan. Picobello Verybelle onder het zadel Guillaume heeft opnieuw haar vele kwaliteiten laten zien. Door een spijtige fout in de Grote Prijs 1m45 werden ze jammer genoeg niet geselecteerd voor de barrage. Als je me nu vraagt om volgend jaar opnieuw deel te nemen, dan zou ik ja zeggen. De cultuur, de sport, het amusement,… alles gepaard is wat een concours nodig heeft om echt succesvol te zijn.
Het voorbije weekend trok het team 'Picobello Horses' naar de CSI van Verona. Amazone Julie-Pascale Ruant had pen en papier bij om een BLOG te schrijven over haar deelname.