Terwijl de eerste blog van Olivier Philippaerts gisteren te lezen was op Equnews is Jody Bosteels eindelijk thuis van zijn tour in Marokko. Onderaan is het 3e en meteen ook laatste deel van zijn BLOG terug te vinden. Dit keer met nog verschillende beelden die hij in Marokko op foto wist vast te leggen.
Op woensdag stromen we op naar onze laatste wedstrijdplaats, El Jadida, waar we te gast zijn op het Salon du Cheval. Een evenement in grootte te vergelijken met jumping Luik maar qua bezoekers aantal de vergelijking met ons Mechelen kan doorstaan. Gelegen net aan de Atlantische Oceaan en een lekker weertje de ideale afsluiter van ons Afrikaans avontuur. Op donderdag is er de medische keuring en net als de 2 vorige weken slagen alle drie mijn paarden voor de test. Mijn plaatselijke groom, Abedslam, verzorgt de paarden zeer goed. Dagelijks worden ze meerdere malen aan de hand gestapt en ikzelf rij hen alle dagen een beetje los vooraleer ze aan de slag moeten in de ring. Mijn vaste supporters Ann en Marc, de Claeskes, zijn reeds op dinsdag aangekomen in El Jadida en brengen hopelijk geen regen mee. Steeds als ze op bezoek komen brengen ze de regen mee en ook dit jaar valt hier niet aan te ontsnappen. Op donderdag krijgen we regen, gelukkig maar 1 keer die dag, van 's morgens tot 's avonds staan de hemelsluizen open. Dit tot grote voldoening van de plaatselijke bevolking. Dankzij deze regenbui krijgen de gewassen op de velden toch een beetje water. De parking van de vrachtwagens wordt in een mum van tijd herschapen in een modderpoel. We verlaten van een hele dag onze vrachtwagen niet. 'S avonds klaart de hemel een beetje uit en bezoeken we de plaatselijke markt. Het krioelt er van de mensen, hier leven de mensen vooral op straat. Men vindt hier van alles en nog wat maar de hygiëne laat te wensen over en veel kopen doen we niet. Op donderdag komt mijn vriendin Valerie Van de Poel ons gezelschap vervoegen. Jano is blij dat tante poes er is, deze naam heeft ze gekregen omdat ik haar steeds poes noem.
Op vrijdag is er de eerste wedstrijddag. Het is een indoorwedstrijd en de piste is niet al te groot. We zijn benieuwd hoe de paarden gaan reageren op deze omstandigheden. Ik start Explosiev de eerste dag in de medium tour, zo kan hij rustig inlopen. Comic en Primas mogen hun kans gaan in de big tour. Ik rij met Explosiev een rustig nulrondje. Hij voelt ontspannen aan en is niet onder de indruk van de omgeving. Het is toch een speciaal paard, hij heeft slechts van 2 dingen schrik, alles wat beweegt en alles wat niet beweegt. Steeds moet je op je hoede zijn als je ermee op stap gaat en Abedslam weet gelukkig hoe hij hem op zijn gemak moet stellen. In de big tour, een proef rechtstreeks op tijd krijg ik met Primas een fout op hindernis 4a, een hindernis waar achteraf nog vele andere combinaties sneuvelen. Comic sprong de dubbel sprong dan wel goed maar kreeg 2x de fout op een stijl sprong.
Het gevoel was goed met alle drie de paarden maar met Primas en Comic heb ik toch wel al wat pech gehad.
Zaterdag draai ik de rollen om en loopt Primas de Medium tour en Comic en Explosiev de big tour. In de medium tour rij ik een foutloos parcours en eveneens een foutloze barrage. We staan op een voorlopige eerste plaats en moest die spaghettivreter, Roberto Turchetto, met Dan 7-T geen 6 honderdsten van een seconde sneller zijn geweest zou er voor de eerste maal tijdens dit Marokkaanse drieluik de Brabbaconne geklonken hebben. Verdomme toch maar er komen nog kansen. In de big tour start ik eerst Explosiev. Er is tot dan toe slechts één foutloze omloop, onze landgenoot Dominique Joassin. Ik neem enkele mooie wendingen en neem geen onnodige risico's en besluit met een foutloos parcours. We staan terug op een voorlopige eerste plaats. Comic krijgt een fout aangesmeerd en een weigering. Ondanks dit resultaat ben ik toch tevreden. Hij krijgt meer vertrouwen en het is slechts een kwestie van tijd vooraleer we kunnen doorgroeien naar een GP niveau.
Hij zal in de toekomst naast Explosiev en Daytona kunnen staan en zo met mij GP's kunnen springen. Voor de iets lagere proeven kan ik nog steeds beroep doen op Primas, Quiris maar deze kunnen ook een kwalificatieproef lopen om zo de andere paarden te sparen en rust te geven.
Op het thuisfront is mijn zus, en trouwste medewerkerster Kim, bezig met de jongste lichting hengsten en de andere jonge sportpaarden. Ook hier denk ik enkele ruwe pareltjes tussen te hebben. Zo is er Indigo een 4jarige hengst van Cicero, vorig jaar winnaar van de Pavo hengstencompetitie en de 5-jarige Hawai Van Paemel. Een veelbelovende merrië van Nonstop, waar ik heel veel van verwacht. Daarnaast heb ik nog een zeer leuke 3-jarige hengst Jaguar Van Paemel eveneens een Cicero nakommeling, deze zal ik deze winter voor het eerst uitbrengen tijdens de Pavo hengstencompetitie.
Op zondag lopen Comic en Primas de medium tour en krijgt explosiev voor de laatste maal op Marokkaanse bodem de GP voorgeschoteld. De medium tour is een proef met barrage, achteraf kwalificeer ik me met beide paarden. In de barrage moet ik als 5de binnen, eerst met Primas. Ik ga er voluit voor en neem hindernis 3, een rechte iets te schuin met een fout tot gevolg. De rest van de barrage neem ik geen onnodige risico's meer en besluit met 4 strafpunten mijn rit. Met Comic houdt ik er een vlot tempo op na en alles lukt tot op de laatste hindernis, een tik en de balk gaat tegen de grond. Finaal belandt ik op een 9de en 11de plaats in de einduitslag. Al bij al geen slecht resultaat maar het geluk was niet aan mijn zijde. . In de GP die over 2 ronden gaat mogen er 12 combinaties naar de 2de ronde. Ik kan me kwalificeren tezamen met nog één belg Constant Van Paesschen. Dominique Joassin en Fabiene Lange krijgen beiden fouten in het basisparcour. Ik moet als 5de combinatie binnen in de barrage. Tot dan is er nog geen enkele foutloze rit en ik neem iets te veel risico. Op een stijlsprong krijg ik Explosiev niet genoeg onder controle en krijg nog een fout op de laatste hindernis in mijn haast om een snelle 4punter te zijn. We eindigen finaal op een 9de plaats in de GP.
Als ik terug kijk op deze tour heb ik gemengde gevoelens. Blij omdat de paarden gegroeid zijn tijdens deze wedstrijden en toch een beetje ontgoocheld omdat er meer inzat. Het geluk zat me niet mee maar Primas en Explosiev staan er terug na een lange periode inactiviteit, Comic krijgt stilaan meer en meer vertrouwen en belooft een fijn paard te worden. Ik kijk hoopvol uit naar de toekomst en zal met deze paarden zeker verder aan mijn carriere kunnen werken. Ik hoop om ons niveau te kunnen bevestigen tijdens Jumping Mechelen, een wedstrijd die me ligt en waar ik reeds mooie resultaten heb behaald.
Op zondagavond laden we het materiaal in, rond 1 uur vertrekken we onder begeleiding naar de haven van Tanger een 5 à 600 km verder. We komen aan in de haven rond 9 uur 's morgens. Ik kan hier na mijn 2 vorige deelnames al een beetje de weg en spoed me naar onze plaatselijke transitair. Hij zegt dat alle voorbereidingen reeds getroffen zijn en dat de boot van 12 uur haalbaar is. Terwijl hij zich bezig houdt met de papieren van de paarden en vrachtwagen begeven we ons naar de politie om onze paspoorten te laten afstempelen. Daar waar dit vorig jaar een ware hel bleek te zijn vlot het dit jaar. Ja ja ze leren bij denk ik bij mezelf. Om 11u30 ga ik eens polshoogte nemen ivm de exportpapieren. De transitair zegt dat alles bijna klaar is en nog enkel wacht op enkele papieren. Ik keer terug en zeg dat we bijna kunnen vertrekken. Iedereen is blij maar om 12 u is er nog steeds niemand te zien. Een andere deelnemer krijgt het op de heupen en gaat er zich mee moeien. Ze denkt ook dat ze teveel zal moeten betalen aan haventaxen en de bal gaat aan het rollen. Om 2 u zijn de papieren er uiteindelijk en alle deelnemers storten zich als hyena's op de verantwoordelijke. We betalen onze kosten ook al is het niet goedkoop maar iedereen wil weg, we kunnen de boot van 4u nog halen. Als de boot geladen wordt blijkt dat we niet meekunnen, er is iets niet in orde met de papieren, er ontbreekt een kopie en met lede ogen moeten we toekijken hoe de ferry afvaart.
Om 6u kunnen we uiteindelijk het ruime sop kiezen, en we komen aan in de haven in Spanje om 23u30. Wanneer we aankomen zijn alle kantoren reeds gesloten maar onze Spaanse agent is ons blijven opwachten. Met 8 personeelsleden gaan ze aan de slag om alles in spoed tempo klaar te krijgen. De veearts is ook langer gebleven, enkel de douane zijn gesloten maar er zal iemand om 2u langs komen om de nodige stempels te zetten. Als één van de eerste zijn onze papieren klaar en kunnen we de haven verlaten dit in tegenstelling tot onze Franse collega. De gezondheidspapieren van één van zijn paarden blijken spoorloos en hij dient de nacht door te brengen in de haven. Hij zal moeten wachten tot de volgende dag 6u 's avonds wanneer er nieuwe papieren kunnen afgeleverd worden.
We spoeden ons die nacht naar onze rustplaats en vertrekken op maandag om 2u naar onze volgende rustplaats in Frankrijk. Na een reis van 3 dagen komen we eindelijk aan op onze thuisbasis rond 2u 's nachts. We zijn zondagnacht vertrokken om 1U 's nachts en zijn 72u later terug thuis. Dit is iets om niet elke dag te doen. Van alle deelnemers zijn er buiten mij slechts 2 deelnemers die aan de voorbije 3 edities hebben deelgenomen en ook nu zijn er veel deelnemers die zeggen, once in a lifetime is enough. Ik zal later wel kijken of ik terug kom maar eerst snak ik naar een beetje rust.
Hasta la vista
Lees ook: Jody Bosteels in Marokko, deel 1
Lees ook: Jody Bosteels in Marokko, deel 2
Bron: Equnews
Foto's: Jody Bosteels
