Ludo Philippaerts: "Eén van mijn kinderen zien winnen is het mooiste wat er is"

De familie Philippaerts kan terugblikken op een geslaagde Kerstjumping van Mechelen. Olivier Philippaerts won de GP van Vlaanderen, Nicola Philippaerts reed een foutloos basisparcours in de wereldbeker en is met een 8e plaats na de barrage zeker van deelname aan de wereldbekerfinale die in Göteborg georganiseerd wordt. Ludo Philippaerts werd op de slotdag gehuldigd door de organisatie en kreeg van een volle Nekkerhal een staande ovatie. Olivier Philippaerts hinkte op twee gedachten na afloop van de wereldbekerproef in Mechelen. Enerzijds was er nog de euforie van de zege in de GP van Vlaanderen, anderzijds de ontgoocheling van de wereldbekerproef. “ De wereldbeker was een tegenvaller. Ik had er meer van verwacht want samen met Challenge hadden we ons voorbereid op deze wedstrijd. Het heeft helaas niet mogen zijn. Maar ik ben ook wel fier met de zege die ik samen met H&M Legend of Love behaalde. Iedereen wil een GP of een wereldbeker winnen. In dat soort wedstrijden komen de sterkste, de beste combinaties aan de start. Als je dan één van de twee kan winnen is dat fantastisch, zeker als dat voor eigen publiek is. Het is één van mijn mooiste zeges ooit. ” Nicola Philippaerts sloot een wisselvallig seizoen af in stijl. Dankzij de 8ste plaats in Mechelen mag hij voor de tweede keer in zijn carrière naar de finale van de wereldbeker. “ Op zo’n manier het seizoen afsluiten is mooi. Forever sprong uitstekend in het basisparcours. Jammer dat ik het niet heb kunnen afmaken in de barrage maar dat is sport. Ik heb nu zekerheid over de finale zodat ik daar op een rustige manier naar toe kan werken. Ik heb geen stress meer om mij te kwalificeren zodat ik alle energie in mijn voorbereiding kan steken. ” Nadat Ludo Philippaerts eind april zijn afscheid aan de topsport aankondigde beleefde hij zijn eerste Jumping van Mechelen als coach, vader, manager. De organisatie van Jumping Mechelen bracht net voor de aanloop van de barrage hulde aan de tweevoudige winnaar van Jumping Mechelen. “ De staande ovatie die ik van het publiek kreeg was fantastisch. Dat deed me terugdenken aan mijn twee zeges in Mechelen. Destijds kreeg ik ook zo’n applaus. Toen als ruiter, nu als ex-sporter. In beide gevallen doet het deugd. Het is ook iets dat ik zal missen. Ik ben nu acht maanden niet meer actief als ruiter. Het is een heel ander leven. Vroeger was ik gewend om dagelijks in het zadel te zitten. Nu begeleid ik mijn kinderen en sta ik hen met raad en daad bij. Ik probeer zoveel mogelijk wedstrijden mee te pikken en ga op zoek naar paarden waarvan ik denk dat ze bij de jongens passen. Het is een voltijdse job. Ik heb weinig tijd om na te denken. Als ik vroeger een wedstrijd won kon ik uitbundig zijn en was er een grote voldoening. Die voldoening is nu zo mogelijk nog groter als ik één van mijn kinderen zie winnen. Dat is het mooiste wat er is. Toen ik Olivier de GP van Vlaanderen zag winnen gaf dat mij een fantastisch gevoel. ” De Philippaertsen maken de balans van 2015 op. “ Ik kijk met een positief gevoel terug op het voorbije jaar ” zegt Olivier Philippaerts. “ De twee uitschieters zijn de zege in de finale van de Landenprijs in Barcelona en de GP van Vlaanderen. Alleen is het jammer dat we met het team naast de kwalificatie voor Rio hebben gegrepen. Laten we hopen dat België toch nog met twee ruiters naar de Spelen mag. Ik zal er alles aan doen om topprestaties te leveren zodat ik alsnog richting Rio kan. ” Olivier Philippaerts heeft ook nog uitzicht op de wereldbekerfinale maar dan moet hij volgend jaar nog punten pakken. Hij krijgt daarvoor de kans tijdens de wereldbekermanche van Leipzig eind januari. 2015 was voor Nicola Philippaerts een jaar met hoogtes en laagtes. “ Ik heb vrij goed gepresteerd en heb dan een terugval gehad omdat twee van mijn paarden met blessures kampten. Nadien heb ik de draad opnieuw opgepikt te beginnen met Calgary. Ik heb geen GP gewonnen maar ik beschik over enkele fijne en competitieve paarden zodat ik met een positief gevoel naar 2016 durf te kijken met als eerste doel de wereldbekerfinale. ” Het slotwoord is aan de vader, de coach, de manager Ludo Philippaerts. “ De kleine Thibault heeft het schitterend gedaan en won onder andere een medaille op het EK. Hij kan terugblikken op een sterk seizoen. Olivier heeft eigenlijk ook een knap seizoen gereden. De laatste weken ging het hem echt voor de wind. Nicola had een iets minder seizoen maar op het einde van het jaar heeft hij zich toch maar weten te plaatsen voor de finale van de wereldbeker. In 2016 kijk ik in eerste instantie uit naar die finale van Nicola en duim ik dat Olivier zich ook nog weet te plaatsen. Verder is er het EK voor Thibault en heeft Olivier nog een waterkans op de Olympische Spelen al wordt kwalificatie wel heel erg moeilijk.”