De vierde editie van Jumping de Achterhoek kwam niet op naam van een Jeroen Dubbeldam of Marcus Ehning, die zondagmiddag met een foutje buiten de barrage van de Rabobank Grote Prijs viel, maar van een onbekende voor het grote publiek. De 20-jarige Brabander Jarno van Erp verraste ook zichzelf met de 1.45m zege op Bon Giorno Go (v. Tygo) door eentiende van een seconde eerder te finishen dan Ommenaar Hendrik-Jan Schuttert op Tygo-nakomeling Balboa HS. Voor België sprong Laurens Houben naar de beste plaats. In het zadel van de 8-jarige KWPN-ruin, Evarado (v. Dubai) haalde hij met één tijdsfout de negende plaats. Het vele publiek werd getrakteerd op paardensport op hoog niveau. Het hele weekend vroeg parcoursbouwer Henk Linders al het maximale van de deelnemers, maar had ook geen keus met het ijzersterke deelnemersveld. In de Grand Final kwamen de zestig beste ruiters over twee kwalificaties terug en daarvan finishten er 23 binnen de vier strafpunten. Slechts zes haalden de barrage. Jarno van Erp reed de strakste ronde. Op weg naar de laatste hindernis week Balboa HS van Hendrik-Jan Schuttert ineens van zijn lijn af en die slinger was funest. Strak daarachter als derde finishte Sjaak Sleiderink op Ivan R (v. Apple Juice), gevolgd door werkgever Gerco Schröder op Glock’s Debalia (v. Numero Uno). Het droomscenario voor de familie Morssinkhof, eigenaar van Paardensportcentrum Lichtenvoorde, kwam net niet uit. Micky Morssinkhof liep in het basisparcours een balkje op met Happy Girl (Nonstop R) en finishte als beste Achterhoeker als twintigste. Alsof winnen de gewoonste zaak van de wereld is, stapte Jarno van Erp met zijn paard rond. Waar is de blijdschap? “Ik geloof dat ik het nog even moet laten bezinken”, zegt hij bescheiden. “Dit is nog maar onze tweede Grote Prijs zege op tweesterrenniveau. Ik zou El Capone, waarmee ik dit jaar EK Young Riders reed, starten maar die vond ik vrijdag wat minder. Toen besloot ik Bon Giorno Go in te zetten. Dan verwacht je niet te winnen, al sprong hij erg goed. Ik had er vertrouwen in dat hij dit kon. Hij is sensibel en springt op zijn eigen manier, maar hij wil altijd voor je werken.” Jarno van Erp zit in een luxe positie zegt hij zelf. “Ik heb nu drie paarden waarmee ik 1.50m kan rijden en één die in de toekomst misschien nog wel hoger kan. Ik ben na de havo thuis aan het werk gegaan. Mijn ouders hebben een manegebedrijf, fokkerij en handelsstal. Ik heb er best wel eens overnagedacht om eens bij een topruiter in de leer te gaan, maar ik vind het zonde om nu thuis weg te gaan aangezien ik fijne paarden en eigenaren om me heen heb.” De winnaar complimenteert Jumping de Achterhoek met de organisatie. “Ik denk dat er weinig tweesterrenwedstrijden zijn met zo’n mooie ring. Er hing hier een goede sfeer.” Ook Gerco Schröder, de nummer vier, rijdt graag in Vragender. “De volgende keer alleen een galopsprong weglaten in de barrage”, lacht hij. “Het is een super mooi concours hier. Ik had meerdere jongere paarden mee en hoop hier een stapje vooruit te maken met ze.” Gerco Schröder heeft op gebied van topsport een pas op de plaats moeten maken vanwege gebrek aan toppaarden. “Paarden worden ouder en er gebeuren dingen waar je niet op rekent”, wijst hij naar de blessureperiode van zijn olympisch zilveren hengst Glock’s London die vorig weekend sinds september 2016 weer zijn eerste 1.60m Grote Prijs liep. “Je baalt ervan. Opvolgers stonden niet direct klaar. Het was al niet makkelijk om dat voor elkaar te hebben, maar in deze tijd zeker niet omdat iedereen op zoek is naar dat soort paarden. Of ik onder de jonge paarden een nieuwe London heb? Er zitten wel een paar bij die heel goed springen. Maar ik kan wel de hele dag denken: ‘welke is de nieuwe London?’ maar daar schiet je niks mee op. Je moet niet zeuren, gewoon hard doorwerken en hopelijk groeien ze door naar topsportniveau.”
De vierde editie van Jumping de Achterhoek kwam niet op naam van een Jeroen Dubbeldam of Marcus Ehning, die zondagmiddag met een foutje buiten de barrage van de Rabobank Grote Prijs viel, maar van een onbekende voor het grote publiek. De 20-jarige Brabander Jarno van Erp verraste ook zichzelf met de 1.45m zege op Bon Giorno Go (v. Tygo) door eentiende van een seconde eerder te finishen dan Ommenaar Hendrik-Jan Schuttert op Tygo-nakomeling Balboa HS. Voor België sprong Laurens Houben naar de beste plaats. In het zadel van de 8-jarige KWPN-ruin, Evarado (v. Dubai) haalde hij met één tijdsfout de negende plaats. Het vele publiek werd getrakteerd op paardensport op hoog niveau. Het hele weekend vroeg parcoursbouwer Henk Linders al het maximale van de deelnemers, maar had ook geen keus met het ijzersterke deelnemersveld. In de Grand Final kwamen de zestig beste ruiters over twee kwalificaties terug en daarvan finishten er 23 binnen de vier strafpunten. Slechts zes haalden de barrage. Jarno van Erp reed de strakste ronde. Op weg naar de laatste hindernis week Balboa HS van Hendrik-Jan Schuttert ineens van zijn lijn af en die slinger was funest. Strak daarachter als derde finishte Sjaak Sleiderink op Ivan R (v. Apple Juice), gevolgd door werkgever Gerco Schröder op Glock’s Debalia (v. Numero Uno). Het droomscenario voor de familie Morssinkhof, eigenaar van Paardensportcentrum Lichtenvoorde, kwam net niet uit. Micky Morssinkhof liep in het basisparcours een balkje op met Happy Girl (Nonstop R) en finishte als beste Achterhoeker als twintigste. Alsof winnen de gewoonste zaak van de wereld is, stapte Jarno van Erp met zijn paard rond. Waar is de blijdschap? “Ik geloof dat ik het nog even moet laten bezinken”, zegt hij bescheiden. “Dit is nog maar onze tweede Grote Prijs zege op tweesterrenniveau. Ik zou El Capone, waarmee ik dit jaar EK Young Riders reed, starten maar die vond ik vrijdag wat minder. Toen besloot ik Bon Giorno Go in te zetten. Dan verwacht je niet te winnen, al sprong hij erg goed. Ik had er vertrouwen in dat hij dit kon. Hij is sensibel en springt op zijn eigen manier, maar hij wil altijd voor je werken.” Jarno van Erp zit in een luxe positie zegt hij zelf. “Ik heb nu drie paarden waarmee ik 1.50m kan rijden en één die in de toekomst misschien nog wel hoger kan. Ik ben na de havo thuis aan het werk gegaan. Mijn ouders hebben een manegebedrijf, fokkerij en handelsstal. Ik heb er best wel eens overnagedacht om eens bij een topruiter in de leer te gaan, maar ik vind het zonde om nu thuis weg te gaan aangezien ik fijne paarden en eigenaren om me heen heb.” De winnaar complimenteert Jumping de Achterhoek met de organisatie. “Ik denk dat er weinig tweesterrenwedstrijden zijn met zo’n mooie ring. Er hing hier een goede sfeer.” Ook Gerco Schröder, de nummer vier, rijdt graag in Vragender. “De volgende keer alleen een galopsprong weglaten in de barrage”, lacht hij. “Het is een super mooi concours hier. Ik had meerdere jongere paarden mee en hoop hier een stapje vooruit te maken met ze.” Gerco Schröder heeft op gebied van topsport een pas op de plaats moeten maken vanwege gebrek aan toppaarden. “Paarden worden ouder en er gebeuren dingen waar je niet op rekent”, wijst hij naar de blessureperiode van zijn olympisch zilveren hengst Glock’s London die vorig weekend sinds september 2016 weer zijn eerste 1.60m Grote Prijs liep. “Je baalt ervan. Opvolgers stonden niet direct klaar. Het was al niet makkelijk om dat voor elkaar te hebben, maar in deze tijd zeker niet omdat iedereen op zoek is naar dat soort paarden. Of ik onder de jonge paarden een nieuwe London heb? Er zitten wel een paar bij die heel goed springen. Maar ik kan wel de hele dag denken: ‘welke is de nieuwe London?’ maar daar schiet je niks mee op. Je moet niet zeuren, gewoon hard doorwerken en hopelijk groeien ze door naar topsportniveau.”