Het team dat enkel uit amazones bestaat, nam pas voor het tweede jaar deel aan het Interclubkampioenschap. Chef d’équipe Lindsay Thoelen vertelt dan ook dat ze zonder al te veel verwachtingen naar het Woutershof in Kuringen waren afgezakt: “Iedereen maakt vooraf evenveel kans om te winnen maar ergens hoop je natuurlijk dat je team het goed zal doen. Ik had dan ook het volste vertrouwen dat onze teams ver konden komen maar winnen had ik zeker en vast niet verwacht. We hebben goede ruiters en goede paarden maar dan moeten ze het op de dag zelf natuurlijk nog waarmaken”.

Evelyne Ruland, één van de amazones van het team, blikt terug op hoe alles dat weekend precies verlopen is: “Het kampioenschap bestond uit twee rondes, waarna de beste teams mochten aantreden in de barrage. Dit alles werd gespreid over twee dagen. Ik weet nog goed dat er aan het einde van de eerste voorronde een zware regenbui is losgebroken. Ik moest als laatste van start en was dus al compleet doorweekt nog voor ik aan mijn parcours kon beginnen. De volgende dag waren de weergoden ons beter gezond en kon ons team zich kwalificeren voor de barrage. Ik ben blij dat ik toen mijn steentje heb kunnen bijdragen door een snelle, foutloze rit”.

Ook voor Amber Claes was dit een weekend om nooit meer te vergeten: “Ik weet nog dat ik de eerste dag enorm veel stress had. Ik moest als eerste ruiter van het team van start en zette meteen een foutloze ronde neer. Ik kon toen enkel hopen dat de rest van het team ook de nul op de teller zou houden. Onze prestatie van de eerste dag bleek uiteindelijk genoeg om door te stoten naar de tweede dag. Die tweede dag had ik nog meer stress, ik wilde iedereen laten zien wat ik in huis had en was er dan ook echt op gebrand een goede prestatie neer te zetten. Uiteindelijk slaagden we er zelfs in om met ons team door te stoten naar de barrage en dat is echt het spannendste wat ik ooit heb meegemaakt. Vanaf dat moment was het alles of niets, we besloten om alle mogelijke risico’s te nemen en die zijn gelukkig in ons voordeel uitgedraaid”.

Die barrage werd dan ook een thriller van formaat. Chef d’équipe Thoelen, die zelf ook als amazone actief is, kon op dat moment enkel nog aan de zijlijn toekijken: “Het is anders om aan de zijlijn te moeten toekijken omdat ik dan veel zenuwachtiger ben dan wanneer ik zelf moet rijden. Ik train de meeste teamleden zelf en dan wil je natuurlijk dat ze het allemaal goed doen. Ik heb ook echt genoten van de sfeer die er hing tijdens de barrage en van de gedrevenheid van de ruiters en de supporters. Toen het besef kwam dat ze gewonnen hadden, was ik vooral erg trots. Ze hadden het echt verdiend, de paarden sprongen goed, ze hadden hun uiterste best gedaan… Dit was dus de kers op de taart van een mooi weekend”.

Helene Houben herinnert zich dat moment ook nog goed: “Het eerste wat er door mijn hoofd ging? ‘Huh, hebben wij gewonnen?’ (lacht). Ik kon het op dat moment niet geloven want eigenlijk waren we puur voor het plezier naar het Woutershof afgezakt. Uiteraard was deze overwinning wel een mooie afsluiter van de dag. Het was een geweldig moment en ik was super blij! Ik denk ook dat dit mijn mooiste overwinning van het laatste jaar was. Het was voor mij ook een bevestiging dat mijn aard Melina-S en ik het goed deden op de hoogte (1m15) die we al heel de zomer aan het springen waren. We konden in alle drie de rondes de nul op de teller houden en dat gaf mij een enorm goed gevoel aangezien ik Melina toen nog niet zo lang onder het zadel had”.

Elisabeth Van Munster bevestigt dat ze eerst niet kon geloven dat ze gewonnen had: “We konden het echt niet geloven. We hadden in de eerste plaats al helemaal niet verwacht om zo ver te geraken en wilden er in eerste instantie ook gewoon een gezellig weekend van maken. Maar toen ik eenmaal op het podium stond en besefte wat er gebeurd was, kreeg ik toch een heel goed gevoel. Ook de ereronde samen met mijn team rijden, is een moment dat ik nooit zal vergeten. Het kampioenschap winnen was dan ook zeker één van mijn hoogtepunten van het afgelopen jaar en een mooie afsluiter van het zomerseizoen”.

“Hoe ik mij nu bezig houd? Ik rijd nog wel maar niet zo veel als normaal”, aldus Amber. “Ik probeer drie keer in de week te rijden maar zeker niet zo intensief als ervoor”. “Ik rijd eigenlijk meer dan normaal”, lacht Evelyne. “Ik ben nog steeds aan het werk als advocate en mijn paard had eigenlijk rust toen het virus uitbrak. Ondertussen trainen we ongeveer vier keer per week. Nu er geen wedstrijden op het programma staan, probeer ik thuis vooral aan de basis dressuur- en controle-oefeningen te werken, zoals cavaletti, lage parcoursen, … Het echte springwerk laat ik voorlopig even links liggen”.

“Een tip voor andere ruiters? Ik raad iedereen aan om deze periode te gebruiken om een betere band met je paard op te bouwen en te werken aan de dingen die misschien wat moeilijker gaan. Daarnaast hoop ik vooral dat iedereen zo veel mogelijk thuis blijft”, zegt Elisabeth.“Klopt. En ik wil ook nog zeggen: Team work makes the dream work. Stay safe”, besluit Hélène.