COVD-19 heeft er niet enkel voor gezorgd dat er op nationaal en internationaal niet meer gesprongen wordt, ook de regionale ruiters hebben dit seizoen nog geen wedstrijdpiste van dichtbij gezien. Gisteren lieten we de winnaars van de Interclub van de KR al aan het woord, vandaag is het aan de amazonekampioene van diezelfde regionale. We spraken met Jessie De Reydt over haar overwinning en over, hoe kan het ook anders, corona.
“Waar ik mij nu vooral mee bezig houd? Ik train mijn paarden nog. Voor de rest mag/kan ik helaas niets doen. Ik ben hondentrimster van beroep maar het salon in gesloten omwille van Corona. Ik vrees dat als we eindelijk onze deuren terug mogen openen, ik ook handen te kort zal hebben dus ik maak alvast dankbaar gebruik van de tijd die ik nu heb om de paarden goed door te trainen. Ik heb momenteel nog twee wedstrijdpaarden, eentje van 18 jaar, Close-Up met wie ik het kampioenschap won en dan nog eentje van vier. Vooral het jongste paard krijgt nu veel aandacht; ik ben hem volop aan het scholen. Voor de rest probeer ik de trainingen zo goed als normaal te laten verlopen”.
“Wat ik mij vooral nog herinner van het kampioenschap, is dat het heel warm was. Ik twijfelde in eerste instantie om mee te doen aangezien het echt tropisch warm ging worden dat weekend. Toen ik echter zag dat de proeven niet op de warmste momenten van de dag zouden plaatsvinden, heb ik toch, met de nodige verkoeling, besloten om mee te doen. Close-Up is een paard met enorm veel energie, hij geeft zich ook altijd volledig. Ik weet dat hij, door zijn gigantisch energielevel in combinatie met mijn zenuwen, wel eens een foutje durft maken in de tweede ronde. Na de eerste ronde stonden we aan de leiding en het kwam er dus op aan om in de tweede ronde zo weinig mogelijk fouten te maken. Helaas tikte Close-Up in die tweede ronde twee balken uit de lepels. Tijdens de finale zelf, was ik erg zenuwachtig. Toch kon ik een erg goed resultaat neerzette waardoor ik opnieuw de leidersplaats overnam. Vanaf dat moment kon ik enkel maar wachten maar ik wist dat er nog erg sterke combinaties na mij aan de start kwamen. Mijn hoop op een podiumplaats had ik dus eigenlijk al opgeborgen”.Maar de andere combinaties maakten fouten…
“Klopt. Toen ook de laatste combinatie een fout maakte en ik besefte dat ik gewonnen had, denk ik dat ik Close-Up heb doodgeknuffeld. Close-Up en ik zijn twee handen op één buik. Mijn ouders hebben hem 16 jaar geleden gekocht en ik ben eigenlijk de enige ruiter die hem ooit gereden heeft; We zijn dan ook een heel hecht team wat onze overwinning nog net iets specialer maakt. Het is ook dankzij mijn ouders dat ik dit alles heb kunnen bereiken. Ze kochten niet alleen Close-Up, maar ze zijn altijd achter mij blijven staan ook als ik het even niet meer zag zitten. Ze hebben mij altijd gemotiveerd, mijn overwinningen mee gevierd, … Zonder hen was dit allemaal niet mogelijk geweest”.
FOTO: Facebook
“Waar ik mij nu vooral mee bezig houd? Ik train mijn paarden nog. Voor de rest mag/kan ik helaas niets doen. Ik ben hondentrimster van beroep maar het salon in gesloten omwille van Corona. Ik vrees dat als we eindelijk onze deuren terug mogen openen, ik ook handen te kort zal hebben dus ik maak alvast dankbaar gebruik van de tijd die ik nu heb om de paarden goed door te trainen. Ik heb momenteel nog twee wedstrijdpaarden, eentje van 18 jaar, Close-Up met wie ik het kampioenschap won en dan nog eentje van vier. Vooral het jongste paard krijgt nu veel aandacht; ik ben hem volop aan het scholen. Voor de rest probeer ik de trainingen zo goed als normaal te laten verlopen”.
“Wat ik mij vooral nog herinner van het kampioenschap, is dat het heel warm was. Ik twijfelde in eerste instantie om mee te doen aangezien het echt tropisch warm ging worden dat weekend. Toen ik echter zag dat de proeven niet op de warmste momenten van de dag zouden plaatsvinden, heb ik toch, met de nodige verkoeling, besloten om mee te doen. Close-Up is een paard met enorm veel energie, hij geeft zich ook altijd volledig. Ik weet dat hij, door zijn gigantisch energielevel in combinatie met mijn zenuwen, wel eens een foutje durft maken in de tweede ronde. Na de eerste ronde stonden we aan de leiding en het kwam er dus op aan om in de tweede ronde zo weinig mogelijk fouten te maken. Helaas tikte Close-Up in die tweede ronde twee balken uit de lepels. Tijdens de finale zelf, was ik erg zenuwachtig. Toch kon ik een erg goed resultaat neerzette waardoor ik opnieuw de leidersplaats overnam. Vanaf dat moment kon ik enkel maar wachten maar ik wist dat er nog erg sterke combinaties na mij aan de start kwamen. Mijn hoop op een podiumplaats had ik dus eigenlijk al opgeborgen”.Maar de andere combinaties maakten fouten…
“Klopt. Toen ook de laatste combinatie een fout maakte en ik besefte dat ik gewonnen had, denk ik dat ik Close-Up heb doodgeknuffeld. Close-Up en ik zijn twee handen op één buik. Mijn ouders hebben hem 16 jaar geleden gekocht en ik ben eigenlijk de enige ruiter die hem ooit gereden heeft; We zijn dan ook een heel hecht team wat onze overwinning nog net iets specialer maakt. Het is ook dankzij mijn ouders dat ik dit alles heb kunnen bereiken. Ze kochten niet alleen Close-Up, maar ze zijn altijd achter mij blijven staan ook als ik het even niet meer zag zitten. Ze hebben mij altijd gemotiveerd, mijn overwinningen mee gevierd, … Zonder hen was dit allemaal niet mogelijk geweest”.
FOTO: Facebook