En hoe is het met Ermitage Kalone?

‘De landencompetitie was geen walk in the park, de voorbije twee dagen waren dat wel. Letterlijk, we zijn vooral in alle rust en ontspanning gaan wandelen in de tuinen van Versailles, zodat Ermitage voldoende kan recupereren voor de individuele competitie. Het zal nooit zijn zoals thuis, ik hoop dat hij goed slaapt, al weet je dat nooit.’

Heeft Gilles ondertussen zijn parcours van de landenwedstrijd al honderd keer bekeken en geanalyseerd? ‘Honderd keer niet, al kom ik wel in de buurt. En vanavond ga ik nog eens kijken. Je wilt dat toch in het kleinste detail analyseren.’

En wat is de conclusie?

‘De fout op de laatste hindernis had ik kunnen vermijden. Ik reed er in 6 galoppassen naartoe, maar ik nam hem na de voorlaatste sprong te snel op, waardoor ik te open reed naar de laatste hindernis. Daardoor viel de balk. In de uitsprong van de driesprong had ik misschien iets meer been moeten geven. Dat is achteraf, die fout had ik niet verwacht. Feit is dat Ermitage de tweede dag iets minder fris aanvoelde. Was dat de oorzaak van die twee fouten? Het is niet dat we voor onoverkomelijke hindernissen stonden, al tikken die twee balken wel zwaar door. Het is trouwens de eerste keer dat Ermitage twee fouten maakt in een parcours. Jammer dat het net hier moet gebeuren. Dat moest ik even een plaats geven. Daarom hoop ik dat we opnieuw een reeks foutloze omlopen kunnen neerzetten. Te beginnen in de individuele competitie. Ik wil Parijs met een goed gevoel verlaten.’