Na de landencompetitie van vrijdag was de druk even van de ketel bij Gilles, die de hockeymatch van de Red Lions tegen Spanje bijwoonde. ‘De Belgian Cats wilde ik ook zien, maar Rijsel ligt net iets te ver. Het hockey is slechts een half uurtje van onze uitvalsbasis. Jammer van het resultaat. Ook dat is sport, er is altijd een verliezer. Gisteren hebben we geproefd van de atletiek in de Olympisch Stadion, samen met 80.000 toeschouwers en dat is heel indrukwekkend. We zagen de Belgian Waffles net naast een medaille lopen in de 4x400 mixed relay. Je leeft mee en dan is het jammer dat er net geen medaille gewonnen wordt. We hebben de voorbije dagen dankbaar kunnen proeven van de Olympische sfeer. De wegrit volgden we in het Olympisch dorp met alle Belgische atleten, wat ook een unieke ervaring was.’
En hoe is het met Ermitage Kalone?
‘De landencompetitie was geen walk in the park, de voorbije twee dagen waren dat wel. Letterlijk, we zijn vooral in alle rust en ontspanning gaan wandelen in de tuinen van Versailles, zodat Ermitage voldoende kan recupereren voor de individuele competitie. Het zal nooit zijn zoals thuis, ik hoop dat hij goed slaapt, al weet je dat nooit.’
Heeft Gilles ondertussen zijn parcours van de landenwedstrijd al honderd keer bekeken en geanalyseerd? ‘Honderd keer niet, al kom ik wel in de buurt. En vanavond ga ik nog eens kijken. Je wilt dat toch in het kleinste detail analyseren.’
En wat is de conclusie?
‘De fout op de laatste hindernis had ik kunnen vermijden. Ik reed er in 6 galoppassen naartoe, maar ik nam hem na de voorlaatste sprong te snel op, waardoor ik te open reed naar de laatste hindernis. Daardoor viel de balk. In de uitsprong van de driesprong had ik misschien iets meer been moeten geven. Dat is achteraf, die fout had ik niet verwacht. Feit is dat Ermitage de tweede dag iets minder fris aanvoelde. Was dat de oorzaak van die twee fouten? Het is niet dat we voor onoverkomelijke hindernissen stonden, al tikken die twee balken wel zwaar door. Het is trouwens de eerste keer dat Ermitage twee fouten maakt in een parcours. Jammer dat het net hier moet gebeuren. Dat moest ik even een plaats geven. Daarom hoop ik dat we opnieuw een reeks foutloze omlopen kunnen neerzetten. Te beginnen in de individuele competitie. Ik wil Parijs met een goed gevoel verlaten.’
En hoe is het met Ermitage Kalone?
‘De landencompetitie was geen walk in the park, de voorbije twee dagen waren dat wel. Letterlijk, we zijn vooral in alle rust en ontspanning gaan wandelen in de tuinen van Versailles, zodat Ermitage voldoende kan recupereren voor de individuele competitie. Het zal nooit zijn zoals thuis, ik hoop dat hij goed slaapt, al weet je dat nooit.’
Heeft Gilles ondertussen zijn parcours van de landenwedstrijd al honderd keer bekeken en geanalyseerd? ‘Honderd keer niet, al kom ik wel in de buurt. En vanavond ga ik nog eens kijken. Je wilt dat toch in het kleinste detail analyseren.’
En wat is de conclusie?
‘De fout op de laatste hindernis had ik kunnen vermijden. Ik reed er in 6 galoppassen naartoe, maar ik nam hem na de voorlaatste sprong te snel op, waardoor ik te open reed naar de laatste hindernis. Daardoor viel de balk. In de uitsprong van de driesprong had ik misschien iets meer been moeten geven. Dat is achteraf, die fout had ik niet verwacht. Feit is dat Ermitage de tweede dag iets minder fris aanvoelde. Was dat de oorzaak van die twee fouten? Het is niet dat we voor onoverkomelijke hindernissen stonden, al tikken die twee balken wel zwaar door. Het is trouwens de eerste keer dat Ermitage twee fouten maakt in een parcours. Jammer dat het net hier moet gebeuren. Dat moest ik even een plaats geven. Daarom hoop ik dat we opnieuw een reeks foutloze omlopen kunnen neerzetten. Te beginnen in de individuele competitie. Ik wil Parijs met een goed gevoel verlaten.’