Deze week heeft het Belgisch dressuurteam een belangrijke afspraak met de geschiedenis: ze kunnen op het EK een Olympisch ticket verzilveren. Het team bestaat uit Belgisch kampioene en vice kampioene Larissa Pauluis en Charlotte Defalque, versterkt met Domien Michiels en Flore De Winne (29) die haar eerste EK rijdt.
Eind juni werd Flore met Flynn voor het eerst geselecteerd in het nationale team. Ze mocht mee naar Rotterdam en kwam er uit als beste Belg met 70,500% in de Grand Prix. Niet slecht voor een debutante in haar tweede Grand Prix seizoen. Het begon allemaal met een Haflinger van 750€, die ze leende van haar vader en terugbetaalde met klusjes. Zo leerde Flore in het leven staan. ‘Ik heb voor alles wat ik tot nu bereikt heb, hard moeten werken’, vertelt Flore, die met de amper 9-jarige Flynn geëvolueerd is naar een volwaardige versterking van het nationale team.
'Die grote namen zijn en doen niets anders dan ik'
‘In Rotterdam maakte ik kennis met Edward Gal, mijn jeugdidool, en met Hans Peter Minderhoud, die baalde vanwege zijn slechte proef. Dan zie je dat zij ook maar gewone mensen zijn. Zij verwijderen ook de mestballen uit hun box, poetsen hun laarzen en rijden met hun fiets van de stal naar de ring. Allemaal heel normaal en dat was een geruststelling. Die grote namen zijn en doen niets anders dan ik. Dat gaf een klik in mijn hoofd. Ik ben groen in het circuit, de underdog en al heel dankbaar voor alles wat Flynn me heeft gegeven. Hij is een betrouwbare partner die me nooit in de steek zal laten. Dan rijd je met een gerust gemoed de ring in, toon je zelfzekerheid en overtuigingskracht. Een stabiel paard geeft een stabiele ruiter. Dat werkt versterkend en dat vertrouwen legt de basis voor 70%. Ik weet dat ik met Flynn al mijn oefeningen kan rijden voor een 7. De oefeningen zijn nog niet af, ik werk elke dag naar die 7,5 en dat moet op termijn haalbaar zijn.’
Van sportkamp tot Grand Prix
Flore De Winne komt helemaal niet uit een paardenfamilie. Ze was sportief, nam deel aan verschillende sportkampen en leerde zo ponyrijden. Gevolg: elke zaterdag ging ze naar de groepsles in de manege. ‘Wij woonden in een doodlopende straat; op het einde was er een weide en daar stond een Haflinger. Ik ging hem elke dag knuffelen. Op een dag kwam de eigenaar langs en vroeg ik of ik zijn Haflinger mocht poetsen. Die man was blij, ik poetste zijn paard en het duurde niet lang of ik zat er op. Om er weer af te vallen. Dat paardje had voor een koets gelopen, niemand had er ooit echt mee gereden. Mijn zus en ik reden in de weide zonder zadel. Enkele maanden later wilde de eigenaar zijn Haflinger verkopen. Dat was een drama voor mijn zus en mij. Dat brak ons hart. Hij vroeg 750€. Mijn papa wilde dat niet betalen en wij konden het niet betalen. Ik was 10, mijn zus 8. Mijn papa wilde ons de 750€ wel lenen en wij moesten in ruil klusjes opknappen.’
Jaren later kwam Flynn in haar leven, gekocht als vijfjarige op een veiling. ‘Eenmaal thuis stapte ik heel fier op, hij steigerde en ik viel. Ik heb er drie maanden niet mee kunnen rijden. Ik raakte er letterlijk geen stap mee vooruit. Ik kon er gewoonweg de piste niet mee in rijden. Totale paniek thuis en ik wenen. Al mijn centjes staken in dat paard. Wat had ik nu gedaan? Mijn duurste paard ooit gekocht en ik kon er niet mee vooruit of achteruit. Ik kon er zelfs niet blijven opzitten. Ik belde naar het meisje dat hem had gereden, legde de situatie uit en ze begreep er niets van. Ze kwam kijken, het is de singel zei ze. Ik had een bonte anatomische singel en toen bleek dat Flynn dat niet kon verdragen. We namen een andere, basic singel. Ik stapte op en reed weg, niks aan de hand, alsof er nooit iets was gebeurd. Sindsdien blijft hij me enkel maar in positieve zin verbazen. Vorig jaar werd hij 8 en reed hij al Grand Prix. Tot nu is het altijd crescendo gegaan met Flynn. Ik kus elke dag mijn beide handen. Ik ben al verder geraakt dan ik ooit had durven dromen.’
'Wordt Parijs een droom?'
‘Ik denk dat Flynn dat verdient. Of we er tegen dan 100% klaar voor zijn….misschien wel? Eerst is er nog het EK, daar zal beslist worden of we naar Parijs mogen.’
Eind juni werd Flore met Flynn voor het eerst geselecteerd in het nationale team. Ze mocht mee naar Rotterdam en kwam er uit als beste Belg met 70,500% in de Grand Prix. Niet slecht voor een debutante in haar tweede Grand Prix seizoen. Het begon allemaal met een Haflinger van 750€, die ze leende van haar vader en terugbetaalde met klusjes. Zo leerde Flore in het leven staan. ‘Ik heb voor alles wat ik tot nu bereikt heb, hard moeten werken’, vertelt Flore, die met de amper 9-jarige Flynn geëvolueerd is naar een volwaardige versterking van het nationale team.
'Die grote namen zijn en doen niets anders dan ik'
‘In Rotterdam maakte ik kennis met Edward Gal, mijn jeugdidool, en met Hans Peter Minderhoud, die baalde vanwege zijn slechte proef. Dan zie je dat zij ook maar gewone mensen zijn. Zij verwijderen ook de mestballen uit hun box, poetsen hun laarzen en rijden met hun fiets van de stal naar de ring. Allemaal heel normaal en dat was een geruststelling. Die grote namen zijn en doen niets anders dan ik. Dat gaf een klik in mijn hoofd. Ik ben groen in het circuit, de underdog en al heel dankbaar voor alles wat Flynn me heeft gegeven. Hij is een betrouwbare partner die me nooit in de steek zal laten. Dan rijd je met een gerust gemoed de ring in, toon je zelfzekerheid en overtuigingskracht. Een stabiel paard geeft een stabiele ruiter. Dat werkt versterkend en dat vertrouwen legt de basis voor 70%. Ik weet dat ik met Flynn al mijn oefeningen kan rijden voor een 7. De oefeningen zijn nog niet af, ik werk elke dag naar die 7,5 en dat moet op termijn haalbaar zijn.’
Van sportkamp tot Grand Prix
Flore De Winne komt helemaal niet uit een paardenfamilie. Ze was sportief, nam deel aan verschillende sportkampen en leerde zo ponyrijden. Gevolg: elke zaterdag ging ze naar de groepsles in de manege. ‘Wij woonden in een doodlopende straat; op het einde was er een weide en daar stond een Haflinger. Ik ging hem elke dag knuffelen. Op een dag kwam de eigenaar langs en vroeg ik of ik zijn Haflinger mocht poetsen. Die man was blij, ik poetste zijn paard en het duurde niet lang of ik zat er op. Om er weer af te vallen. Dat paardje had voor een koets gelopen, niemand had er ooit echt mee gereden. Mijn zus en ik reden in de weide zonder zadel. Enkele maanden later wilde de eigenaar zijn Haflinger verkopen. Dat was een drama voor mijn zus en mij. Dat brak ons hart. Hij vroeg 750€. Mijn papa wilde dat niet betalen en wij konden het niet betalen. Ik was 10, mijn zus 8. Mijn papa wilde ons de 750€ wel lenen en wij moesten in ruil klusjes opknappen.’
Jaren later kwam Flynn in haar leven, gekocht als vijfjarige op een veiling. ‘Eenmaal thuis stapte ik heel fier op, hij steigerde en ik viel. Ik heb er drie maanden niet mee kunnen rijden. Ik raakte er letterlijk geen stap mee vooruit. Ik kon er gewoonweg de piste niet mee in rijden. Totale paniek thuis en ik wenen. Al mijn centjes staken in dat paard. Wat had ik nu gedaan? Mijn duurste paard ooit gekocht en ik kon er niet mee vooruit of achteruit. Ik kon er zelfs niet blijven opzitten. Ik belde naar het meisje dat hem had gereden, legde de situatie uit en ze begreep er niets van. Ze kwam kijken, het is de singel zei ze. Ik had een bonte anatomische singel en toen bleek dat Flynn dat niet kon verdragen. We namen een andere, basic singel. Ik stapte op en reed weg, niks aan de hand, alsof er nooit iets was gebeurd. Sindsdien blijft hij me enkel maar in positieve zin verbazen. Vorig jaar werd hij 8 en reed hij al Grand Prix. Tot nu is het altijd crescendo gegaan met Flynn. Ik kus elke dag mijn beide handen. Ik ben al verder geraakt dan ik ooit had durven dromen.’
'Wordt Parijs een droom?'
‘Ik denk dat Flynn dat verdient. Of we er tegen dan 100% klaar voor zijn….misschien wel? Eerst is er nog het EK, daar zal beslist worden of we naar Parijs mogen.’