Luc T. en partner Anna V., de uitbaters van paardenpension Herendaelhof in Lubbeek, werden onlangs in de strafrechtbank veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding van zo'n 25.000 euro voor feiten van verwaarlozing, oplichting van ruiters en de onwettige uitvoering van dierengeneeskunde. Luc T. kreeg daarboven een celstraf van vier maanden met uitstel, Anna V. komt er met drie maanden uitstel vanaf. Beiden kregen een boete van 1.200 euro. Maar de vaste klanten van Herendaelhof laten Luc en Anna niet vallen. "De veroordeling is onterecht", klinkt het in koor.
"Sinds meer dan 20 jaar heb ik directe ervaring met deze stal, waar ik van kindsbeen af heb kunnen leren hoe men – als één van de weinigen in de paardenwereld – correct met paardenwelzijn omgaat. Laat Herendaelhof nu net dé plek zijn waar de uitbaters denken vanuit dierwelzijn én menswelzijn. Een plek waar ruim 20 jaar paarden transformeren van uitgemergelde stalpaarden, naar fysiek en psychisch evenwichtige paarden die paard kunnen zijn", zegt Joni Delanoeije, postdoctoraal onderzoeker dierenwelzijn aan de KUL. Eenzelfde verhaal klinkt bij Solange Peeters. "Ik kom er 16 jaar en heb alleen maar heel goede ervaring. Ann en Luc zijn schatten van mensen en erg begaan met de gezondheid van de paarden. In het midden van de nacht een ziek paard controleren, was nooit een probleem. Als je speciale wensen hebt, zijn ze altijd bereid om hierover te spreken. Ze zijn een voorbeeld voor alle manegehouders", klinkt het.
"Ik heb zelf jarenlang in Herendaelhof gestaan en zag er de meest krakkemikkige paarden binnenkomen die in de zevende hemel terechtkwamen, dankzij de professionele en liefdevolle verzorging door de uitbaters en hun medewerkers. Extra inspanningen voor paarden die het nodig hadden? Geen probleem. In het holst van de nacht 120 kilometer door de sneeuw rijden om een 'waardeloze' en zieltogende shetlander naar de kliniek te brengen? Geen probleem. Stro als bedding of toch liever schaafsel of hennep? Zeg het maar. Het enige probleem was dat ze sommige mensen misschien te veel hebben willen tegemoetkomen in hun onredelijke eisen. En dan vervagen de grenzen, zeker bij individuen die al geen onderscheid kunnen maken tussen goed en fout. Of zich er niets van aantrekken", zegt Karin Demedts.
"Het is de nachtmerrie van elke pensionstal: afgeschilderd worden als criminelen door een enkel ongenoegen. Mijn paarden kregen voldoende eten, werden alle dagen naar een grote weide gebracht en gehaald, presteerden fantastisch op wedstrijden, kregen alle dagen veel en vers stro en kwamen nooit wat tekort. Luc heeft mijn paard zelfs meermaals naar de kliniek gebracht toen het ziek was en ik geen vervoer had", vertelt Ineke Frèrejean. Liesbeth Zwarts sluit zich hierbij aan. "Ik heb de voorbije vijftien jaar drie paarden bij Luc en An gestald, dus ook tijdens de periode van de zogenaamde feiten. Luc en An zijn zeer warme mensen die 'hun' dieren met hart en ziel verzorgen en veel meer doen dan ze contractueel verplicht zijn. Mijn paarden liepen wedstrijd, werden bij Luc en An geboren, maakten kinderziektes mee, enzovoort. Steeds werd alles in het werk gesteld om hun zo goed mogelijk te verzorgen naar de noden die ze op dat moment nodig hadden." Voor Liesbeth Taeleman is het duidelijk. "Mijn paard staat al bijna 20 jaar op het Herendaelhof en doet het nog steeds super, op zijn bijna 26 jaar, dankzij de topzorgen van Luc en An - zogezegde oplichters en mensen die hun dieren verwaarlozen. Hier is het wel duidelijk: het recht heeft niet gezegevierd", klinkt het.
Bron: Leuven Actueel
Foto: Photo by Marko Blažević on Unsplash
"Sinds meer dan 20 jaar heb ik directe ervaring met deze stal, waar ik van kindsbeen af heb kunnen leren hoe men – als één van de weinigen in de paardenwereld – correct met paardenwelzijn omgaat. Laat Herendaelhof nu net dé plek zijn waar de uitbaters denken vanuit dierwelzijn én menswelzijn. Een plek waar ruim 20 jaar paarden transformeren van uitgemergelde stalpaarden, naar fysiek en psychisch evenwichtige paarden die paard kunnen zijn", zegt Joni Delanoeije, postdoctoraal onderzoeker dierenwelzijn aan de KUL. Eenzelfde verhaal klinkt bij Solange Peeters. "Ik kom er 16 jaar en heb alleen maar heel goede ervaring. Ann en Luc zijn schatten van mensen en erg begaan met de gezondheid van de paarden. In het midden van de nacht een ziek paard controleren, was nooit een probleem. Als je speciale wensen hebt, zijn ze altijd bereid om hierover te spreken. Ze zijn een voorbeeld voor alle manegehouders", klinkt het.
"Ik heb zelf jarenlang in Herendaelhof gestaan en zag er de meest krakkemikkige paarden binnenkomen die in de zevende hemel terechtkwamen, dankzij de professionele en liefdevolle verzorging door de uitbaters en hun medewerkers. Extra inspanningen voor paarden die het nodig hadden? Geen probleem. In het holst van de nacht 120 kilometer door de sneeuw rijden om een 'waardeloze' en zieltogende shetlander naar de kliniek te brengen? Geen probleem. Stro als bedding of toch liever schaafsel of hennep? Zeg het maar. Het enige probleem was dat ze sommige mensen misschien te veel hebben willen tegemoetkomen in hun onredelijke eisen. En dan vervagen de grenzen, zeker bij individuen die al geen onderscheid kunnen maken tussen goed en fout. Of zich er niets van aantrekken", zegt Karin Demedts.
"Het is de nachtmerrie van elke pensionstal: afgeschilderd worden als criminelen door een enkel ongenoegen. Mijn paarden kregen voldoende eten, werden alle dagen naar een grote weide gebracht en gehaald, presteerden fantastisch op wedstrijden, kregen alle dagen veel en vers stro en kwamen nooit wat tekort. Luc heeft mijn paard zelfs meermaals naar de kliniek gebracht toen het ziek was en ik geen vervoer had", vertelt Ineke Frèrejean. Liesbeth Zwarts sluit zich hierbij aan. "Ik heb de voorbije vijftien jaar drie paarden bij Luc en An gestald, dus ook tijdens de periode van de zogenaamde feiten. Luc en An zijn zeer warme mensen die 'hun' dieren met hart en ziel verzorgen en veel meer doen dan ze contractueel verplicht zijn. Mijn paarden liepen wedstrijd, werden bij Luc en An geboren, maakten kinderziektes mee, enzovoort. Steeds werd alles in het werk gesteld om hun zo goed mogelijk te verzorgen naar de noden die ze op dat moment nodig hadden." Voor Liesbeth Taeleman is het duidelijk. "Mijn paard staat al bijna 20 jaar op het Herendaelhof en doet het nog steeds super, op zijn bijna 26 jaar, dankzij de topzorgen van Luc en An - zogezegde oplichters en mensen die hun dieren verwaarlozen. Hier is het wel duidelijk: het recht heeft niet gezegevierd", klinkt het.
Bron: Leuven Actueel
Foto: Photo by Marko Blažević on Unsplash