Een aanslepende blessure bij haar oogappel en vijftienjarige zwarte ruin San Dior (Stedinger x De Niro) heeft paralympisch amazone Manon Claeys tot de bijzonder moeilijke beslissing gedwongen om San Dior terug te trekken uit de sport.
Manon Claeys: ‘San’ die me oa. twee bronzen medailles schonk in Tokio, mag vanaf nu genieten van zijn meer dan verdiend pensioen. Hij blijft de beste zorgen en alle aandacht krijgen, want dat verdient hij gewoon voor alles wat hij voor mij heeft betekent. San Dior is voor mij een trouwe vriend, die zich met heel zijn hart heeft gegeven voor mij. Ik heb alles te danken aan dit paard en dit was tot nu toe de moeilijkste beslissing in mijn leven. San Dior viel vorig jaar in aanloop naar de wereldkampioenschappen uit met een blessure. Gelukkig val ik niet helemaal in een zwart gat en kan ik me proberen te kwalificeren voor de Paralympics in Parijs van 2024 met ‘Koekie’.
Parijs 2024
Manon’s tweede paard Katherina Sollenburg (v. Electron Sollenburg) - ‘Koekie’ voor de vrienden - behaalde op het WK een vijfde plaats met Manon in Grade IV.
Manon: Het potentieel is er dus zeker om opnieuw voor medailles te gaan in Parijs. Maar we vormen op dit moment nog niet de combinatie die ik was met San Dior. Dat kan ook moeilijk want wij waren echt twee handen op één buik. Gelukkig is er nog wel wat tijd en hebben we nog een aantal kansen om wedstrijdervaring op te doen. Ik ben er de persoon niet naar om mijn hoofd te laten hangen of bij de pakken te blijven zitten, maar deze beslissing hakt er toch stevig in.
Moeilijk
Manon: We ontdekten San Dior in Nederland in 2016. Hij stond als ‘moeilijk paard’ dat niet graag werkte bekend. Een erfenis uit zijn verleden als jong paard waarin er te veel druk op hem werd gelegd. Dat was uiteindelijk wel ‘ons geluk’ want de prijs van de getalenteerde en 1.82m-grote San Dior was daardoor wel betaalbaar en zo konden we hem uiteindelijk kopen. Tijdens onze eerste nationale wedstrijd, konden we ons meteen kwalificeren voor een internationale wedstijd in Doha. Maar toen we de ring in Doha binnenreden, stak hij zijn tong boven het bit van zijn stang-entrens-hoofdstel. Niets werkte meer. Ik was daar een hele week, maar bij elke wedstrijd moest ik mijn hand opsteken en opgeven. Het was verschrikkelijk. Mensen zeiden me dat ik niet klaar was om met hem te rijden en dat hij misschien toch niet de beste keuze voor me was. Ik wilde hem niet opgeven, dus hebben we een paar dingen veranderd. Ten eerste reed ik hem niet meer op stang- en-trenshoofdstel. San Dior heeft altijd van een gewoon bitje gehouden, dus daar ben ik op overgestapt. Toen veranderde alles. Hij was veel gelukkiger en zo gemakkelijk te rijden. Hij heeft nooit meer zijn tong over het bit gelegd. We veranderden ook enkele trainingsmethoden, want San Dior is geen paard dat je kunt dwingen iets te doen. We hebben heel hard gewerkt en uiteindelijk heeft het zijn vruchten afgeworpen. In 2017 nam ik weer internationaal deel en vanaf dat moment zijn we nooit meer uit de top drie geweest. Ik heb altijd in hem geloofd en hem nooit opgegeven. Hij heeft me nooit meer in de steek gelaten en hij heeft me ontzettend hard bedankt door zijn uiterste best te doen in de ring."
bron: Persbericht
Manon Claeys: ‘San’ die me oa. twee bronzen medailles schonk in Tokio, mag vanaf nu genieten van zijn meer dan verdiend pensioen. Hij blijft de beste zorgen en alle aandacht krijgen, want dat verdient hij gewoon voor alles wat hij voor mij heeft betekent. San Dior is voor mij een trouwe vriend, die zich met heel zijn hart heeft gegeven voor mij. Ik heb alles te danken aan dit paard en dit was tot nu toe de moeilijkste beslissing in mijn leven. San Dior viel vorig jaar in aanloop naar de wereldkampioenschappen uit met een blessure. Gelukkig val ik niet helemaal in een zwart gat en kan ik me proberen te kwalificeren voor de Paralympics in Parijs van 2024 met ‘Koekie’.
Parijs 2024
Manon’s tweede paard Katherina Sollenburg (v. Electron Sollenburg) - ‘Koekie’ voor de vrienden - behaalde op het WK een vijfde plaats met Manon in Grade IV.
Manon: Het potentieel is er dus zeker om opnieuw voor medailles te gaan in Parijs. Maar we vormen op dit moment nog niet de combinatie die ik was met San Dior. Dat kan ook moeilijk want wij waren echt twee handen op één buik. Gelukkig is er nog wel wat tijd en hebben we nog een aantal kansen om wedstrijdervaring op te doen. Ik ben er de persoon niet naar om mijn hoofd te laten hangen of bij de pakken te blijven zitten, maar deze beslissing hakt er toch stevig in.
Moeilijk
Manon: We ontdekten San Dior in Nederland in 2016. Hij stond als ‘moeilijk paard’ dat niet graag werkte bekend. Een erfenis uit zijn verleden als jong paard waarin er te veel druk op hem werd gelegd. Dat was uiteindelijk wel ‘ons geluk’ want de prijs van de getalenteerde en 1.82m-grote San Dior was daardoor wel betaalbaar en zo konden we hem uiteindelijk kopen. Tijdens onze eerste nationale wedstrijd, konden we ons meteen kwalificeren voor een internationale wedstijd in Doha. Maar toen we de ring in Doha binnenreden, stak hij zijn tong boven het bit van zijn stang-entrens-hoofdstel. Niets werkte meer. Ik was daar een hele week, maar bij elke wedstrijd moest ik mijn hand opsteken en opgeven. Het was verschrikkelijk. Mensen zeiden me dat ik niet klaar was om met hem te rijden en dat hij misschien toch niet de beste keuze voor me was. Ik wilde hem niet opgeven, dus hebben we een paar dingen veranderd. Ten eerste reed ik hem niet meer op stang- en-trenshoofdstel. San Dior heeft altijd van een gewoon bitje gehouden, dus daar ben ik op overgestapt. Toen veranderde alles. Hij was veel gelukkiger en zo gemakkelijk te rijden. Hij heeft nooit meer zijn tong over het bit gelegd. We veranderden ook enkele trainingsmethoden, want San Dior is geen paard dat je kunt dwingen iets te doen. We hebben heel hard gewerkt en uiteindelijk heeft het zijn vruchten afgeworpen. In 2017 nam ik weer internationaal deel en vanaf dat moment zijn we nooit meer uit de top drie geweest. Ik heb altijd in hem geloofd en hem nooit opgegeven. Hij heeft me nooit meer in de steek gelaten en hij heeft me ontzettend hard bedankt door zijn uiterste best te doen in de ring."
bron: Persbericht