In Nederland was er gisteren ophef aangezien ruiters niet meer zomaar het ruiterpad Heuvelrug in Utrecht mogen berijden. Er wordt aan ruiter gevraagd om een vignet van 60 euro te kopen, anders gaan de ruiterpaden onherroepelijk dicht. Maar waarvoor wordt dit geldt gebruikt en is het misschien een goed idee om ruiterpaden betalend te maken als de veiligheid hiermee verhoogd wordt?
"Ik begrijp natuurlijk het ongenoegen van de ruiters", aldus Judith Boekel van Nationaal Park Utrechtste Heuvelrug. "Tot voor kort betaalden enkel moutainbikers voor het gebruik van de routes maar nu wordt dus ook geld aan de ruiters gevraagd. De reden hiervoor is eigenlijk simpel: we krijgen vrijwel geen subsidies meer waardoor de eigenaren zelf instaan voor het onderhoud van de paden en de financiële kosten die hiermee gepaard gaan. Betalen voor onderhoud is dus de enige optie".
Het ruitervignet is te vergelijken met een mountainbiketicket. Dat kost 7,50 euro en het ruitervignet gaat rond de 60 euro kosten. Dat vinden sommige ruiters wel heel erg gortig. Ook omdat sommige landgoedeigenaren al werken met penningen. Een vrouw op Facebook klaagt dat ze straks drie penningen of vignetten moet kopen om met haar paard een ritje te kunnen maken. Dat noemt ze idioot.
Stalhouder Gijs Evers is niet per se tegen, maar hoopt wel dat het geld wordt ingezet voor onderhoud. ,,Ik begrijp de invoering van een vignet wel, maar laten ze het geld dan wel op de juiste manier gebruiken.
”Een eigenaar van een manege uit Overberg is ook niet tegen, en blij dat er weer serieus onderhoud gepleegd kan worden. Ze heeft zich erg gestoord aan de vele stenen en stukjes glas op de ruiterpaden. ,,Daar kunnen paarden toch niet op lopen. Daar hebben die dieren enorm pijn van. Ik begrijp ook niet dat over enkele honderden meters puin is gestort. Onderhoud is goed, maar dan niet op een goedkope manier door er puin te storten".
Rein Zwaan van Staatsbosbeheer denkt dat de ruiters straks over betere paden beschikken. Er is wel één groot verschil met de mountainbikers. Die rijden met 60.000 man door de regio, de groep ruiters is ongeveer 3500 mensen groot. ,,De mountainbikers verzorgen voor een groot deel ook de eigen paden, ruim 100 kilometer. Ze hebben ook de aanleg zelf betaald. Die mensen vinden dat leuk om samen aan een parcours te werken. De club heeft erg veel vrijwilligers.”
Voor ruiterpaden ligt dat anders. Voor onderhoud is een schep en een hark niet voldoende. Soms zijn machines nodig. Zwaan: ,,We hebben er geen geld voor. Het onderhoud loopt zo ver terug dat de veiligheid niet gewaarborgd kan worden. Dan moeten we een route sluiten. Er liggen meer dan 250 kilometer aan ruiterpaden in dit gebied. Er begint nu ook wel begrip te komen, zeker als je uitlegt dat mountainbikers met ruim 60.000 mensen zijn en de ruiters met 3500. Het is alleen jammer dat nog niet alle eigenaren meedoen en hun eigen penningen hebben. Dat hopen we nog op te lossen.”
Bron: AD.NL
"Ik begrijp natuurlijk het ongenoegen van de ruiters", aldus Judith Boekel van Nationaal Park Utrechtste Heuvelrug. "Tot voor kort betaalden enkel moutainbikers voor het gebruik van de routes maar nu wordt dus ook geld aan de ruiters gevraagd. De reden hiervoor is eigenlijk simpel: we krijgen vrijwel geen subsidies meer waardoor de eigenaren zelf instaan voor het onderhoud van de paden en de financiële kosten die hiermee gepaard gaan. Betalen voor onderhoud is dus de enige optie".
Het ruitervignet is te vergelijken met een mountainbiketicket. Dat kost 7,50 euro en het ruitervignet gaat rond de 60 euro kosten. Dat vinden sommige ruiters wel heel erg gortig. Ook omdat sommige landgoedeigenaren al werken met penningen. Een vrouw op Facebook klaagt dat ze straks drie penningen of vignetten moet kopen om met haar paard een ritje te kunnen maken. Dat noemt ze idioot.
Stalhouder Gijs Evers is niet per se tegen, maar hoopt wel dat het geld wordt ingezet voor onderhoud. ,,Ik begrijp de invoering van een vignet wel, maar laten ze het geld dan wel op de juiste manier gebruiken.
”Een eigenaar van een manege uit Overberg is ook niet tegen, en blij dat er weer serieus onderhoud gepleegd kan worden. Ze heeft zich erg gestoord aan de vele stenen en stukjes glas op de ruiterpaden. ,,Daar kunnen paarden toch niet op lopen. Daar hebben die dieren enorm pijn van. Ik begrijp ook niet dat over enkele honderden meters puin is gestort. Onderhoud is goed, maar dan niet op een goedkope manier door er puin te storten".
Rein Zwaan van Staatsbosbeheer denkt dat de ruiters straks over betere paden beschikken. Er is wel één groot verschil met de mountainbikers. Die rijden met 60.000 man door de regio, de groep ruiters is ongeveer 3500 mensen groot. ,,De mountainbikers verzorgen voor een groot deel ook de eigen paden, ruim 100 kilometer. Ze hebben ook de aanleg zelf betaald. Die mensen vinden dat leuk om samen aan een parcours te werken. De club heeft erg veel vrijwilligers.”
Voor ruiterpaden ligt dat anders. Voor onderhoud is een schep en een hark niet voldoende. Soms zijn machines nodig. Zwaan: ,,We hebben er geen geld voor. Het onderhoud loopt zo ver terug dat de veiligheid niet gewaarborgd kan worden. Dan moeten we een route sluiten. Er liggen meer dan 250 kilometer aan ruiterpaden in dit gebied. Er begint nu ook wel begrip te komen, zeker als je uitlegt dat mountainbikers met ruim 60.000 mensen zijn en de ruiters met 3500. Het is alleen jammer dat nog niet alle eigenaren meedoen en hun eigen penningen hebben. Dat hopen we nog op te lossen.”
Bron: AD.NL