De Vlaamse ruitersportfederatie: Paardensport Vlaanderen, heeft voor het derde jaar op rij minder leden. In de zomer van 2022 waren er ruim 42.000 leden geregistreerd. Vorig jaar zakte het aantal naar net geen 40.000. Voor dit jaar staat de teller momenteel op net geen 36.000 leden. Bekijken we de statistieken van mei elk jaar dan is er dit jaar een daling van 2,7% tot nu. De oorzaak? Die onderzoekt de Paarden Gazet voor zijn editie in juli... ondertussen, doen we een oproep! Kunnen we terug met de voeten op de grond komen en passie laten zegevieren? We zijn een industrie die leeft van hobbyisme, niet omgekeerd!
Misschien wel het meest beladen opiniestuk dat we in de laatste 3 jaar geschreven hebben. Maar de ogen gingen enkele weken terug volledig open. Van het CSI Eindhoven tot de nationale wedstrijd Hippo Jump Waregem ... zonder het te beseffen is dat wat we gemist hadden! PASSIE!
LEES OOK: Louise Ameeuw; "Ik wilde op een hoogtepunt kunnen afsluiten
LEES OOK: Wilm Vermeir: "De prestaties van mijn dochter zijn belangrijker dan de Grand Prix winnen..."
Het is een bizarre leefwereld; de paardensport! De Tv-reeks geeft een blik achter de schermen op het hoogste niveau. Zoals het de mainstreammedia beaamt worden er ook grote bedragen uitgesproken. Maar wie vorige week op wedstrijd was in Sankt-Gallen, of meer lokaal merkt dat ondanks de dure vrachtwagens, camionetten, ... het dure materiaal en zelf de dure inleggelden we uiteindelijk letterlijk modderpoelen, weer en wind trotseren voor onze passie!
Net dat laatste lijkt - hoewel het meer dan een gevoel is - wat verdwenen te zijn. Ons verwachtingspatroon van de paardensport heeft ervoor gezorgd dat de hobbywereld omgevormd is tot een paardenindustrie!
Daar is NIETS verkeerd aan, zolang we met onze voeten op de grond blijven. Blijkt dat daar soms het schoentje wringt... Als vijfjarige paarden in de piste worden aangeboden aan bedragen boven de 500.000 euro, verschillende (hobby)ruiters niet meer willen starten als er geen optimale zandpiste is die minstens 100x100m meet... dan ligt de focus niet langer op wat telt. Herinnert u zich nog de tijd dat u een leuk 1.10m springend paard kon kopen voor 8.000 euro? Toegegeven alles is duurder geworden, maar tegenwoordig leeft zelf de basis van onze sport in hogere sferen. Eerlijk, waarom zouden ze het niet doen?
Om onze sport te beoefenen moeten ze op ieder mogelijke manier de kassa passeren. We hebben allemaal passie voor paarden, maar soms krijgt de passie voor het geld verdienen aan onze hobby de overhand!
Professionalisme gaat gepaard met verhoging van kosten, gaat gepaard met het verlies van realiteitsbesef... het lijkt een vicieuze cirkel!
We missen de Boutique wedstrijden!
Dat laatste heeft beslag gelegd op het verdwijnen van verschillende boutique wedstrijden. Zoals eerder gezegd, aanwezig zijn tijdens het CSI Eindhoven en de Hippo Jump Waregem doet het ons beseffen! We kiezen specifiek niet de grootste wedstrijden eruit als voorbeeld!
In een niet zo lang geleden tijd waren dergelijke wedstrijden een maandelijkse afspraak op de agenda. Deze week opnieuw in Roeser, Luxemburg! Al deze organisaties hebben één iets gemeen: PASSIE. Passie primeert in de organisatie boven het geldgewin...
Ondernemerschap gaat (ging) bij deze organisaties hand in hand met de paardensport. Het is een veel betere promostunt dan een tv-serie of advertentiecampagne op sociale media. Het is een toegang tot onze mooie sport! Jammer dat dan ook enkel op het hoogste niveau dergelijke organisaties ondersteund worden door de federatie. Sponsors zoeken in onze sector wordt moeilijker en moeilijker en ook de niet-paardensport sponsors zijn moeilijker te overtuigen.
De doorgang van deze organisaties, de ondersteuning ervan zou dan ook een prioriteit van de gehele 'gemeenschap' moeten zijn. Of het nu de federatie is die financiële ondersteuning geeft of de ruiters die de inspanningen erkennen door gretig de bar te sponsoren. Alle beetjes helpen!
Dit is geen pleidooi om opnieuw de kassa te passeren, maar wel het besef te krijgen dat zonder dergelijke passie onze sport verder zal verdiepen in de vicieuze cirkel van professionalisme! Stap 1? Een federatie moet gezond zijn, maar is geen economische entiteit. Ondersteuningen van de sport moeten verder kunnen rekenen op vrijwilligers en ... hoe moeilijk ook, we moeten leren beseffen dat hoe meer we eisen, hoe meer we soms afstand nemen van wat echt telt, het plezier van het paardrijden!
Daarom: chapeau aan de organisatoren, vrijwilligers, gepassioneerde (hobby)ruiters! Goedkoper zal het niet meer worden, maar misschien komt de tijd terug, de tijd dat plezier de voorhand neemt op je (nationale) wedstrijd!
Misschien wel het meest beladen opiniestuk dat we in de laatste 3 jaar geschreven hebben. Maar de ogen gingen enkele weken terug volledig open. Van het CSI Eindhoven tot de nationale wedstrijd Hippo Jump Waregem ... zonder het te beseffen is dat wat we gemist hadden! PASSIE!
LEES OOK: Louise Ameeuw; "Ik wilde op een hoogtepunt kunnen afsluiten
LEES OOK: Wilm Vermeir: "De prestaties van mijn dochter zijn belangrijker dan de Grand Prix winnen..."
Het is een bizarre leefwereld; de paardensport! De Tv-reeks geeft een blik achter de schermen op het hoogste niveau. Zoals het de mainstreammedia beaamt worden er ook grote bedragen uitgesproken. Maar wie vorige week op wedstrijd was in Sankt-Gallen, of meer lokaal merkt dat ondanks de dure vrachtwagens, camionetten, ... het dure materiaal en zelf de dure inleggelden we uiteindelijk letterlijk modderpoelen, weer en wind trotseren voor onze passie!
Net dat laatste lijkt - hoewel het meer dan een gevoel is - wat verdwenen te zijn. Ons verwachtingspatroon van de paardensport heeft ervoor gezorgd dat de hobbywereld omgevormd is tot een paardenindustrie!
Daar is NIETS verkeerd aan, zolang we met onze voeten op de grond blijven. Blijkt dat daar soms het schoentje wringt... Als vijfjarige paarden in de piste worden aangeboden aan bedragen boven de 500.000 euro, verschillende (hobby)ruiters niet meer willen starten als er geen optimale zandpiste is die minstens 100x100m meet... dan ligt de focus niet langer op wat telt. Herinnert u zich nog de tijd dat u een leuk 1.10m springend paard kon kopen voor 8.000 euro? Toegegeven alles is duurder geworden, maar tegenwoordig leeft zelf de basis van onze sport in hogere sferen. Eerlijk, waarom zouden ze het niet doen?
Om onze sport te beoefenen moeten ze op ieder mogelijke manier de kassa passeren. We hebben allemaal passie voor paarden, maar soms krijgt de passie voor het geld verdienen aan onze hobby de overhand!
Professionalisme gaat gepaard met verhoging van kosten, gaat gepaard met het verlies van realiteitsbesef... het lijkt een vicieuze cirkel!
We missen de Boutique wedstrijden!
Dat laatste heeft beslag gelegd op het verdwijnen van verschillende boutique wedstrijden. Zoals eerder gezegd, aanwezig zijn tijdens het CSI Eindhoven en de Hippo Jump Waregem doet het ons beseffen! We kiezen specifiek niet de grootste wedstrijden eruit als voorbeeld!
In een niet zo lang geleden tijd waren dergelijke wedstrijden een maandelijkse afspraak op de agenda. Deze week opnieuw in Roeser, Luxemburg! Al deze organisaties hebben één iets gemeen: PASSIE. Passie primeert in de organisatie boven het geldgewin...
Ondernemerschap gaat (ging) bij deze organisaties hand in hand met de paardensport. Het is een veel betere promostunt dan een tv-serie of advertentiecampagne op sociale media. Het is een toegang tot onze mooie sport! Jammer dat dan ook enkel op het hoogste niveau dergelijke organisaties ondersteund worden door de federatie. Sponsors zoeken in onze sector wordt moeilijker en moeilijker en ook de niet-paardensport sponsors zijn moeilijker te overtuigen.
De doorgang van deze organisaties, de ondersteuning ervan zou dan ook een prioriteit van de gehele 'gemeenschap' moeten zijn. Of het nu de federatie is die financiële ondersteuning geeft of de ruiters die de inspanningen erkennen door gretig de bar te sponsoren. Alle beetjes helpen!
Dit is geen pleidooi om opnieuw de kassa te passeren, maar wel het besef te krijgen dat zonder dergelijke passie onze sport verder zal verdiepen in de vicieuze cirkel van professionalisme! Stap 1? Een federatie moet gezond zijn, maar is geen economische entiteit. Ondersteuningen van de sport moeten verder kunnen rekenen op vrijwilligers en ... hoe moeilijk ook, we moeten leren beseffen dat hoe meer we eisen, hoe meer we soms afstand nemen van wat echt telt, het plezier van het paardrijden!
Daarom: chapeau aan de organisatoren, vrijwilligers, gepassioneerde (hobby)ruiters! Goedkoper zal het niet meer worden, maar misschien komt de tijd terug, de tijd dat plezier de voorhand neemt op je (nationale) wedstrijd!