Alles begon met de wens van Nathalie Beaufort om een veulen uit het paard waar haar man, Pedro Nolasco, destijds mee reed. Niet alles verliep van een leien dakje maar door een samenloop van omstandigheden draaide hun fokverhaal uit tot een waanzinnig succes: HH Azur. De reeds zeventienjarige merrie draait tot op vandaag mee op het hoogste niveau van de sport en voegde onder andere begin dit jaar een tweede Rolex Grand Prix-overwinning toe aan haar palmares. Dit is het verhaal van een fokker met een droom en een prachtige uitkomst.
"Mijn man Pedro reed mee met de moeder van HH Azur, Sion vd Zuuthoeve. Ik vroeg Pedro of hij de eigenaar van Sion vd Zuuthoeve kon vragen of ik een embryo uit de merrie mocht spoelen. Sion vd Zuuthoeve was eigenlijk bedoeld om dressuurpaard te worden, maar Pedro was erg succesvol met haar in de springsport. Dat werd afgesproken, en dus zijn we met de merrie naar de dierenarts geweest om haar te laten insemineren. Ik had al gekeken naar mogelijke geschikte hengsten, en Pedro vond Argentinus een goede keuze voor haar."
"We hebben drie keer geprobeerd om haar te insemineren maar het wilde maar niet lukken. De dierenarts zei dat een zoon van Argentinus, Thunder van de Zuuthoeve, beschikbaar was. Het was een jonge hengst en niemand kende hem, maar toen ik hem zag op stal was ik op slag verliefd - hij was fantastisch om naar te kijken. Hij kostte de helft van het dekgeld van Argentinus en we hadden vers sperma. Zij [Sion vd Zuuthoeve] werd in één keer drachtig en de embryotransfer ging heel goed. Het volgend jaar werd HH Azur geboren, haar geboortenaam is Azur Garden's Horses. Ze was een prachtig merrieveulen met lange benen en het was zo'n speciaal gevoel voor mij toen ze werd geboren. Ze bleef bij ons als jaarling en tweejarige – ik hou er niet van dat mijn jonge paarden in een grote groep jonge paarden worden gedropt, want dan heb ik schrik voor ongelukken. Ik heb andere veulens gefokt en soms als ze van hun moeder gespeend zijn, laat ik ze door een ouder paard opvoeden. Ik heb nog geen enkel veulen gefokt zoals HH Azur. Als je een veulen als HH Azur fokt, is het moeilijk om de andere veulens goed te beoordelen, want ze was zo speciaal.”
Het begin van een succesverhaal
Het volgende belangrijke hoofdstuk voor HH Azur begon toen ze drie jaar oud werd. Ze werd onder het zadel gebracht en stap voor stap werd ze klaargestoomd voor een carrière in de sport. Nathalie herinnert het zich nog goed: “Toen ze drie jaar oud was, begonnen we haar onder het zadel. Het was ongelooflijk, elke keer dat je een oefening deed die ze nog niet eerder had gedaan, gaf ze je het gevoel dat ze die oefening kende. Het was zo gemakkelijk voor haar om te begrijpen wat we van haar wilden. Na een paar maanden zei ik tegen Pedro dat we zouden stoppen met trainen en haar weer de wei in zouden laten gaan, en als ze vier jaar oud was zouden we het weer een beetje oppakken. We namen haar als vierjarige misschien drie keer mee naar een wedstrijd, gewoon als leerervaring. Daarna ging ze weer de wei in tot ze vijf was. Als vijfjarige deden we hetzelfde opnieuw, en als zesjarige deed ze een paar internationale jonge paardencompetities – niet om te winnen of te plaatsen, maar opnieuw voor haar ervaring. Het belangrijkste voor ons was dat ze begreep wat we van haar vroegen en dat ze ervan genoot, daarna bouwden we op naar driedaagse shows. Zelfs als zesjarige mocht ze na het seizoen weer naar de wei – het is heel belangrijk dat paarden kunnen ademen en tot zichzelf kunnen komen in de wei. HH Azur vond het allemaal prima. Toen we als zevenjarige opnieuw begonnen, begonnen mensen haar te herkennen en vroegen ze zich af waarom ze zo goed was. We wilden haar niet echt aan de buitenwereld laten zien toen ze vijf en zes jaar oud was, we wilden haar kwaliteit laten zien toen ze zeven was. We kregen toen al aanbiedingen van mensen die haar wilden kopen. Pedro wees alles af omdat hij dacht dat ze een Olympische merrie zou worden. Hij geloofde al in haar sinds ze drie was, maar besefte dat hij haar niet zelf als ruiter tot op dat niveau zou kunnen brengen. Hij was een goede ruiter maar eerder voor tweesterrenniveau en we hadden ook geen sponsor of veel geld om op topniveau te rijden. Met alleen goed rijden kom je er niet, alles eromheen moet ook goed zijn."
Veel interesse in de merrie
Het succes van HH Azur bleef niet onopgemerkt. De interesse in haar begon te groeien. Nathalie blikt terug: "Aan het einde van haar zevende jaar kwam François Mathy Sr. langs en was erg op haar gesteld. Hij dacht dat we veel geld voor haar vroegen, maar op een dag kwam hij langs met McLain Ward, die was zeer verrast door de kwaliteit van HH Azur. Pénélope Leprévost was ook geweest om HH Azur te proberen, niemand weet dit echt, maar François Mathy Sr. werkte destijds ook met Pénélope. Aanvankelijk werd HH Azur in de internationale rubrieken gereden door François Mathy Sr.'s ruiter, de Spanjaard Diego Perez Bilbao. Een paar maanden daarna vertrok HH Azur met McLain Ward naar Amerika. Daar begon het volgende hoofdstuk van HH Azur."
Gemengde emoties
Het brengt veel emoties met zich mee voor een fokker om een zelf gefokt en bij jou opgegroeid paard op het hoogste niveau te zien strijden. Hoe voelt het voor Nathalie Beaufort om HH Azur op het hoogste niveau te zien rijden? “Ik ervaar het succes van HH Azur met twee emoties. De eerste is een grote trots en een intense bewondering voor haar als ik haar zie springen met McLain. Maar tegelijkertijd zit mijn hart in mijn keel omdat ze niet meer dicht bij me is. Deze twee emoties vermengen zich vaak en brengen tranen in mijn ogen. Azur vertrok aan het begin van haar achtste verjaardag. We hebben meer dan zeven jaar voor haar gezorgd, haar verkopen was emotioneel erg moeilijk. Het schept een grote emotionele band als paarden zo lang bij hun fokker blijven. Ik wist dat ze een mooie carrière voor zich had en dat de financiële middelen om dat niveau te bereiken niet onbelangrijk zijn. Toen ze met McLain Ward als ruiter naar HH Farm vertrok, voelde ik me getroost. Ze zou het prima naar haar zin hebben in deze nieuwe structuur en vandaag kan ik deze geweldige merrie alleen maar blijven bewonderen. Ze blijft een van de mooiste verhalen van mijn leven met mijn paarden.”
Bron: Rolex Grand Slam - Adriana van Tilburg
Foto©: Sportfot
"Mijn man Pedro reed mee met de moeder van HH Azur, Sion vd Zuuthoeve. Ik vroeg Pedro of hij de eigenaar van Sion vd Zuuthoeve kon vragen of ik een embryo uit de merrie mocht spoelen. Sion vd Zuuthoeve was eigenlijk bedoeld om dressuurpaard te worden, maar Pedro was erg succesvol met haar in de springsport. Dat werd afgesproken, en dus zijn we met de merrie naar de dierenarts geweest om haar te laten insemineren. Ik had al gekeken naar mogelijke geschikte hengsten, en Pedro vond Argentinus een goede keuze voor haar."
"We hebben drie keer geprobeerd om haar te insemineren maar het wilde maar niet lukken. De dierenarts zei dat een zoon van Argentinus, Thunder van de Zuuthoeve, beschikbaar was. Het was een jonge hengst en niemand kende hem, maar toen ik hem zag op stal was ik op slag verliefd - hij was fantastisch om naar te kijken. Hij kostte de helft van het dekgeld van Argentinus en we hadden vers sperma. Zij [Sion vd Zuuthoeve] werd in één keer drachtig en de embryotransfer ging heel goed. Het volgend jaar werd HH Azur geboren, haar geboortenaam is Azur Garden's Horses. Ze was een prachtig merrieveulen met lange benen en het was zo'n speciaal gevoel voor mij toen ze werd geboren. Ze bleef bij ons als jaarling en tweejarige – ik hou er niet van dat mijn jonge paarden in een grote groep jonge paarden worden gedropt, want dan heb ik schrik voor ongelukken. Ik heb andere veulens gefokt en soms als ze van hun moeder gespeend zijn, laat ik ze door een ouder paard opvoeden. Ik heb nog geen enkel veulen gefokt zoals HH Azur. Als je een veulen als HH Azur fokt, is het moeilijk om de andere veulens goed te beoordelen, want ze was zo speciaal.”
Het begin van een succesverhaal
Het volgende belangrijke hoofdstuk voor HH Azur begon toen ze drie jaar oud werd. Ze werd onder het zadel gebracht en stap voor stap werd ze klaargestoomd voor een carrière in de sport. Nathalie herinnert het zich nog goed: “Toen ze drie jaar oud was, begonnen we haar onder het zadel. Het was ongelooflijk, elke keer dat je een oefening deed die ze nog niet eerder had gedaan, gaf ze je het gevoel dat ze die oefening kende. Het was zo gemakkelijk voor haar om te begrijpen wat we van haar wilden. Na een paar maanden zei ik tegen Pedro dat we zouden stoppen met trainen en haar weer de wei in zouden laten gaan, en als ze vier jaar oud was zouden we het weer een beetje oppakken. We namen haar als vierjarige misschien drie keer mee naar een wedstrijd, gewoon als leerervaring. Daarna ging ze weer de wei in tot ze vijf was. Als vijfjarige deden we hetzelfde opnieuw, en als zesjarige deed ze een paar internationale jonge paardencompetities – niet om te winnen of te plaatsen, maar opnieuw voor haar ervaring. Het belangrijkste voor ons was dat ze begreep wat we van haar vroegen en dat ze ervan genoot, daarna bouwden we op naar driedaagse shows. Zelfs als zesjarige mocht ze na het seizoen weer naar de wei – het is heel belangrijk dat paarden kunnen ademen en tot zichzelf kunnen komen in de wei. HH Azur vond het allemaal prima. Toen we als zevenjarige opnieuw begonnen, begonnen mensen haar te herkennen en vroegen ze zich af waarom ze zo goed was. We wilden haar niet echt aan de buitenwereld laten zien toen ze vijf en zes jaar oud was, we wilden haar kwaliteit laten zien toen ze zeven was. We kregen toen al aanbiedingen van mensen die haar wilden kopen. Pedro wees alles af omdat hij dacht dat ze een Olympische merrie zou worden. Hij geloofde al in haar sinds ze drie was, maar besefte dat hij haar niet zelf als ruiter tot op dat niveau zou kunnen brengen. Hij was een goede ruiter maar eerder voor tweesterrenniveau en we hadden ook geen sponsor of veel geld om op topniveau te rijden. Met alleen goed rijden kom je er niet, alles eromheen moet ook goed zijn."
Veel interesse in de merrie
Het succes van HH Azur bleef niet onopgemerkt. De interesse in haar begon te groeien. Nathalie blikt terug: "Aan het einde van haar zevende jaar kwam François Mathy Sr. langs en was erg op haar gesteld. Hij dacht dat we veel geld voor haar vroegen, maar op een dag kwam hij langs met McLain Ward, die was zeer verrast door de kwaliteit van HH Azur. Pénélope Leprévost was ook geweest om HH Azur te proberen, niemand weet dit echt, maar François Mathy Sr. werkte destijds ook met Pénélope. Aanvankelijk werd HH Azur in de internationale rubrieken gereden door François Mathy Sr.'s ruiter, de Spanjaard Diego Perez Bilbao. Een paar maanden daarna vertrok HH Azur met McLain Ward naar Amerika. Daar begon het volgende hoofdstuk van HH Azur."
Gemengde emoties
Het brengt veel emoties met zich mee voor een fokker om een zelf gefokt en bij jou opgegroeid paard op het hoogste niveau te zien strijden. Hoe voelt het voor Nathalie Beaufort om HH Azur op het hoogste niveau te zien rijden? “Ik ervaar het succes van HH Azur met twee emoties. De eerste is een grote trots en een intense bewondering voor haar als ik haar zie springen met McLain. Maar tegelijkertijd zit mijn hart in mijn keel omdat ze niet meer dicht bij me is. Deze twee emoties vermengen zich vaak en brengen tranen in mijn ogen. Azur vertrok aan het begin van haar achtste verjaardag. We hebben meer dan zeven jaar voor haar gezorgd, haar verkopen was emotioneel erg moeilijk. Het schept een grote emotionele band als paarden zo lang bij hun fokker blijven. Ik wist dat ze een mooie carrière voor zich had en dat de financiële middelen om dat niveau te bereiken niet onbelangrijk zijn. Toen ze met McLain Ward als ruiter naar HH Farm vertrok, voelde ik me getroost. Ze zou het prima naar haar zin hebben in deze nieuwe structuur en vandaag kan ik deze geweldige merrie alleen maar blijven bewonderen. Ze blijft een van de mooiste verhalen van mijn leven met mijn paarden.”
Bron: Rolex Grand Slam - Adriana van Tilburg
Foto©: Sportfot