De temperaturen gaan opnieuw de hoogte in en de weides maken zich klaar voor een schitterende zomer. Maar ondertussen komt ook een stille (paarden)moordenaar terug op de voorgrond in verschillende weides ... het Jakobskruiskruid. Een plant die in het eerste jaar een onopvallende rozet vormt. Hierdoor valt hij vaak niet meteen op. In het tweede jaar komen ze in juli en augustus tot bloei. Dan bloeit ze met de kenmerkende gele bloem.
Als levende plant is het Jakobskruiskruid niet meteen gevaarlijk. Dan wordt ze zelden gegeten door paarden. Wanneer is het dan wel problematisch? Zodra de paarden op een vrij kale wei huizen. Dan zullen ze de plant uit noodzaak wel eten. Door haar bittere smaak herkennen de paarden ze thans wel snel op als 'giftig'.
Afgestorven is het kruid wel een sluipmoordenaar. De stengel van de plant is vaak nog wel te herkennen. Deze heeft een paarse kleur. Echter het blad is nauwelijks te onderscheiden van de andere grassen in het hooi.
Gevaarlijk bij meermaals gebruik
Een paard gaat niet dood van een keer Jakobskruiskruid eten. Het gevaar zit hem in de eigenschap dat deze plant een sluipmoordenaar is. Als je paard meerdere dagen achter elkaar veel hooi eet wat deze plant bevat of gedurende een langere periode dagelijks van deze plant eet ontstaan er problemen. Het gif van deze plant komt in de lever en maakt daar het leverweefstel kapot. Op het moment dat dit leverweefsel kapot is, wordt je paard vrij plotseling ziek. Er zijn meerdere symptomen. Het paard kan vermageren, geelzucht krijgen of stille kolder of razende kolder krijgen. Kolder is een hersenverschijnsel. Stille kolder is vooral sloomheid. Razende kolder zorgt ervoor dat het paard rondjes gaat lopen, tegen de muur gaat dringen, gaat zwalken in de achterhand en gaat wankelen. Is er verdenking van vergiftiging, raadpleeg dan direct de dierenarts.
Voorkomen is beter dan genezen
Voorkomen is beter dan genezen, dus is het het beste deze plant te bestrijden. Maaien is een goede optie, maar wel voor de bloei. Anders heeft de plant zich alweer gezaaid. Het beste is de plant met wortel en al eruit te trekken en niet op de mestvaalt te gooien als deze mest weer gebruikt gaat worden op het land. Dit is veel werk. Dit zal met de hand moeten gebeuren met goede handschoenen aan, om een allergische reactie te voorkomen. Je zou kunnen spuiten met MCCP, echter kan dit alleen bij de jonge planten. De wortels van een volwassen plant zijn zo sterk, dat deze niet zomaar kapot gaan.
F. © Stal en akker
Als levende plant is het Jakobskruiskruid niet meteen gevaarlijk. Dan wordt ze zelden gegeten door paarden. Wanneer is het dan wel problematisch? Zodra de paarden op een vrij kale wei huizen. Dan zullen ze de plant uit noodzaak wel eten. Door haar bittere smaak herkennen de paarden ze thans wel snel op als 'giftig'.
Afgestorven is het kruid wel een sluipmoordenaar. De stengel van de plant is vaak nog wel te herkennen. Deze heeft een paarse kleur. Echter het blad is nauwelijks te onderscheiden van de andere grassen in het hooi.
Gevaarlijk bij meermaals gebruik
Een paard gaat niet dood van een keer Jakobskruiskruid eten. Het gevaar zit hem in de eigenschap dat deze plant een sluipmoordenaar is. Als je paard meerdere dagen achter elkaar veel hooi eet wat deze plant bevat of gedurende een langere periode dagelijks van deze plant eet ontstaan er problemen. Het gif van deze plant komt in de lever en maakt daar het leverweefstel kapot. Op het moment dat dit leverweefsel kapot is, wordt je paard vrij plotseling ziek. Er zijn meerdere symptomen. Het paard kan vermageren, geelzucht krijgen of stille kolder of razende kolder krijgen. Kolder is een hersenverschijnsel. Stille kolder is vooral sloomheid. Razende kolder zorgt ervoor dat het paard rondjes gaat lopen, tegen de muur gaat dringen, gaat zwalken in de achterhand en gaat wankelen. Is er verdenking van vergiftiging, raadpleeg dan direct de dierenarts.
Voorkomen is beter dan genezen
Voorkomen is beter dan genezen, dus is het het beste deze plant te bestrijden. Maaien is een goede optie, maar wel voor de bloei. Anders heeft de plant zich alweer gezaaid. Het beste is de plant met wortel en al eruit te trekken en niet op de mestvaalt te gooien als deze mest weer gebruikt gaat worden op het land. Dit is veel werk. Dit zal met de hand moeten gebeuren met goede handschoenen aan, om een allergische reactie te voorkomen. Je zou kunnen spuiten met MCCP, echter kan dit alleen bij de jonge planten. De wortels van een volwassen plant zijn zo sterk, dat deze niet zomaar kapot gaan.
F. © Stal en akker