Gisteren berichtten we al over 'Dr. Peyo', een paard die in het Franse Calais verschillende kankerpatiënten steunt door als een volleerde dokter door de gangen van het ziekenhuis te wandelen. We spraken ondertussen met zijn eigenaar én medewerkers van het ziekenhuis die ons graag vertelde hoe Peyo een onmisbaar deel van hun team is geworden.
"Peyo 'werkt' in het palliatieve centrum, bij patiënten die weten dat ze niet meer erg lang te leven hebben", vertelt zijn trainer Hassen Bouchakour. "We willen patiënten eigenlijk op het einde van hun leven, toch nog een leven geven. Dat doen we door, samen met Peyo, een bepaalde energie voor de patiënten te creëren. We werken samen met verschillende psychologen om angst bij te patiënten te verminderen. Daarnaast troost hij hen ook, aangezien ze erg veel pijn hebben".
"Peyo kiest zelf welke kamer hij binnen gaat. Hij toont dit door zijn been op te heffen voor de deur van de kamer waar hij naar binnen wil. Peyo is nu 15 en hij is erg slim. Het lijkt wel of hij automatisch aanvoelt in welke kamer er zich kankerpatiënten bevinden. Ik herinner mij nog dat hij per se een kamer naar binnen wou. De vrouw die zich op dat moment in de kamer bevond, was aan het sterven. Peyo heeft niet van haar zijde geweken tot ze haar ogen sloot en nooit meer open deed... Ik vergezel hem wel maar in the end is hij het die beslist", gaat Bouchakour verder.
Oorspronkelijk nam het duo deel aan dressuurwedstrijden: "Dat ging eigenlijk altijd erg goed, tot we onze proef gereden hebben. Dan ging Peyo altijd op zoek naar mensen in het publiek en weigerde hij van hun zijde te wijken. Dat maakt het erg moeilijk als je de ring wil verlaten (lacht). Hij heeft een grote behoefte aan menselijk contact. Ik denk dat hij tijdens die wedstrijden al mensen uitzocht die zich niet goed in hun vel voelden, personen die worstelden met hun mentale gezondheid. Na verschillende onderzoeken hebben verschillende dierenartsen vastgesteld dat zijn brein op een unieke manier werkt".
In het ziekenhuis zijn ze erg blij met Peyo: "Peyo en zijn trainer zijn eigenlijk en vast onderdeel van ons team geworden. Ze doen niet enkel wonderen voor de patiënten maar ook voor ons. Als alles wat moeilijker wordt, weten we dat ze er niet enkel zijn om de patiënten maar ook ons te troosten", vertelt Anne Sophie, een verpleegster op palliatieve zorgen. "Peyo staat ons team sinds 2016 bij. Ik denk dat hij gedurende die periode al meer dan 1000 mensen heeft bijgestaan aan het einde van hun leven".
De patiënten zelf hebben niets dan lof voor het paard: "Mijn zoon wou nooit mee naar het ziekenhuis om zijn moeder te bezoeken. Hij vond het moeilijk om haar pijn te zijn lijden, wat ik uiteraard begrijp. Uiteindelijk is hij nog maar zeven jaar", vertel een vader. "Nu associeert Isaac het ziekenhuis met Peyo en komt hij graag mee. Dat doet zijn moeder ook goed dus je kan in dit geval van een echte win-win situatie spreken".
Roger, een 64-jarige patiënt bevestigt dat: "Peyo is mijn favoriete dokter. Ik weet dat ik vandaag goed zal slapen omdat ik Peyo gezien heb". Zijn vrouw glimlacht: "Als hij Peyo gezien heeft, slaapt hij als een roos".
Bouchakour vertelt: "Hygiëne is in een ziekenhuis natuurlijk erg belangrijk. Peyo wordt dan ook altijd gewassen en ontsmet voor hij het ziekenhuis binnen gaat. Het neemt ongeveer twee uur in beslag. Ik desinfecteer hem altijd met speciale doekjes en dat neemt heel wat tijd in. Gelukkig vindt hij het leuk om gepoetst te worden. Ik denk dat hij er stiekem wel van geniet. Peyo heeft ook geleerd duidelijk aan te geven wanneer het tijd is voor een 'sanitaire stop' door zijn lichaam van links naar rechts te bewegen".
"Natuurlijk werkt Peyo niet elke dag", aldus zijn trainer. "We maken regelmatig een wandeling op het strand in Calais. Het is belangrijk dat we af en toe ons hoofd kunnen leegmaken. Toch merk ik dat Peyo ook op die momenten maar één ding het liefst wil: teruggaan naar het ziekenhuis".
Bron: The Guardian
"Peyo 'werkt' in het palliatieve centrum, bij patiënten die weten dat ze niet meer erg lang te leven hebben", vertelt zijn trainer Hassen Bouchakour. "We willen patiënten eigenlijk op het einde van hun leven, toch nog een leven geven. Dat doen we door, samen met Peyo, een bepaalde energie voor de patiënten te creëren. We werken samen met verschillende psychologen om angst bij te patiënten te verminderen. Daarnaast troost hij hen ook, aangezien ze erg veel pijn hebben".
"Peyo kiest zelf welke kamer hij binnen gaat. Hij toont dit door zijn been op te heffen voor de deur van de kamer waar hij naar binnen wil. Peyo is nu 15 en hij is erg slim. Het lijkt wel of hij automatisch aanvoelt in welke kamer er zich kankerpatiënten bevinden. Ik herinner mij nog dat hij per se een kamer naar binnen wou. De vrouw die zich op dat moment in de kamer bevond, was aan het sterven. Peyo heeft niet van haar zijde geweken tot ze haar ogen sloot en nooit meer open deed... Ik vergezel hem wel maar in the end is hij het die beslist", gaat Bouchakour verder.
Oorspronkelijk nam het duo deel aan dressuurwedstrijden: "Dat ging eigenlijk altijd erg goed, tot we onze proef gereden hebben. Dan ging Peyo altijd op zoek naar mensen in het publiek en weigerde hij van hun zijde te wijken. Dat maakt het erg moeilijk als je de ring wil verlaten (lacht). Hij heeft een grote behoefte aan menselijk contact. Ik denk dat hij tijdens die wedstrijden al mensen uitzocht die zich niet goed in hun vel voelden, personen die worstelden met hun mentale gezondheid. Na verschillende onderzoeken hebben verschillende dierenartsen vastgesteld dat zijn brein op een unieke manier werkt".
In het ziekenhuis zijn ze erg blij met Peyo: "Peyo en zijn trainer zijn eigenlijk en vast onderdeel van ons team geworden. Ze doen niet enkel wonderen voor de patiënten maar ook voor ons. Als alles wat moeilijker wordt, weten we dat ze er niet enkel zijn om de patiënten maar ook ons te troosten", vertelt Anne Sophie, een verpleegster op palliatieve zorgen. "Peyo staat ons team sinds 2016 bij. Ik denk dat hij gedurende die periode al meer dan 1000 mensen heeft bijgestaan aan het einde van hun leven".
De patiënten zelf hebben niets dan lof voor het paard: "Mijn zoon wou nooit mee naar het ziekenhuis om zijn moeder te bezoeken. Hij vond het moeilijk om haar pijn te zijn lijden, wat ik uiteraard begrijp. Uiteindelijk is hij nog maar zeven jaar", vertel een vader. "Nu associeert Isaac het ziekenhuis met Peyo en komt hij graag mee. Dat doet zijn moeder ook goed dus je kan in dit geval van een echte win-win situatie spreken".
Roger, een 64-jarige patiënt bevestigt dat: "Peyo is mijn favoriete dokter. Ik weet dat ik vandaag goed zal slapen omdat ik Peyo gezien heb". Zijn vrouw glimlacht: "Als hij Peyo gezien heeft, slaapt hij als een roos".
Bouchakour vertelt: "Hygiëne is in een ziekenhuis natuurlijk erg belangrijk. Peyo wordt dan ook altijd gewassen en ontsmet voor hij het ziekenhuis binnen gaat. Het neemt ongeveer twee uur in beslag. Ik desinfecteer hem altijd met speciale doekjes en dat neemt heel wat tijd in. Gelukkig vindt hij het leuk om gepoetst te worden. Ik denk dat hij er stiekem wel van geniet. Peyo heeft ook geleerd duidelijk aan te geven wanneer het tijd is voor een 'sanitaire stop' door zijn lichaam van links naar rechts te bewegen".
"Natuurlijk werkt Peyo niet elke dag", aldus zijn trainer. "We maken regelmatig een wandeling op het strand in Calais. Het is belangrijk dat we af en toe ons hoofd kunnen leegmaken. Toch merk ik dat Peyo ook op die momenten maar één ding het liefst wil: teruggaan naar het ziekenhuis".
Bron: The Guardian