Ook vandaag geeft Inge Balliauw van Hippo-Homes ons weer een kijk in haar drukke leven als paardenliefhebber en immomakelaar!
Donderdag is een feestdag en dit betekent veel quality-time voor de paarden. We staan even vroeg op als de andere dagen want ook vandaag staat er een druk, maar ander programma op de agenda. Ik start weerom met de dagelijkse routine, met inbegrip van Urline haar veulenknuffel. Er komt een oude bekende langs op stal en hij is onder de indruk dat Urline zo menselijk is. Wat wil je, ze wordt elke dag vertroeteld.
Dan is het haasten naar het Azelhof om te gaan helpen met de paarden die deelnemen aan de oefenjumping, een ideale aanloop naar de echte wedstrijden die hopelijk snel weer mogen georganiseerd worden. België heeft een bloeiende paardensport en deze is momenteel vleugellam door deze hele crisis.
Aangekomen in het Azelhof, merk ik hoe blij iedereen is dat er weer gesprongen kan worden. Het lijkt wel of iedereen een zucht van verlichting slaakt dat deze oefenjumping toch echt wel kan doorgaan. We geloven het bijna niet. Superleuk weerzien met een heel aantal bekenden, al is de groet of babbel er eentje van op afstand. Iedereen houdt zich netjes aan de regels.
De paarden springen geweldig, vooral onze Hercules, de ster van de stal, laat van zich spreken en ik keer huiswaarts met een zeer goed gevoel. Het ganse team zag er stralend uit in de nieuwe ouftit en dat leverde veel complimentjes op. Dat doet natuurlijk deugd want ik heb er heel veel tijd in geïnvesteerd om te zorgen dat alles er piccobello uitziet.
Ik geloof dat de paardensector zich zal herstellen van deze crisis en dat er ook in de toekomst nog paarden nodig zullen zijn. Ik spring bij mijn thuiskomst dus nog in de paardencamionette om een hengstige merrie te laten scannen zodat er volgend jaar weer veulentjes dartelen in de weide. Als gepassioneerd fokker kan ik mij niet voorstellen dat de weiden leeg zouden blijven.
Het paard is al eeuwenlang de grootse vriend van de mens en ook deze crisis zal de paardensport overleven, net omdat paardensport deels ook passie is.
Donderdag is een feestdag en dit betekent veel quality-time voor de paarden. We staan even vroeg op als de andere dagen want ook vandaag staat er een druk, maar ander programma op de agenda. Ik start weerom met de dagelijkse routine, met inbegrip van Urline haar veulenknuffel. Er komt een oude bekende langs op stal en hij is onder de indruk dat Urline zo menselijk is. Wat wil je, ze wordt elke dag vertroeteld.
Dan is het haasten naar het Azelhof om te gaan helpen met de paarden die deelnemen aan de oefenjumping, een ideale aanloop naar de echte wedstrijden die hopelijk snel weer mogen georganiseerd worden. België heeft een bloeiende paardensport en deze is momenteel vleugellam door deze hele crisis.
Aangekomen in het Azelhof, merk ik hoe blij iedereen is dat er weer gesprongen kan worden. Het lijkt wel of iedereen een zucht van verlichting slaakt dat deze oefenjumping toch echt wel kan doorgaan. We geloven het bijna niet. Superleuk weerzien met een heel aantal bekenden, al is de groet of babbel er eentje van op afstand. Iedereen houdt zich netjes aan de regels.
De paarden springen geweldig, vooral onze Hercules, de ster van de stal, laat van zich spreken en ik keer huiswaarts met een zeer goed gevoel. Het ganse team zag er stralend uit in de nieuwe ouftit en dat leverde veel complimentjes op. Dat doet natuurlijk deugd want ik heb er heel veel tijd in geïnvesteerd om te zorgen dat alles er piccobello uitziet.
Ik geloof dat de paardensector zich zal herstellen van deze crisis en dat er ook in de toekomst nog paarden nodig zullen zijn. Ik spring bij mijn thuiskomst dus nog in de paardencamionette om een hengstige merrie te laten scannen zodat er volgend jaar weer veulentjes dartelen in de weide. Als gepassioneerd fokker kan ik mij niet voorstellen dat de weiden leeg zouden blijven.
Het paard is al eeuwenlang de grootse vriend van de mens en ook deze crisis zal de paardensport overleven, net omdat paardensport deels ook passie is.