Een jongedame die haar mannetje staat in een mannenwereld. Zo zou je Hanna Huygens kunnen typeren. Of is het mannenbastion in de paardenrennen aan het wankelen? Goed mogelijk, want steeds meer vrouwelijke jockeys nemen het op tegen hun mannelijke collega’s. En met succes! In een van de weinige sporten waar mannen en vrouwen het in dezelfde competitie tegen elkaar opnemen, hoeven de dames absoluut niet onder te doen.
Die evolutie zien we ook op Waregem Koerse. De eerste drie vrouwelijke winnaars, Suzy Jans-Lavigne en Veronique Depuydt in de drafsport en Barbara Guenet in de galoprennen, hadden nog elk het statuut van amatrice. Sinds vorig jaar kunnen we daar de eerste vrouwelijke professionele driver aan toevoegen. Met het paard Igor Darby won Hanna Huygens immers de Prijs Jules Storme. Ondertussen is Hanna al veel meer dan enkel een Waregem Koerse-winnares. Op slechts 21-jarige leeftijd is ze een vaste waarde in de top-3 van de Belgische profdrivers. Alle grote namen kijkt ze gedurfd in de ogen. We maken kennis met dit jonge talent uit onze drafsport, in woord en in beeld.
Hanna is op de hippodroom altijd op te merken in haar driverskledij. Maar een uitnodiging om in de Strohoeve van Willy Naessens de driversplunje om te ruilen voor een feestelijke outfit, sloeg ze niet af. Een mooie fotoshoot was het gevolg.
De vele foto’s op de hippodroom worden allemaal genomen in je sportuitrusting. Hoe voelde het om eens een totaal andere look aan te meten?
Ik voelde me als een echte prinses. Het was heel leuk om te doen. Normaal gezien kleed ik me nooit zo op. Tenzij uitzonderlijk, zoals bij de kampioenenviering van Tongeren of het Belgisch kampioenengala. Op zo’n avonden doe ik dit wel eens. Maar in het gewone leven heb ik toch een andere stijl.
En die is…
Dat mag eigenlijk heel gewoon zijn. Een jeans en een T-shirt of een sportieve blouse. Maar als we thuis de paarden trainen, heb ik uiteraard ook mijn werkkledij aan.
En voor dat werken met paarden leek je wel voorbestemd. Op welke leeftijd wist je dat je in de drafsport actief zou zijn?
Redelijk vlug eigenlijk. Toen ik 8 à 9 jaar was, wist ik al zeker dat ik later jockey zou worden. Mijn papa raadde me dit af en mijn mama ook, want het is een harde wereld. Mijn papa opperde nog of ik geen naaister of kapster wou worden en mijn mama zag me nog liever langer naar school gaan. Maar ik wilde niet verder studeren. Wat mij interesseert, leer ik graag. Om mijn proef als jockey af te leggen, moest ik de Code der Draverijen kennen. Ik leerde dit en kon dit meteen. Wiskunde ging moeilijker.
Jouw ouders hebben een trainingscentrum. Je kreeg de sport dus met de paplepel ingegoten?
Op het moment dat mijn mama zwanger was, zijn mijn ouders naar Haacht verhuisd. Daar was er een mooi trainingscomplex dat ze verder hebben kunnen uitbouwen. Van toen ik heel klein was, reed ik al met onze pony Kali en toen er enkele brave paarden waren, kon ik samen met mijn papa leren rijden. Ik zit dus al mijn hele leven in de paardenwereld.
Om deel te nemen in aangespannen drafwedstrijden moet je 16 zijn. Maar in het jaar dat je 14 werd, was je toegelaten om in het bereden drafcircuit te starten.
Ja, jaren op voorhand telde ik al af. Het was zo dat je al mocht starten in het kalenderjaar waarin je 14 werd. Ik ben geboren in december, dus mocht ik eigenlijk al in januari, een maand nadat ik dertien was geworden, in koers komen.
Stijlvol sexy. Dat is de beste beschrijving van dit kanten kleedje van Bronx and Banco. De opvallende combinatie van sierlijke zwarte en witte prints, afgewisseld met doorzichtige strookjes zorgt voor een echte eyecatcher. YZER FASDHION
Wat herinner je je van je eerste koers?
Het was in Kuurne met het paard URONIMO FER. We namen meteen de leiding, maar in de tweede bocht ging hij in galop. Mijn papa dacht dat ik ontgoocheld zou zijn en zou stoppen en hij vroeg meteen na de koers: “En?” Maar ik zei: “Nog eens, ik wil nog eens!” Twee maanden later won ik in Tongeren mijn allereerste koers met het paard AWARD. Ik had de smaak volledig te pakken.
Nauwelijks zeven jaar later, op je 20ste, win je al op Waregem Koerse? Wat betekent die dag voor jou?
Het is een van de mooiste en meest prestigieuze dagen van het jaar. In Mons heb je de Grand Prix de Wallonie, een koers die op sportief gebied heel hoog is. Maar daarna komt Waregem Koerse. In Vlaanderen is dit toch wel de allergrootste koersdag.
Hoe beleefde je vorig jaar de dinsdag van Waregem Koerse?
‘s Ochtends heb ik nog een vijftal paarden getraind. Daarna moesten we Gosip Sidney klaarmaken, want die nam met mijn papa deel aan de Grote Prijs. (Gosip werd prachtig vijfde). Rond 12u.00 ben ik samen met mijn opa vertrokken. Mijn papa en mama kwamen met Gosip iets later omdat hij pas na 17u.00 moest lopen. Ik was dus iets vroeger op de renbaan en ik volgde de eerste koersen van de namiddag bij het stalterrein. In de vijfde koers van de namiddag nam ik deel met DEUXIEME PICSOUS aan de grote drafkoers en we werden eervol vierde. In de Prijs Jean Bouckaert ging het met CAMILO BOKO te rap, maar toen was het aan IGOR DARBY…
Hoe verliep jouw koers met Igor Darby?
IGOR DARBY was een van de favorieten en dat leverde wel wat druk op, maar zijn trainer en mijn papa straalden rust uit rondom mij. Bij de start verliep alles ook prima en we volgden mooi aan de binnenzijde. Na een ronde moest ik toch zien dat ik niet ingesloten zat. Op het gepaste moment kon ik buitenom gaan en toen zat ik tactisch ideaal in koers. In de laatste bocht versnelden we en liep hij makkelijk over zijn tegenstand heen.
Was winnen in Waregem een droom voor jou?
Ik heb daar eigenlijk nooit over nagedacht. Ik wil die grote koersen wel winnen, maar ik ben er absoluut niet op gefixeerd. Het is mooi als het gebeurt.
Een vrouwelijke driver die de mannen het nakijken geeft. Dit gebeurt niet zo vaak. Is het als meisje in de paardensport extra moeilijk?
Het is moeilijk, maar succes dwing je af, denk ik. In het begin houden ze minder rekening met jou, maar als je laat zien dat je het kan, dan verandert dit. Gelukkig bestaan er speciale koersen voor leerling-drivers zodat we geleidelijk aan konden doorgroeien. In het bereden circuit werd ik wel makkelijk aanvaard, maar aangespannen is het moeilijker om je plek te veroveren.
Heb je ooit zelf enig nadeel ondervonden dat je het als meisje moet opnemen tegen de jongens?
Ja, maar eigenlijk vooral in Frankrijk. De Franse drivers zouden wel eens minder respect durven tonen. In de aangespannen rennen steek ik daarom mijn haren altijd onder mijn helm. Zo zien ze in het peloton niet meteen dat ik een meisje ben en hinderen ze mij minder. In de bereden drafrennen zijn er meer vrouwelijke jockeys, dus dan hoeft dit niet.
Maar zelfs op Waregem Koerse kan het plots gebeuren. Vorig jaar werd ik gecontacteerd om met DEUXIEME PICSOUS in de Grote Prijs van de stad Waregem te rijden. De trainer kende mij enkel van naam en toen hij me ontmoette, zag ik aan zijn blik dat hij begon te twijfelen over mijn talenten. Ik hoefde het paard zelfs niet op te warmen. Hij straalde allesbehalve vertrouwen uit en polste zelfs bij anderen over mijn stuurkunsten. Maar in de koers kon ik zijn paard wel het ideale parcours geven. We werden vierde en dit was beter dan verwacht. Na de koers waren ze plots wel heel tevreden en waren de vooroordelen volledig verdwenen.
Misschien zijn er wel voordelen?
Soms wel. Bepaalde eigenaars willen soms een driver met een zachte hand voor hun paard. Of iemand die beter met de paarden communiceert. Ook het feit dat ik een lager gewicht heb dan heel wat mannelijke collega’s is een voordeel. Vanuit de galop heb ik altijd gehoord dat 1kg overeenkomt met 1 lengte van een paard. Dit idee is altijd in mijn hoofd blijven hangen. Al het materiaal, onze sulky, ons tuig, wordt steeds lichter, dus een lichtere driver is ook in de drafsport van belang.
Wie zijn jouw voorbeelden in de sport?
Op de eerste plaats mijn papa uiteraard. In het bereden circuit keek ik op naar Nathalie Henry omwille van haar typische stijl. Mathieu Abrivard en Jean-Michel Bazire zijn natuurlijk grote talenten. Maar eigenlijk ben ik ook wel fan van de Zweedse topdriver Bjorn Goop.
Namen van wereldniveau om je aan te spiegelen… Je bent fulltime bezig met de drafsport. Is er nog tijd voor hobby’s buiten de paardensport?
Neen, en eigenlijk heb ik er nooit behoefte aan gehad. Alles voor de paarden. Ik kan me geen leven zonder de paarden voorstellen.
De Belgische drafsportliefhebber kan zich ondertussen geen koersdag meer inbeelden zonder de jeugdige spirit van deze talentvolle sportvrouw. Op Waregem Koerse 2018 kan ze opnieuw haar kans wagen. Er is duidelijk Girl Power aan de Gaverbeek…
Een jongedame die haar mannetje staat in een mannenwereld. Zo zou je Hanna Huygens kunnen typeren. Of is het mannenbastion in de paardenrennen aan het wankelen? Goed mogelijk, want steeds meer vrouwelijke jockeys nemen het op tegen hun mannelijke collega’s. En met succes! In een van de weinige sporten waar mannen en vrouwen het in dezelfde competitie tegen elkaar opnemen, hoeven de dames absoluut niet onder te doen.
Die evolutie zien we ook op Waregem Koerse. De eerste drie vrouwelijke winnaars, Suzy Jans-Lavigne en Veronique Depuydt in de drafsport en Barbara Guenet in de galoprennen, hadden nog elk het statuut van amatrice. Sinds vorig jaar kunnen we daar de eerste vrouwelijke professionele driver aan toevoegen. Met het paard Igor Darby won Hanna Huygens immers de Prijs Jules Storme. Ondertussen is Hanna al veel meer dan enkel een Waregem Koerse-winnares. Op slechts 21-jarige leeftijd is ze een vaste waarde in de top-3 van de Belgische profdrivers. Alle grote namen kijkt ze gedurfd in de ogen. We maken kennis met dit jonge talent uit onze drafsport, in woord en in beeld.
Hanna is op de hippodroom altijd op te merken in haar driverskledij. Maar een uitnodiging om in de Strohoeve van Willy Naessens de driversplunje om te ruilen voor een feestelijke outfit, sloeg ze niet af. Een mooie fotoshoot was het gevolg.
De vele foto’s op de hippodroom worden allemaal genomen in je sportuitrusting. Hoe voelde het om eens een totaal andere look aan te meten?
Ik voelde me als een echte prinses. Het was heel leuk om te doen. Normaal gezien kleed ik me nooit zo op. Tenzij uitzonderlijk, zoals bij de kampioenenviering van Tongeren of het Belgisch kampioenengala. Op zo’n avonden doe ik dit wel eens. Maar in het gewone leven heb ik toch een andere stijl.
En die is…
Dat mag eigenlijk heel gewoon zijn. Een jeans en een T-shirt of een sportieve blouse. Maar als we thuis de paarden trainen, heb ik uiteraard ook mijn werkkledij aan.
En voor dat werken met paarden leek je wel voorbestemd. Op welke leeftijd wist je dat je in de drafsport actief zou zijn?
Redelijk vlug eigenlijk. Toen ik 8 à 9 jaar was, wist ik al zeker dat ik later jockey zou worden. Mijn papa raadde me dit af en mijn mama ook, want het is een harde wereld. Mijn papa opperde nog of ik geen naaister of kapster wou worden en mijn mama zag me nog liever langer naar school gaan. Maar ik wilde niet verder studeren. Wat mij interesseert, leer ik graag. Om mijn proef als jockey af te leggen, moest ik de Code der Draverijen kennen. Ik leerde dit en kon dit meteen. Wiskunde ging moeilijker.
Jouw ouders hebben een trainingscentrum. Je kreeg de sport dus met de paplepel ingegoten?
Op het moment dat mijn mama zwanger was, zijn mijn ouders naar Haacht verhuisd. Daar was er een mooi trainingscomplex dat ze verder hebben kunnen uitbouwen. Van toen ik heel klein was, reed ik al met onze pony Kali en toen er enkele brave paarden waren, kon ik samen met mijn papa leren rijden. Ik zit dus al mijn hele leven in de paardenwereld.
Om deel te nemen in aangespannen drafwedstrijden moet je 16 zijn. Maar in het jaar dat je 14 werd, was je toegelaten om in het bereden drafcircuit te starten.
Ja, jaren op voorhand telde ik al af. Het was zo dat je al mocht starten in het kalenderjaar waarin je 14 werd. Ik ben geboren in december, dus mocht ik eigenlijk al in januari, een maand nadat ik dertien was geworden, in koers komen.
Stijlvol sexy. Dat is de beste beschrijving van dit kanten kleedje van Bronx and Banco. De opvallende combinatie van sierlijke zwarte en witte prints, afgewisseld met doorzichtige strookjes zorgt voor een echte eyecatcher. YZER FASDHION
Wat herinner je je van je eerste koers?
Het was in Kuurne met het paard URONIMO FER. We namen meteen de leiding, maar in de tweede bocht ging hij in galop. Mijn papa dacht dat ik ontgoocheld zou zijn en zou stoppen en hij vroeg meteen na de koers: “En?” Maar ik zei: “Nog eens, ik wil nog eens!” Twee maanden later won ik in Tongeren mijn allereerste koers met het paard AWARD. Ik had de smaak volledig te pakken.
Nauwelijks zeven jaar later, op je 20ste, win je al op Waregem Koerse? Wat betekent die dag voor jou?
Het is een van de mooiste en meest prestigieuze dagen van het jaar. In Mons heb je de Grand Prix de Wallonie, een koers die op sportief gebied heel hoog is. Maar daarna komt Waregem Koerse. In Vlaanderen is dit toch wel de allergrootste koersdag.
Hoe beleefde je vorig jaar de dinsdag van Waregem Koerse?
‘s Ochtends heb ik nog een vijftal paarden getraind. Daarna moesten we Gosip Sidney klaarmaken, want die nam met mijn papa deel aan de Grote Prijs. (Gosip werd prachtig vijfde). Rond 12u.00 ben ik samen met mijn opa vertrokken. Mijn papa en mama kwamen met Gosip iets later omdat hij pas na 17u.00 moest lopen. Ik was dus iets vroeger op de renbaan en ik volgde de eerste koersen van de namiddag bij het stalterrein. In de vijfde koers van de namiddag nam ik deel met DEUXIEME PICSOUS aan de grote drafkoers en we werden eervol vierde. In de Prijs Jean Bouckaert ging het met CAMILO BOKO te rap, maar toen was het aan IGOR DARBY…
Hoe verliep jouw koers met Igor Darby?
IGOR DARBY was een van de favorieten en dat leverde wel wat druk op, maar zijn trainer en mijn papa straalden rust uit rondom mij. Bij de start verliep alles ook prima en we volgden mooi aan de binnenzijde. Na een ronde moest ik toch zien dat ik niet ingesloten zat. Op het gepaste moment kon ik buitenom gaan en toen zat ik tactisch ideaal in koers. In de laatste bocht versnelden we en liep hij makkelijk over zijn tegenstand heen.
Was winnen in Waregem een droom voor jou?
Ik heb daar eigenlijk nooit over nagedacht. Ik wil die grote koersen wel winnen, maar ik ben er absoluut niet op gefixeerd. Het is mooi als het gebeurt.
Een vrouwelijke driver die de mannen het nakijken geeft. Dit gebeurt niet zo vaak. Is het als meisje in de paardensport extra moeilijk?
Het is moeilijk, maar succes dwing je af, denk ik. In het begin houden ze minder rekening met jou, maar als je laat zien dat je het kan, dan verandert dit. Gelukkig bestaan er speciale koersen voor leerling-drivers zodat we geleidelijk aan konden doorgroeien. In het bereden circuit werd ik wel makkelijk aanvaard, maar aangespannen is het moeilijker om je plek te veroveren.
Heb je ooit zelf enig nadeel ondervonden dat je het als meisje moet opnemen tegen de jongens?
Ja, maar eigenlijk vooral in Frankrijk. De Franse drivers zouden wel eens minder respect durven tonen. In de aangespannen rennen steek ik daarom mijn haren altijd onder mijn helm. Zo zien ze in het peloton niet meteen dat ik een meisje ben en hinderen ze mij minder. In de bereden drafrennen zijn er meer vrouwelijke jockeys, dus dan hoeft dit niet.
Maar zelfs op Waregem Koerse kan het plots gebeuren. Vorig jaar werd ik gecontacteerd om met DEUXIEME PICSOUS in de Grote Prijs van de stad Waregem te rijden. De trainer kende mij enkel van naam en toen hij me ontmoette, zag ik aan zijn blik dat hij begon te twijfelen over mijn talenten. Ik hoefde het paard zelfs niet op te warmen. Hij straalde allesbehalve vertrouwen uit en polste zelfs bij anderen over mijn stuurkunsten. Maar in de koers kon ik zijn paard wel het ideale parcours geven. We werden vierde en dit was beter dan verwacht. Na de koers waren ze plots wel heel tevreden en waren de vooroordelen volledig verdwenen.
Misschien zijn er wel voordelen?
Soms wel. Bepaalde eigenaars willen soms een driver met een zachte hand voor hun paard. Of iemand die beter met de paarden communiceert. Ook het feit dat ik een lager gewicht heb dan heel wat mannelijke collega’s is een voordeel. Vanuit de galop heb ik altijd gehoord dat 1kg overeenkomt met 1 lengte van een paard. Dit idee is altijd in mijn hoofd blijven hangen. Al het materiaal, onze sulky, ons tuig, wordt steeds lichter, dus een lichtere driver is ook in de drafsport van belang.
Wie zijn jouw voorbeelden in de sport?
Op de eerste plaats mijn papa uiteraard. In het bereden circuit keek ik op naar Nathalie Henry omwille van haar typische stijl. Mathieu Abrivard en Jean-Michel Bazire zijn natuurlijk grote talenten. Maar eigenlijk ben ik ook wel fan van de Zweedse topdriver Bjorn Goop.
Namen van wereldniveau om je aan te spiegelen… Je bent fulltime bezig met de drafsport. Is er nog tijd voor hobby’s buiten de paardensport?
Neen, en eigenlijk heb ik er nooit behoefte aan gehad. Alles voor de paarden. Ik kan me geen leven zonder de paarden voorstellen.
De Belgische drafsportliefhebber kan zich ondertussen geen koersdag meer inbeelden zonder de jeugdige spirit van deze talentvolle sportvrouw. Op Waregem Koerse 2018 kan ze opnieuw haar kans wagen. Er is duidelijk Girl Power aan de Gaverbeek…