De Nekkerhal stond op z'n kop voor de Wereldbeker Jumping! De helft van de finalisten waren van eigen bodem en kregen ruimschoots de steun van het publiek.
Een meer dan vorig jaar. In de barrage van de Wereldbeker Mechelen kwamen ze met z'n zessen aan de start, drie van hen onder Belgische vlag. De Nekkerhal beleefde een déjà vu met Pieter Devos die zich met MoM's Toupie de La Roque (Kannan) net als vorig jaar kon plaatsen voor de barrage. Nicola Philippaerts zette de tendens van de week verder in deze Wereldbeker en mocht ook de driekleur gaan verdedigen in de finale, samen met nog Gregory Wathelet en Bond Jamesbond de Hay. Die laatste won in november nog de Wereldbekermanche van Lyon en was dus een geduchte tegenstander!
Eerste aan de start was Hans-Dieter Dreher (GER) met Vestmalle des Cotis (Baloubet du Rouet). Voor hen ging de balk van de eerste hindernis in de combinatie tegen de grond. Hun tijd was 35,86s. Tweede aan de start: Nicola Philippaerts. In het zadel van Moya vd Bisschop (Darco) hield Philippaerts het tempo er stevig in maar voor hen was het een hindernis eerder, de stijl van BMW, die roet in het eten gooide. Hun chrono klokte af op 36,98s.
Als derde waren de ogen gericht op Christian Ahlmann. De topman van Zangersheide had Mandato van de Neerheide (Emerald) onder z'n zadel zitten. Het duo deed het, de eerste nulronde was binnen. De te kloppen tijd stond op 34,23s. Het was aan de nummer één van de wereld om te testen of dat nog sneller kon, elf jaar na zijn eerste overwinning in de Wereldbeker van Mechelen. Met z'n foutloze rit zat hij achter de tijd van Ahlmann aan maar greep met 44 honderdsten naast de leiderspositie.
Gregory Wathelet trok alle registers open met Bond Jamesbond de Hay (Diamant de Semilly). Hij maakte gretig gebruik van de grote galoppassen van de hengst en door het publiek naar de finish gestuwd. Het enthousiasme was groot, zijn durf groter. De balken bleven liggen, de tijd stopte op exact een seconde meer dan Ahlmann. Pieter Devos kon als enige nog een Belgische overwinning verzekeren, een jaar nadat Wilm Vermeir voor eigen publiek de zege behaalde. Voor hen werd het uiteindelijk net als vorig jaar net geen podium met de vierde plaats.
Voor Ahlmann is het zijn derde keer dat hij de Wereldbeker in Mechelen op naam schrijft, nadat hij in 2015 en 2018 ook al met het erelint aan de haal ging met respectievelijk Taloubet Z en Clintexro Z.
Een meer dan vorig jaar. In de barrage van de Wereldbeker Mechelen kwamen ze met z'n zessen aan de start, drie van hen onder Belgische vlag. De Nekkerhal beleefde een déjà vu met Pieter Devos die zich met MoM's Toupie de La Roque (Kannan) net als vorig jaar kon plaatsen voor de barrage. Nicola Philippaerts zette de tendens van de week verder in deze Wereldbeker en mocht ook de driekleur gaan verdedigen in de finale, samen met nog Gregory Wathelet en Bond Jamesbond de Hay. Die laatste won in november nog de Wereldbekermanche van Lyon en was dus een geduchte tegenstander!
Eerste aan de start was Hans-Dieter Dreher (GER) met Vestmalle des Cotis (Baloubet du Rouet). Voor hen ging de balk van de eerste hindernis in de combinatie tegen de grond. Hun tijd was 35,86s. Tweede aan de start: Nicola Philippaerts. In het zadel van Moya vd Bisschop (Darco) hield Philippaerts het tempo er stevig in maar voor hen was het een hindernis eerder, de stijl van BMW, die roet in het eten gooide. Hun chrono klokte af op 36,98s.
Als derde waren de ogen gericht op Christian Ahlmann. De topman van Zangersheide had Mandato van de Neerheide (Emerald) onder z'n zadel zitten. Het duo deed het, de eerste nulronde was binnen. De te kloppen tijd stond op 34,23s. Het was aan de nummer één van de wereld om te testen of dat nog sneller kon, elf jaar na zijn eerste overwinning in de Wereldbeker van Mechelen. Met z'n foutloze rit zat hij achter de tijd van Ahlmann aan maar greep met 44 honderdsten naast de leiderspositie.
Gregory Wathelet trok alle registers open met Bond Jamesbond de Hay (Diamant de Semilly). Hij maakte gretig gebruik van de grote galoppassen van de hengst en door het publiek naar de finish gestuwd. Het enthousiasme was groot, zijn durf groter. De balken bleven liggen, de tijd stopte op exact een seconde meer dan Ahlmann. Pieter Devos kon als enige nog een Belgische overwinning verzekeren, een jaar nadat Wilm Vermeir voor eigen publiek de zege behaalde. Voor hen werd het uiteindelijk net als vorig jaar net geen podium met de vierde plaats.
Voor Ahlmann is het zijn derde keer dat hij de Wereldbeker in Mechelen op naam schrijft, nadat hij in 2015 en 2018 ook al met het erelint aan de haal ging met respectievelijk Taloubet Z en Clintexro Z.