Hoewel de identificatie van paardachtigen – paarden, maar ook ezels en zebra’s – in België verplicht is, wordt dit nog te vaak over het hoofd gezien. Zelfs wanneer een paard correct gechipt is, is het niet noodzakelijk ook opgenomen in de centrale gegevensbank, beheerd door de Belgische Confederatie van het Paard (BCP). De BCP heeft daarom een online platform ontwikkeld, waarop het encoderen van paardachtigen in de gegevensbank veel eenvoudiger en sneller kan. Houders vermijden op deze manier een pak papierwerk. Bovendien zal het op termijn ook duurder worden om een paard te encoderen via de traditionele, niet-digitale weg.
Verplichte identificatie van paardachtigen
Sinds 2008 is het wettelijk verplicht om alle paardachtigen die definitief in België verblijven, te identificeren. Dat houdt in dat de houder een microchip laat inplanten door een dierenarts (ofwel controleert of er al één aanwezig is), een EU-conform paspoort heeft of laat aanmaken en de gegevens van het dier ingeeft in de centrale gegevensbank die wordt beheerd door de Belgische Confederatie van het Paard. De volledige identificatie is belangrijk om de voedselveiligheid te garanderen. Slachthuizen moeten bijvoorbeeld weten welke dieren uitgesloten zijn uit de voedselketen. Maar dankzij de identificatie kunnen dieren ook getraceerd worden. Bijvoorbeeld bij diefstal of om een epidemie te controleren, te blokkeren of te beheersen. De centrale databank is ook een belangrijke statistische gegevensbank, met een schat aan informatie over alle paardachtigen in België. De houder van het paard is altijd verantwoordelijk voor de inschrijving, ook wanneer een dierenarts de microchip heeft ingebracht. Wanneer een paard niet correct is geïdentificeerd, riskeert de houder dan ook een fikse boete. Inspecteurs van het FAVV gaan geregeld op pad om controles te houden.Eenvoudige encodering in zes stappen
De centrale gegevensbank kan voortaan online aangevuld en geraadpleegd worden via www.horseID.be. Elke houder van een paardachtige, dierenarts en slachter kan er een persoonlijk profiel aanmaken. Vervolgens kunnen ze op dat profiel een of meerdere dieren inschrijven. Dat gebeurt in zes eenvoudige stappen. Eerst geeft de houder de oorsprong (1) van de paardachtige in, daarna de algemene informatie (2) zoals het geslacht, het UELN-nummer en de geboortedatum. Vervolgens duidt de houder aan of het dier al dan niet een paspoort (3) heeft en waar het verblijft (4). Tot slot kan de houder alle gegevens nakijken (5) en indien nodig corrigeren. De identificatie kan pas afgerond worden na online betaling (6) van 42,99 euro of 58,21 euro als er ook een paspoort moet aangemaakt worden. In de toekomst zullen de prijzen voor niet-online inschrijven stijgen. Na goedkeuring van de aanvraag, krijgt de houder alle nodige documenten toegestuurd. Wanneer iets niet helemaal duidelijk zou zijn, kan hij bij elke stap een gedetailleerde uitleg raadplegen.Wijzigingen doorgeven en informatie opzoeken
Bovendien kunnen ook alle mutaties die een dier ondergaat op HorseID bijgehouden worden: sterfte, uitsluiting uit de voedselketen, export naar het buitenland, verandering van houder of verblijfsplaats. Ook van die aanpassingen ontvangt de houder telkens een goedkeuringsbericht. Informatie opzoeken over een bepaald paard kan binnen HorseID op basis van het chipnummer of het UELN. Dat geldt zowel voor houders van een paard, als voor dierenartsen, slachthuizen en controleurs van het Federaal Agentschap voor de veiligheid van de voedselketen.
Hoewel de identificatie van paardachtigen – paarden, maar ook ezels en zebra’s – in België verplicht is, wordt dit nog te vaak over het hoofd gezien. Zelfs wanneer een paard correct gechipt is, is het niet noodzakelijk ook opgenomen in de centrale gegevensbank, beheerd door de Belgische Confederatie van het Paard (BCP). De BCP heeft daarom een online platform ontwikkeld, waarop het encoderen van paardachtigen in de gegevensbank veel eenvoudiger en sneller kan. Houders vermijden op deze manier een pak papierwerk. Bovendien zal het op termijn ook duurder worden om een paard te encoderen via de traditionele, niet-digitale weg.