Afgelopen weekend schreef het online magazine, Parool, een grijpend stuk over het 'trainen van sportpaarden'. Naar aanleiding van de Jumping Amsterdam schreef één van de redacteurs een grijpend opinie stuk waarbij ze de paardensport lik op stuk geeft. Terecht? Wel wij denken van niet, daarom willen we graag even een 'recht van antwoord' bieden aan de auteur van dit artikel (klik hier). Het is waar dat SOMMIGE trainingsmethoden, binnen de paardensport, de laatste jaren onder vuur liggen. Maar dat is zeker niet het geval voor elke methode in de sport. We staan allemaal graag met onze vingers te wijzen naar datgene wat slecht is... maar wat met die ruiters, eigenaars, enz. die het paard wel centraal stellen? Kortzichtig dat is het artikel van de Parool op z'n minst. Het is een waarheid dat paarden getraind worden en elke dag (of toch 5 op 7 dagen) werken. Maar doet u dat niet? Wij moeten allen werken, studeren, enz. Sommige paarden ervaren dit trainingsschema lichter als andere. Maar daarom niet minder slecht! Neem bijvoorbeeld het leuke amateurpaardje dat enkel op woensdag en 's weekends een zadel op de rug krijgt voor een korte les of wandeling. De overige dagen geniet de viervoeter van wat tijd op stal of in de weide of paddock... Bovendien verwent de eigenaar het dier met een leuke poetsbeurt en de nodige suikertjes en wortels voor of na het rijden, of gewoon op een sporadisch moment. De topatleet ondergaat een strikter schema. Dit paard zal 6 dagen op 7 onder het zadel zitten. Maar kan wel genieten van een gevariëerd schema, een goede verzorging door de groom en het nodige respect van de ruiter. Versta me niet verkeerd, het ene paard heeft het beter als het andere... En het is geen leugen dat sommige veilingpaarden een andere voorbereiding genieten als andere. Maar dat is net zoals bij de mens. Dus voor we voor het socialisme bij de paarden gaan pleiten, misschien toch even grondiger onderzoek verrichten? Heeft u elk paard zijn trainingsschema onderzocht? Weet hoe de paarden sinds hen geboorte hebben geleefd? Met de vinger wijzen mag en kan! Maar veralgemenen is uit den boze... Naar mijn mening is de paardensport een interessante subcultuur die zonder twijfel een economische maar ook lifestyle meerwaarde kan bieden aan de maatschappij. Dat onze sport dit aspect nog niet ten volle benut, dat is waar. Maar vergeet niet HET gros van de paardeneigenaars genieten gewoon graag van de wederzijdse liefde en warmte met het dier.
