In het zadel van Joost Verkinderen zijn fokproduct, Grand Cru vd Rozenberg (Malito de Reve) stootte Jérome Guery door tot de wereldtop. "En het begon allemaal in de ponyclub, vlakbij waar ik woon," vertelt de Belgische springruiter.
Guery denkt met mooie herinneringen terug aan zijn jeugd. "Ik had het geluk dat m'n moeder me volledig steunde in de sport. Ze onderhield me en ik kreeg van haar ook mijn eerste pony en later paard. De grootste beslissing die ik ooit nam was op mijn 18de verjaardag, toen besloot ik volluit voor de paardensport te gaan. Mijn ouders waren meteen akkoord, maar ik moest me bewijzen. Indien het niet zou lukken na één jaar zou ik richting de hogeschool of ander werk trekken."
Op zijn 18de haalde Guery de Belgische titel bij de junioren en werkte voor de Haras des Hayettes. "Het hoog niveau boeide me niet zozeer, ik was voornamelijk gepassioneerd. Mijn paard toen was nog maar net terug in het werk na een lange blessure. Het was m'n passie voor de sport, de paarden die me de motivatie gaf om steeds verder te gaan," vertelt Guery. "Kunnen leven - dag in en uit - van je passie, dat is een droom die werkelijkheid is geworden voor mij." (verder onder foto)
De start van een carrière
Met de Belgische titel op zak stippelde Guery langzamerhand zijn eigen parcours uit. "Ik besloot samen te gaan werken met bekende fokkers. De eerste was Luc Henry, de fokker van Hero. Met Hero heb ik echt de topsport leren verkennen. Nadien ben ik gaan aankloppen bij de fokkerij Sitte, oa. bekend van Seigneur. "
Het doel van Guery was simpel, de toekomstige talenten bij de bron zoeken. "Ook vandaag nog werkt mijn filosofie. Ik koop af en toe een eigen paard. Een paard waar ik echt in geloof. Toen had ik niet de middelen die ik vandaag heb. Ik moest me dus focussen op de jongere paarden. Zo heb ik geleerd dat geduld een echte deugd is. Gelukkig kan je jarenlang meegaan in onze sport, " lacht de Waalse springruiter.
Toppaarden, maar welke blonk uit?
"Ik heb de eer gehad verschillende top paarden te mogen rijden, zoals Tic Tac du Seigneur, Mozart des Hayettes of Hugo Gesmeray. Die drie tekenden echt wel het begin van mijn sportieve internationale carrière. Zodra je in het zadel zit van zo'n toppaard voel je het meteen. Mijn doel is steeds het gevoel, de sensatie van het rijden van die paarden terug te vinden in andere jonge paarden."
Grand Cru van de Rozenberg
"Dat was en is een echte crack!" bevestigd Guery meteen. "Grand Cru was m'n partner in crime in mijn eerste echte grote kampioenschap, de Olympische Spelen van Rio de Janeiro. Ik wist dat hij nog niet klaar was om het podium te betreden, maar hij overtrof tevens mijn verwachtingen met een finale plaats. Mijn rit met Grand Cru is op vandaag nog steeds een belangrijke motivatie voor mij.
"Het vertrek van Grand Cru heeft inderdaad een leegte gelaten in mijn stallen. Eerst vertrok Alicante en nadien werd Grand Cru verkocht. Helaas is onze sport ook leren afscheid nemen. Bij Grand Cru was ik wel deels voorbereid. Het was steeds het doel hem te verkopen na de Olympische Spelen. Maar elk paard leert me steeds opnieuw; Het mooiste in onze sport is de relatie met het paard."
In het zadel van Joost Verkinderen zijn fokproduct, Grand Cru vd Rozenberg (Malito de Reve) stootte Jérome Guery door tot de wereldtop. "En het begon allemaal in de ponyclub, vlakbij waar ik woon," vertelt de Belgische springruiter.
Guery denkt met mooie herinneringen terug aan zijn jeugd. "Ik had het geluk dat m'n moeder me volledig steunde in de sport. Ze onderhield me en ik kreeg van haar ook mijn eerste pony en later paard. De grootste beslissing die ik ooit nam was op mijn 18de verjaardag, toen besloot ik volluit voor de paardensport te gaan. Mijn ouders waren meteen akkoord, maar ik moest me bewijzen. Indien het niet zou lukken na één jaar zou ik richting de hogeschool of ander werk trekken."
Op zijn 18de haalde Guery de Belgische titel bij de junioren en werkte voor de Haras des Hayettes. "Het hoog niveau boeide me niet zozeer, ik was voornamelijk gepassioneerd. Mijn paard toen was nog maar net terug in het werk na een lange blessure. Het was m'n passie voor de sport, de paarden die me de motivatie gaf om steeds verder te gaan," vertelt Guery. "Kunnen leven - dag in en uit - van je passie, dat is een droom die werkelijkheid is geworden voor mij." (verder onder foto)
De start van een carrière
Met de Belgische titel op zak stippelde Guery langzamerhand zijn eigen parcours uit. "Ik besloot samen te gaan werken met bekende fokkers. De eerste was Luc Henry, de fokker van Hero. Met Hero heb ik echt de topsport leren verkennen. Nadien ben ik gaan aankloppen bij de fokkerij Sitte, oa. bekend van Seigneur. "
Het doel van Guery was simpel, de toekomstige talenten bij de bron zoeken. "Ook vandaag nog werkt mijn filosofie. Ik koop af en toe een eigen paard. Een paard waar ik echt in geloof. Toen had ik niet de middelen die ik vandaag heb. Ik moest me dus focussen op de jongere paarden. Zo heb ik geleerd dat geduld een echte deugd is. Gelukkig kan je jarenlang meegaan in onze sport, " lacht de Waalse springruiter.
Toppaarden, maar welke blonk uit?
"Ik heb de eer gehad verschillende top paarden te mogen rijden, zoals Tic Tac du Seigneur, Mozart des Hayettes of Hugo Gesmeray. Die drie tekenden echt wel het begin van mijn sportieve internationale carrière. Zodra je in het zadel zit van zo'n toppaard voel je het meteen. Mijn doel is steeds het gevoel, de sensatie van het rijden van die paarden terug te vinden in andere jonge paarden."
Grand Cru van de Rozenberg
"Dat was en is een echte crack!" bevestigd Guery meteen. "Grand Cru was m'n partner in crime in mijn eerste echte grote kampioenschap, de Olympische Spelen van Rio de Janeiro. Ik wist dat hij nog niet klaar was om het podium te betreden, maar hij overtrof tevens mijn verwachtingen met een finale plaats. Mijn rit met Grand Cru is op vandaag nog steeds een belangrijke motivatie voor mij.
"Het vertrek van Grand Cru heeft inderdaad een leegte gelaten in mijn stallen. Eerst vertrok Alicante en nadien werd Grand Cru verkocht. Helaas is onze sport ook leren afscheid nemen. Bij Grand Cru was ik wel deels voorbereid. Het was steeds het doel hem te verkopen na de Olympische Spelen. Maar elk paard leert me steeds opnieuw; Het mooiste in onze sport is de relatie met het paard."