"In Marokko is het een beetje anders dan in andere Europese landen en de Verenigde Staten, omdat alle beste paarden toebehoren aan de Federatie of aan Zijne Majesteit de Koning. Ze zijn dus op dezelfde plaats gestationeerd, in de federale stallen. De ruiters werken elke dag samen en zien elkaar dagelijks. Ik maak me dus geen zorgen over de teamgeest."

De Belg reist sinds januari om de week naar Rabat: "Ik blijf er de hele week, dus ik heb in principe altijd mijn hele team om me heen. We maken er gebruik van dat we veel dingen kunnen afwisselen. We gaan bijvoorbeeld met de paarden naar de zee, of we gaan naar het bos naast de site. Aangezien de ruiters sinds het CSIO van Vejer afgelopen november niet meer op concours zijn geweest, missen ze dat competitieve randje. Daarom zijn er trainingen georganiseerd op twee verschillende terreinen: dat van het CSIO van Rabat, waar zich enkele van de mooiste hindernissen ter wereld bevinden, en een ander terrein waar de fokkerij van Zijne Majesteit en de Prins zich bevindt, die meer dan 400 hectare beslaat. Ik heb enkele springparcoursen laten samenstellen door een Belgische parcoursbouwer, zodat we de echte omstandigheden van een concours konden nabootsen."

Het essentiële punt in de ogen van Philippe Le Jeune is "om mijn jongens gemotiveerd te houden, want ze missen de wedstrijden. Als ik naar Marokko ga, profiteer ik ervan dat ik kan doen wat ze niet al te veel deden voor ik de teugels overnam, namelijk werken aan de omstandigheden van de paarden."Deze pandemie heeft de Belg dus de kans gegeven om zijn kennis door te geven: "Ik had de tijd om hen een andere manier van werken op het vlakke te leren. We mogen niet vergeten dat het thuis is dat we soepelheid, controle en gymnastiek leren. Dat leer je niet op een wedstrijd. Daar maak je kilometers, en dat is ook nodig."

En wat is zijn visie op de vorm van de paarden?

"We zijn klaar om mee te doen aan een aantal grote evenementen. De ruiters en paarden hebben goede vorderingen gemaakt. Bij de Nations Cup in Vejer hebben we goede resultaten behaald, want er waren nul- en vierpuntsparcoursen. De ruiters hebben een goed zelfvertrouwen, ze zijn gewend aan mijn systeem en voelen zich goed. Ze hebben paarden die in goede vorm zijn, die willen werken. Bovendien hebben ze nu hele goede paarden, net zo goed als de paarden in Europa."

Hoe zit het met de rest van het programma?

"Het Marokkaanse team zou in maart in Europa aankomen, op een stal in de buurt van Antwerpen. Door rhinopneumonitis is hun aankomst uitgesteld tot april. Ze brengen ongeveer 15 paarden mee en zullen tot september blijven. Als ze eenmaal in België zijn, ga ik één of twee dagen per week naar de stal en zal ik ze begeleiden naar wedstrijden."

Philippe Le Jeune vermeldt ook de moeilijkheid, vooral na een lange periode zonder grote wedstrijden, om plaatsen te bemachtigen om deel te nemen aan CSI5*-evenementen: "Het is niet gemakkelijk om een uitnodiging te krijgen voor de Division I CSIO's in Europa. Het is niet gemakkelijk om een schema op te stellen met de Olympische Spelen in het vooruitzicht, want ik wil dat mijn jongens al enkele 5*-wedstrijden achter de rug hebben voor ze vertrekken. Ik wil dat ze zich vertrouwd kunnen maken met deze hoogtes. We vinden wel een manier om ze te laten deelnemen aan CSI5*; we hopen op één of twee wild cards van de FEI.

Bron: Stud for Life