Bart Van der Beken is 29 en afkomstig uit Gavere. Bart studeerde dierenzorg aan Hogeschool Gent en maakte op 7-jarige leeftijd kennis met de paardensport. Paarden en eventing zijn sindsdien zijn grote passie. Een liefde die zo groot is dat hij na zijn studies beslist om halftime paarden te rijden en uit te brengen op wedstrijd. Na vele uren hard werk behaalde Bart, als kers op de taart, in 2016 een derde plaats op het Belgisch kampioenschap voor 7-jarige paarden in Nokere. Een halfjaar na deze overwinning valt hij, op wandeling, van zijn paard. Na een lange revalidatie en een enorme portie doorzettingsvermogen rijdt Bart sinds 2018 opnieuw wedstrijden. Vrijdag 3 februari 2017 sloeg het noodlot toe, een wandeling die je leven volledig heeft veranderd. Wat is er precies gebeurd? Bart Van der Beken: “Het enige wat ik weet zijn de zaken die mensen, vrienden en familie mij verteld hebben. Door mijn val had ik een zeer zware hersenschudding en verschillende kleine hersenbloedingen waardoor ik aan geheugenverlies lijd. Dit wil zeggen dat ik mij vanaf ongeveer 4 maanden voor het ongeval niets meer herinner en ik tot op de dag van vandaag kleinigheden vergeet. Als ik kijk naar hoe ik voor mijn ongeval, en vandaag nog steeds, de paarden train, denk ik dat ik Novak eerst gereden heb in de piste en dan als een soort van uitstappen de baan ben opgegaan. Novak is toen alleen teruggekeerd naar zijn stal en na even zoeken hebben ze mij bewusteloos langs de weg teruggevonden.” In welke mate heeft jouw ruiterhelm een rol gespeeld in deze situatie? Bart: “Indien ik mijn helm niet op had gehad, dan zat ik hier niet meer. Je ziet het ook heel duidelijk aan mijn helm, deze vertoont twee barsten. Stel je voor dat ik deze niet had gedragen, dan hadden de barsten misschien wel in mijn schedel gezeten? Als je gaat kijken naar de verwondingen en de breuk die ik opgelopen heb mét helm, ben ik zeer blij dat ik deze toen droeg. Voor mijn ongeval viel het wel eens voor dat ik tijdens het platwerk met paarden die ik zeer goed kende mijn ruiterhelm niet droeg, maar sinds mijn ongeval stap ik niet meer op zonder helm.” Voor het ongeval had je ongetwijfeld doelen voor ogen die je wou bereiken. Zijn deze doelen veranderd na je ongeluk? Bart: “Mijn doelen zijn zeker niet veranderd en wil ik nog altijd nastreven, maar ik probeer ze te realiseren met een jaar à twee jaar vertraging. Ik wil graag met Jumper Van De Meyhoeve (v. Diego Van De Padenborre) naar het hoogste niveau en ik hoop nog altijd om ooit eens Lion D’Angers (WK Jonge eventingpaarden) te rijden. Door het BK in 2016 weet ik dat ik een heel goed paard heb en ik wil daarom nationaal terug op het hoogste niveau kunnen meedraaien en ook op internationaal niveau er terug staan. De wil en het doorzettingsvermogen zijn er zeker, maar het blijft voor mij moeilijk om bijvoorbeeld een dressuurproef uit mijn hoofd te leren. Vroeger deed ik dit op een kwartier, terwijl ik er nu makkelijk 2 weken over doe, met de nodige oefeningen, tekeningen, opzeggen enzovoort. Na het ongeval was mijn eerste doel om vooral terug te kunnen rijden, sindsdien blijf ik mijn doelen verleggen. Zo startte ik vorige jaar de internationale eventingwedstrijd in Waregem en dit jaar was mijn doel om terug zelf mijn jong paard te starten. Enkele weken geleden startte ik Novak voor het eerst zelf op eventingwedstrijd.” Lees het volledige interview hier
Bart Van der Beken is 29 en afkomstig uit Gavere. Bart studeerde dierenzorg aan Hogeschool Gent en maakte op 7-jarige leeftijd kennis met de paardensport. Paarden en eventing zijn sindsdien zijn grote passie. Een liefde die zo groot is dat hij na zijn studies beslist om halftime paarden te rijden en uit te brengen op wedstrijd. Na vele uren hard werk behaalde Bart, als kers op de taart, in 2016 een derde plaats op het Belgisch kampioenschap voor 7-jarige paarden in Nokere. Een halfjaar na deze overwinning valt hij, op wandeling, van zijn paard. Na een lange revalidatie en een enorme portie doorzettingsvermogen rijdt Bart sinds 2018 opnieuw wedstrijden. Vrijdag 3 februari 2017 sloeg het noodlot toe, een wandeling die je leven volledig heeft veranderd. Wat is er precies gebeurd? Bart Van der Beken: “Het enige wat ik weet zijn de zaken die mensen, vrienden en familie mij verteld hebben. Door mijn val had ik een zeer zware hersenschudding en verschillende kleine hersenbloedingen waardoor ik aan geheugenverlies lijd. Dit wil zeggen dat ik mij vanaf ongeveer 4 maanden voor het ongeval niets meer herinner en ik tot op de dag van vandaag kleinigheden vergeet. Als ik kijk naar hoe ik voor mijn ongeval, en vandaag nog steeds, de paarden train, denk ik dat ik Novak eerst gereden heb in de piste en dan als een soort van uitstappen de baan ben opgegaan. Novak is toen alleen teruggekeerd naar zijn stal en na even zoeken hebben ze mij bewusteloos langs de weg teruggevonden.” In welke mate heeft jouw ruiterhelm een rol gespeeld in deze situatie? Bart: “Indien ik mijn helm niet op had gehad, dan zat ik hier niet meer. Je ziet het ook heel duidelijk aan mijn helm, deze vertoont twee barsten. Stel je voor dat ik deze niet had gedragen, dan hadden de barsten misschien wel in mijn schedel gezeten? Als je gaat kijken naar de verwondingen en de breuk die ik opgelopen heb mét helm, ben ik zeer blij dat ik deze toen droeg. Voor mijn ongeval viel het wel eens voor dat ik tijdens het platwerk met paarden die ik zeer goed kende mijn ruiterhelm niet droeg, maar sinds mijn ongeval stap ik niet meer op zonder helm.” Voor het ongeval had je ongetwijfeld doelen voor ogen die je wou bereiken. Zijn deze doelen veranderd na je ongeluk? Bart: “Mijn doelen zijn zeker niet veranderd en wil ik nog altijd nastreven, maar ik probeer ze te realiseren met een jaar à twee jaar vertraging. Ik wil graag met Jumper Van De Meyhoeve (v. Diego Van De Padenborre) naar het hoogste niveau en ik hoop nog altijd om ooit eens Lion D’Angers (WK Jonge eventingpaarden) te rijden. Door het BK in 2016 weet ik dat ik een heel goed paard heb en ik wil daarom nationaal terug op het hoogste niveau kunnen meedraaien en ook op internationaal niveau er terug staan. De wil en het doorzettingsvermogen zijn er zeker, maar het blijft voor mij moeilijk om bijvoorbeeld een dressuurproef uit mijn hoofd te leren. Vroeger deed ik dit op een kwartier, terwijl ik er nu makkelijk 2 weken over doe, met de nodige oefeningen, tekeningen, opzeggen enzovoort. Na het ongeval was mijn eerste doel om vooral terug te kunnen rijden, sindsdien blijf ik mijn doelen verleggen. Zo startte ik vorige jaar de internationale eventingwedstrijd in Waregem en dit jaar was mijn doel om terug zelf mijn jong paard te starten. Enkele weken geleden startte ik Novak voor het eerst zelf op eventingwedstrijd.” Lees het volledige interview hier