Natascha Schot (47) leed aan een ernstige ziekte. Haar laatste wens was om haar paard nog een laatste keer te kunnen zien, aaien en ruiken. Die wens kwam ook uit.
Ze greep hem, en liet hem niet meer los. Haar hand om zijn snuit. Op zijn manen. Haar zuurstofmasker ging af, het móest maar. Voor die laatste kusjes op zijn kopje. Het waren hun laatste minuten samen, dat wist iedereen. En er waren tranen, veel tranen. Er was ook een lach. Groot geluk en groot verdriet zitten soms zo dicht bij elkaar.
Bron: AD.nl